«Séntoo, chame máis tarde»

Cada venres, salvo en exames, está a rúa Costa Rica coma se regalasen a entrada para comprar un piso

Antía Díaz Leal

Podemos non facer nada?

Todo é cuestión de tempo. De ser o máis rápido. Isto, que unha se imaxinaba que pasaba só en cidades máis grandes, converteuse no normal na Coruña

Antía Díaz Leal

Dous bois e un señor

O retaco acaba de descubrir a Sorolla e Luis Seoane, aínda que non lle soen de nada os seus nomes

Antía Díaz Leal

O último, que apague a luz

Toca descubrir como se esixen responsabilidades a este inmaculado, neutral e san mercado da vivenda que nunca rompeu un prato

Antía Díaz Leal

Unha rosca toleada

Só hai algo peor que o estrés: o estrés a ritmo de panxoliñas

Antía Díaz Leal

Os pés de Jerome Robbins

Tería 30 anos Jerome Robbins cando Irving Penn situouno no seu famoso recuncho

Antía Díaz Leal

Os medos que non podemos nomear

Antía Díaz Leal

Unha de cada tres mulleres

O que fai Luengo en Prima Facie é unha barbaridade, dixéranme meses antes. Todo nesta obra éo

Antía Díaz Leal

A cortiza e as necrolóxicas

Durante o confinamento vía máis que agora a moitos dos meus veciños

Antía Díaz Leal

Matemáticas aplicadas

Agora que os exames da nova PAU inclúen un contexto que parece a reseña dunha serie de Netflix, o problema non pasaría o corte

Antía Díaz Leal

Préstame un xogo

Non dá o peto nin os andeis para tanto taboleiro, nin falta que fai sumar máis produtos á enorme lista do que consumimos

Antía Díaz Leal

«Mindfulness» comercial

A letra pequena do Bono Comercio debería indicar que un dos seus efectos colaterais é que hai que facer cola, e non pasa nada

Antía Díaz Leal

A ruta do patrimonio perdido

Que ruta fabulosa sería unha que nos levase a coñecer só o que xa non existe, o que cargou a picaraña ou o tempo, o desgaste ou o desenvolvismo

Antía Díaz Leal