Entre vaqueiros e granxeiros

Na Coruña, tanto tempo despois, aínda hai algún insumiso nostálxico do Far West que pretende chegar co seu coche ata a mesmísima porta do bar

Luís Pousa

¡Que cidade!

Un non se pode namorar só da Marina ou da praza de Lugo, e que a esta cidade hai que querela en todos e cada un dos seus barrios

Luís Pousa

Xentes con nome de rúa

Non se que comentarían algúns protagonistas do noso rueiro se puidésemos resucitalos de entre os mortos e plantásemolos na vía que loce o seu nome

Luís Pousa

Montevideo e a súa rúa secreta

A rúa Montevideo da Coruña, na trastienda da estación de autobuses, ten un aire clandestino, de rebotica ou catacumba

Luís Pousa

Arsenio e a Galicia do montón

Entre as cousas que máis lle gustaban, andar e non darse importancia eran das máis importantes

Luís Pousa

No alto do ombú

Hai todo un xénero literario que podería resumirse así: personaxes indignados que ruben a unha árbore como forma de protesta

Luís Pousa

O noso Rafael Cadeas

Cegounos coa súa intelixencia cervantina, insobornable e contestataria

Luís Pousa

O (outro) que o vento levou

Aquilo que anotou de neno Picasso: «O vento comezou á súa vez e continuará soprando ata que non quede rastro da Coruña».

Luís Pousa

A cidade que quedou en casa

Para os afortunados que non teñan estado na Coruña durante estes días, xa sexa porque se foron de viaxe a Santorini ou porque teñen aldea con soportal e mecedora onde esconderse, fágolles un resumo exprés

Luís Pousa

O bareto de barrio

Pregúntome que terá sido dos humildes baretos toda a vida, coas súas mesas de formica recentemente fregadas, a súa barra con espello para as pernas e o seu camareiro respondón

Luís Pousa

Do Banco Pastor ao Flatiron

Luís Pousa

A cadeira baleira de Nacho

Luís Pousa