Rastros

«A cor alaranxada cede paso a unha luz como bronce opaco que continúa mostrando o que iluminou durante o día, pero xa sen entusiasmo. A través deses áridos cerros, dentro desas pequenas casas na distancia, hai persoas que estiveron alí todo o día facendo os seus quefaceres cotiáns e que agora non atopan nada inusual ou diferente, como nos pasa a nós, nesta estraña paisaxe que escurece...» (Robert M. Pirsig, Zen e a arte do mantemento da motocicleta)

Vertedoiro ilegal

Este espazo público acondicionado para a recollida de plásticos agrícolas, ao final tivo que ser pechado pola administración ao ser utilizado para abandonar residuos de todo tipo menos agrícolas. Lugares así seguen crecendo tanto en número como en tamaño sen que ninguén tome medidas eficaces para a súa desaparición.

Cortexando a raíña

Cando unha observa ou traballo dous barcos do arrastre véñenlle á memoria vos versos de Manoel Antonio que tan ben relataban a poesía do mar. Vos ronseis e foulas que acompañan vos arrastreiros dá vieira son camiños dunha pesca artesá que perduran nun medio hiperindustrializado, que na ría de Arousa resiste co esforzo dás mans dúas mariñeiros que ano tras ano loitan por traer ás nosas mesas a prezada vieira.

Macropeixes

O Resu. Paraíso rock

Irreverente e ao mesmo tempo respectuoso, ou Resu é ou rei dous festivais. Vivir a música coa liberdade que dá ou ir só a sentila, sen máis.

Matanza

O máis novo brande o coitelo. Leva vaqueiros, unha camiseta de cor rosa pastel, e no seu antebrazo ten un nome tatuado. As carqueixas prenden rápido a pesar da xeada da mañá. O bafo vólvese fume e os pelos arden e a pel cruje. Trescentos quilos de carne, ósos e vísceras tombados como escultura para exposición. En Soutolongo (Lalín) hai que ensinar ao novo como funciona o despezamento. Os veteranos apoian, observan, colocan, suxeitan. - Ves iso? É a traquea, xa sabes ou que tes que facer. O máis novo brande o coitelo.