Dans lle noir? é unha cadea de restaurantes nos que os camareiros invidentes guían aos comensais nunha experiencia sen luz que pretende sensibilizar e integrar.
02 oct 2017 . Actualizado ás 19:08 h.Dans lle noir? «é máis que un restaurante, é unha experiencia humana e sensorial», na que os comensais se mergullan na máis absoluta escuridade e son camareiros invidentes quen lles serven e guían, un proxecto implantado en varios países para sensibilizar sobre a cegueira e favorecer a inserción laboral.
«Quen mellor que un cego para servir unha cea ás escuras?», defende Maité Sutto, directora dos locais de Barcelona, con oito anos de traxectoria, e do recentemente inaugurado en Madrid, que se suma aos de París -onde todo comezou en 2004-, Londres, San Petersburgo (Rusia), Aukland (Nova Zelandia) e Nantes (Francia), ademais dos que abrirán en Melbourne e Bordeus.
As ceas ás escuras eran un recurso das asociacións de cegos para sensibilizar ás familias e achegados, pero Edouard de Broglie, fundador de Dans lle noir?, e o empresario invidente Etienne Boisrond decidiron dar un paso máis aló para convertelas nun modo de crear emprego para discapacitados visuais.
Con ese afán, fixeron de Dans lle noir? a primeira cadea de restaurantes do mundo na que se come totalmente a cegas e servido por camareiros invidentes ou discapacitados visuais.
«Queremos demostrar que se pode integrar no mundo laboral a persoas discapacitadas polas súas capacidades», explica Christophe Sutto, marido e socio de Maité. Daniel Campallo é un deles. Ten 26 anos, sólo un 15 % de visión e este é o seu primeiro emprego. «En España temos un convenio coa ONCE e nós encargámonos de formarlles como camareiros porque ningún ten experiencia. Coñeces moitos camareiros invidentes?», explica Sutto.
Ningún ata agora. Pero Campallo convértese no mellor guía, nos ollos do comensal na total escuridade na sala do seu restaurante de Madrid, á que non se pode levar ningún obxecto que desprenda luminiscencia, por mínima que sexa. «Se me necesitades, chamádeme polo meu nome. Non levantedes a man porque non a verei», chancea.
O camareiro pide aos clientes que non se levanten durante a cea para evitar tropezos e que non alcen a voz, «porque ás escuras se tende a berrar», guía as súas mans ata as súas respectivas cadeiras, indica onde están os cubertos e o pano de mesa e vai servindo pratos e bebidas.
A proposta gastronómica corre a cargo do galego Manu Núñez, concursante da pasada edición de «Top Chef», quen deseñou tres menús distintos en cantidade de pratos e prezos cuxa composición non é desvelada aos clientes, xa que se busca que xoguen intentando pescudar que están a comer.
«Foi un desafío esixente pero bonito», recoñece o cociñeiro, que quere que «ninguén quede indiferente e senta unha Galicia viaxeira no padal». Os menús, baseados en produto fresco e que cambian cada tempada, «xogan coas texturas, os sabores e matices potentes», «con referencias que desaparecen ou se transforman dando lugar a unha experiencia moi divertida».
Adiviñar o que se come e o que se bebe é «todo un reto». «Nove de cada dez presentas son incapaces de distinguir o viño branco do tinto ou do rosado», comenta divertida Sutto. Ao saír á cegadora claridade da recepción, unha vez que a vista se habituou á luz, ensínanselles fotografías de todos os pratos e explícanse os seus ingredientes.