A hostalería de Santiago renega dos comecartos: «Dábanme 12.000 euros por poñela»
SANTIAGO
Nunha década pasouse das 420 máquinas que había nos bares e restaurantes da capital galega ás 274 actuais
11 feb 2024 . Actualizado á 19:30 h.Cantos soños, vidas e familias perderíanse por culpa das luces e sons dunha máquina comecartos? O cebo do diñeiro doado provocou ruínas e ludopatías das que moitos xamais lograron recuperarse. En Santiago son esas historias as que motivaron que a hostalería lle dese as costas á tamén chamada «comecartos». Así o demostran os datos da Vicepresidencia Primeira da Xunta, que no 2014 cifraba en 420 as máquinas comecartos que había na capital galega polas 274 do 2024, 146 menos.
«Dábanme 12.000 euros por poñela e unha porcentaxe da recadación, pero nin así. É un mal vicio. Estou en contra desas máquinas infernais. Coñezo xente que se deixaba a nómina nelas e non quero participar nese negocio», admite Carlos Suárez, mítico rexente dA Tita, que admite que o seu é dar para comer aos seus clientes, que gocen das súas icónicas tortillas. Explica que recibiu a oferta cando abriu o que foi o seu segundo local, A Outra Tita, pero tiña claro que non ía aceptala: «Son 100 % antixogo e apostas. Despois está que tamén tes o risco de que che intenten entrar a roubar».
Na mesma liña atópase Thor Rodríguez, dono de Ou Boneco Bar e directivo da asociación Hostalería Compostela: «A miña impresión é que pasaron de moda. De pequeno atopabámolas en case todos os locais. A día de hoxe cústame lembrar que locais teñen máquinas de xogo». No seu caso, refugou esa opción por «varios motivos. Pasoume o mesmo coa de tabaco. Teño un bar moi pequeno, o papelorio que require non me interesaba e non as vexo no concepto de local que propuña».
Xan Galbán, do María Castaña, é outro dos hostaleiros que preferiron non instalala no seu establecemento. Recoñece que a tivo no 1999, pero só uns meses: «Era horrible». As imaxes daqueles veciños deixándose todos os seus aforros aínda o acompañan, o que motivou que pedise que a retirasen: «Aquí, na zona da Raíña e do Franco, que eu saiba, non hai. Cando eran máis habituais entrábanche a roubar e logo eran tan ruidosas que todos as foron sacando». Admite que a el rompíalle «a alma ver aos ludópatas gastar o soldo o primeiro día de cobrar. E por amais, non podías irte ata que remataran».
En proceso
Desde o Restaurante Marte é Hugo Cabana quen explica que tamén se expoñen quitar o comecartos que aínda que teñen instalada: «Agora mesmo non é realmente rendible. Estou a barallalo, pero dado o sitio no que está situada non teño nada mellor que pór». Situada xusto ao lado da entrada aos baños, a realidade é que nese pedazo de chan non cabe nin unha mesa. Cabana explica cales son as súas condicións por tela operativa: «A porcentaxe é metade para o local e metade para a empresa que o xestiona, e 98 euros por semana de taxa para a Xunta, que son os que máis levan».
Evitar problemas, como posibles roubos ou loitar contra a ludopatía, son ningúns do motivos que provocaron que cada ano se retiren comecartos dos locais de hostalería de Santiago. Desde o 2014 foron case 150 menos, cifra que constata un retroceso que desde o sector afirman que é imparable.
Únete á nosa canle de WhatsApp
Na capital galega están instaladas 32 máquinas especiais
Mentres os comecartos desaparecen dos locais hostaleiros de Santiago, as tipificadas como BE, coñecidas como especiais, aumentan. Hai dez anos só había unha na capital galega, polas 32 que están instaladas na actualidade. Segundo a normativa da Xunta, este tipo de dispositivos só poden colocarse en establecementos específicos, como os salóns, xa que contan con premios máis zumentos e tamén cun maior risco.
O goberno autonómico aprobou o pasado verán unha nova lei reguladora do xogo. Nela establecía un máximo de catro casinos e catro salas adicionais, doce bingos e 118 salóns para toda Galicia. En canto aos locais de lecer e restauración, que non son estritamente de xogo pero nos que tamén se sitúan máquinas deste tipo, a norma fixa un número máximo de dúas máquinas. En bares e outros establecementos de lecer só poderán instalarse máquinas tipo A especial —das que non hai ningunha actualmente en Santiago— e B, mentres que bingos e salas de xogos poderán incorporar as B especiais e só os casinos as C, aquelas máquinas de azar que non dependen nin da habilidade nin das posibilidades de partidas anteriores ou posteriores, e que incorporan premios maiores.
Segundo un recente estudo da USC e a Fundación Barrié, o 4% dos adolescentes galegos teñen adicción aos videoxogos, unha cifra que se achega ao 5% no caso dos estudantes de terceiro e cuarto da ESO.