David Fernández, director da escola galega de pilotos AFN, aclara que os avións están preparados para todo tipo de turbulencias
25 may 2024 . Actualizado á 21:33 h.O avión é o medio máis seguro do mundo para viaxar. Un informe da Asociación de Transporte Aéreo Internacional publicado no 2022 sostén que unha persoa necesitaría voar todos os días durante 25.214 anos para sufrir un accidente mortal. Con todo, a bordo poden producirse outro tipo de incidentes fatais.
O recente suceso no voo que cubría o roteiro entre Londres e Singapura deixou en evidencia a importancia de cumprir coas medidas de prevención. «Nun voo hai que usar o cinto de seguridade en todo momento. Cando a luz se apaga, infórmase os pasaxeiros de que poden levantarse para ir ao lavabo, pero despois non ten ningún sentido quitarllo», explica David Fernández, director da Escola de Pilotos AFN, con sede na localidade coruñesa de Carral. Dá boa conta do consello de Fernández un dos 211 pasaxeiros que ían a bordo do Boeing 777-300 ER da compañía Singapore Airlines. Dzafran Azmir confesou ao diario australiano The Sídney Morning Herald que «quen non se abrochara o cinto saltou polo aire».
Da mesma forma que un automóbil pode cruzarse cunha fochanca ou depresión no asfalto, un avión atópase cunha desorde no movemento do aire. «O aire pode organizarse en forma de capas laminares e do mesmo xeito que o mar, ás veces está como un prato e outras produce ondada», explica David.
Existen varios tipos de turbulencias. Por exemplo, as mecánicas, que se manifestan cando o aparello voa baixo, preto de montañas e edificios. Tamén hai térmicas, que se producen como consecuencia de cambios de temperatura. «Por suposto, fórmanse ademais debido a fenómenos meteorolóxicos como nubes de desenvolvemento vertical ou cumulonimbos. Neste caso, contamos cun radar que envía un sinal que rebota no sistema tormentoso formado por partículas de auga ou de xeo. Canto máis forte sexa o sinal que regresa ao avión, maior será a intensidade da turbulencia», explica.
A inestabilidade atmosférica, aínda que sexa moi potente, obsérvase con tecnoloxía e mesmo a primeira ollada, dando a oportunidade ao piloto para esquivala. O verdadeiro problema do transporte aéreo é a coñecida como turbulencia en aire claro, aquela que non se pode ver. «Se a desorde no movemento do aire prodúcese cun ceo despexado, o radar non poderá detectalo», subliña. A partir de entón, o que poida suceder no interior do avión tampouco se pode predicir.
A compañía Singapore Airlines sostén nun informe que as turbulencias que experimentaron os pasaxeiros cando o avión sobrevoaba Birmania foron extremas. «O avión perde altitude de forma brusca e a sacudida provoca que un pasaxeiro poida saír disparado primeiro cara arriba e despois cara abaixo de forma violenta. En canto á estrutura da aeronave está preparada para toda clase de turbulencias, tamén para as máis fortes. Poden producirse danos nos compoñentes do aparello, pero é practicamente imposible que rompa», aclara.
Ademais, a formación actual ofrece tecnoloxías moi punteiras que permiten que os pilotos salgan preparados para enfrontarse a todas as adversidades. Na escola AFN hai dispoñibles dous simuladores de última xeración que reproducen a realidade ata o mínimo detalle. «Nos nosos simuladores recreamos diferentes contextos meteorolóxicos, distintas intensidades de turbulencias e situacións de emerxencia. Cando os nosos alumnos finalizan a súa formación están xa acostumados a calquera contexto de risco», conclúe Fernández.