Memoria das aldeas abandonadas

Gonzalo Trasbach

Máis aló da brétema do tempo

Aquel milenario costume da nosa estirpe, de camiñar coma unha procesión de animais, continuou viva durante séculos

GONZALO TRASBACH

Bruaba a noite nos candís de metano

Ademais de ser uns consumados soñadores e fieis gardadores de rabaños invisíbeis, aceptabamos polas boas as humildes dimensións vitais da nosa existencia

Gonzalo Trasbach

Dígovos, vellos compañeiros, que...

Naqueles días remontabamos o sendeiro que ía por detrás das casas de Sofía a Belán e de Francisca a Rata

Gonzalo Trasbach

Os bicos de Elvirita a Laverca

O carneiro estaba dotado dunha boa cornamenta: dous cornos con forma do guiador dunha bicicleta de carreiras da época de Bahamontes

Gonzalo Trasbach

Deus ou a materia de todas as linguas

Gonzalo Trasbach

A nosa lingua e o foxo do lobo

Se a escoitamos atentamente, na nosa lingua resoa aínda a antiga melodía dos carros

Gonzalo Trasbach

Mexar de pé detrás dun palleiro

Chorabas porque a túa noiva deixárache por outro rapaz máis pillabán e guapo ca ti

Gonzalo Trasbach

A grande marea de cereais

Obtivéranse as mellores colleitas de que se tiña memoria

Gonzalo Trasbach

O estraperlo da memoria

Gonzalo Trasbach

A ledicia da lectura e da escritura

Gonzalo Trasbach

Luminosa e radiante mañá de domingo

As flores tráennos murmurios que nos falan ao oído das antigas choqueiradas: carros e carretas con arcos floreados de ramos amarelos destas acacias

Gonzalo Trasbach

Tragar o alfabeto letra a letra

Nos regatos da nosa infancia, cando os visitábamos, aprendíamos o seu mundo sonoro

Gonzalo Trasbach

As dúas portas do Martín Gómez

Gonzalo Trasbach

Poema a unha aldea calquera

Gonzalo Trasbach

A música do noso escuro chan natal

Gonzalo Trasbach

O fulgor dos Magos nos fieitos pardos

Gonzalo Trasbach

Os Magos son da orde do invisible

Nas vésperas do día de Reis, imaxinabamos que os de Oriente entraban desde Vilariño polo Porto do Río

Gonzalo Trasbach

Nos outeiros do Montiño

Gonzalo Trasbach