Carpe Diem celeste: unha semana sen luz lunar para observar choivas de estrelas, bólidos e cometas
SOCIEDADE
A case total ausencia da Lúa, en fase nova e á máxima distancia posible do noso planeta, ofrece uns días perfectos a partir do luns para contemplar un ceo cargado de citas astronómicas
18 oct 2025 . Actualizado á 17:41 h.Dúas choivas de estrelas fugaces, cometas, planetas visibiles... e a Vía Láctea en todo o seu esplendor. A semana do 20 ao 26 de outubro ofrecerá un «ceo para todos os gustos», tanto para os amantes da astronomía como para aqueles curiosos que simplemente queiran deixarse levar polo espectáculo celeste. E será unha boa ocasión para iso porque a Lúa está en fase nova e á máxima distancia posible do noso planeta. É unha «miniluna nova» que non estorba á observación, segundo avanzou o Instituto Astrofísico de Canarias, que invita a gozar da visión nocturna nocturna do cosmos, ben a primeira ollada, con prismáticos, telescopios ou cámaras fotográficas.
O espectáculo celeste iniciará a súa primeira función coas choivas de estrelas. A noite do martes 21 de outubro se solapan dúas choivas interesantes. As Oriónidas, cunha taxa de ao redor de 20 meteoros por hora, comezarán a ser visibles preto da media noite. Será un ballón de carácter moderado, froito dos restos do cometa 1P/Halley.
Xunto a ela, as Táuridas do Sur, que teñen a súa orixe nos restos do cometa 2P/Encke, serán visibles desde as dez e media da noite. Aínda que a súa frecuencia é bastante menor, ao redor de cinco por hora, moitas veces deixa grandes meteoros ou bólidos. Aínda que as Oriónidas acadan o máximo o 21 de outubro, a ausencia de Luna, practicamente ata o día 24, permitiranos gozar delas toda a semana. Escuridade, abrigo e observar a primeira ollada unha zona o máis ampla posible do ceo é o mellor neste caso. Se algún afeccionado opta por fotografar o ceo nestas condicións, o máis aconsellable é facelo cun obxectivo grande angular sobre un trípode. Non é recomendable utilizar nin prismáticos nin telescopios para iso.
Dous cometas
Chama tamén a atención que nestas mesmas datas dúas cometas relativamente brillantes achéguense a nós: C/2025 A6 (Lemmon) e C/2025 R2 (SWAN). Ambos os descubertos este ano, acadarán un brillo ideal para pequenos telescopios ou prismáticos.
- C/2025 A6 (Lemmon): Será visible pouco tempo tras o ocaso (entre media hora e unha hora) variando a súa posición sobre o horizonte noroeste a oeste a medida que pasan os días, pero sen subir apenas no ceo co paso dos días. A brillante estrela Arturo pode usarse como referencia, pois o cometa estará un pouco por amais dela.
- C/2025 R2 (SWAN): Será algo máis débil, cruzando a Vía Láctea por amais da constelación de Saxitario, sobre o horizonte suroeste. SWAN non será visible a primeira ollada, pero si se pode fotografar e observar con prismáticos e telescopios de afeccionados con certa facilidade.
Para fotografar estes cometas convén utilizar unha cámara sobre un trípode, preferiblemente con seguimento estelar, e obxectivos luminosos de 200 mm ou máis. É unha casualidade que ambos cometas acaden a mínima distancia á Terra de forma case simultánea, tendo en conta que os seus períodos orbitais son duns 1.400 e máis de 20.000 anos respectivamente.
Saturno segue sendo o rei
Respecto aos planetas á vista, Saturno segue sendo o rei, co seu disco de canto que, aos poucos, vai gañando visibilidade. A observación con telescopio é indispensable para apreciar o seu disco. No entanto, tras a posta de Sol do 23 de outubro será posible apreciar a Marte e Mercurio, xunto a unha Lúa levemente crecente (iluminada ao 5%, máis a luz cincenta). Unha postpuesta de Sol que, sen dúbida, non deixará indiferente aos curiosos.
A Vía Láctea en todo o seu esplendor
Para completar unha semana de espectáculos celestes, aínda se poderá gozar das últimas oportunidades do ano para contemplar a zona central da Vía Láctea en todo o seu esplendor. A ausencia —ou case ausencia— da miniluna nova permitirá observala e fotografala con gran detalle. É recomendable aproveitar estes días para capturala cunha cámara fotográfico ou incluso cun móbil e un trípode, utilizando un obxectivo grande angular. A medida que a Lúa avance na súa fase, o seu brillo irá facendo cada vez máis difícil observar esta zona, ata que resulte imposible durante os próximos seis meses.