Un home recibe unha picadura de abella nun ollo e o aguillón queda dentro
A CAIXA DE PRIMEIROS AUXILIOS
O home de 55 anos, residente de Filadelfia, acudiu dous días despois a unha clínica oftalmolóxica coa lesión infectada
04 jul 2024 . Actualizado á 17:39 h.O posible pesadelo de alguén con apifobia cumpriuse. Segundo publica a revista científica New England Journal of Medicine, que recolle casos médicos, un home de 55 anos recibiu unha picadura de abella no globo ocular dereito. O aguillón do insecto quedou cravado no seu iris, polo que tivo que pasar por quirófano para retiralo.
O home, do estado de Filadelfia (Estados Unidos), visitou, nun principio, o centro de saúde da súa cidade, pero os médicos non puideron extraerlle o aguillón do seu ollo. Así que dous días despois, e con infección mediante, a situación empeorou e acudiu ao Hospital Wills Eye, cuxos profesionais describen o caso. Nese momento, a visión deterioráraselle, o globo ocular estaba inchado, inflamado e inxectado en sangue, que se acumulaba na parte inferior do iris. E xusto entre esta zona e a esclerótica, os expertos detectaron unha anomalía: o aguillón incrustado.
O equipo procedeu á súa extracción e, como tratamento, utilizáronse medicamentos antibacterianos e esteroides en formato de gotas oftalmolóxicas. Por sorte, nunha revisión posterior cinco meses despois, a visión do home mellorara.
Que facer se hai unha picadura preto do ollo?
A mala sorte do estadounidense non é habitual, como tampouco o son as picaduras de abellas preto dos ollos. Con todo, poden suceder. Segundo a Academia Americana de Oftalmoloxía, se o insecto impacta na zona, pode tratarse cunha simple comprimida fría. Se máis aló, e a picadura é na pálpebra ou na córnea, é recomendable recibir atención oftalmolóxica. «O aguillón contén toxinas que poden causar inflamación. Son afiliados, cunha estrutura similar a unha serra, o que dificulta a súa extracción completa», detalla a entidade.
Como se debe tratar unha picadura de abella?
Despois dun incidente deste tipo, o máis habitual é que se produza hinchazón, enrojecimiento e proído na zona afectada. As abellas adoitan deixar o aguillón que contén o veleno. Se se pode ver, unha opción é rascalo cun cartón ou obxecto de bordo recto, pero en ningún caso, débense utilizar pinzas. Desta forma, poderíase espremer a vesícula velenosa e, como resultado, inxectar o veleno.
A continuación, limparase a ferida con auga e xabón, e aplicarase unha comprimida con xeo ou un produto específico para picaduras. É importante non rascar nin fregar a área, moito menos, aplicar saliva.
Cando se debe consultar?
Hai tres casos nos que convén buscar axuda médica. En primeiro lugar, se aparecen reaccións xeneralizadas na pel tras a picaduras de abellas; se a zona se incha moito ou continúa facéndoo durante horas —hai zonas máis perigosas, como a boca e o nariz, xa que ao inflamarse poden obstruir a entrada de aire—; e se a hinchazón persiste varios días, o que pode ser un indicativo de que se infectou. Cando isto sucede, as lesións adoitan estar moi vermellas, quentes, doen e, incluso poden causar febre.
Alerxia ás abellas e avespas
Dentro da familia dos himenópteros (grupos de insectos artrópodos, con ás membranosas e unha organización social complexa), as abellas e as avespas son as que ocasionan a maioría de reaccións alérxicas no noso medio, segundo a Sociedade Española de Alergoloxía e Inmunología Clínica (Seaic).
En situacións normais, o sistema inmunolóxico defende ao organismo das agresións do exterior. Con todo, «cando se volve inapropiada produce hipersensibilidade ou resposta alérxica», indica a entidade. Así, a alerxia preséntase cando o batallón de defensas dunha persoa reacciona de xeito esaxerado a substancias que, para persoas sen este problema, son inocuas.
Unha reacción que pode manifestarse con diferentes síntomas, os cales dependen do alérgeno específico, da parte do corpo onde se produza o contacto e da forma na que reaccione o sistema inmune. De xeito xeral, a sintomatoloxía dunha alerxia pode ser prurito (proído), hinchazón e habones na pel, produción de moco, dificultade para respirar ou espasmos musculares, entre outros.
Agora ben, a composición dos velenos das abellas e os véspidos é diferente desde un punto de vista alergológico: «Producen os mesmos efectos, pero a estrutura química é suficientemente diferente como para que o sistema inmunolóxico recoñeza que se trata de substancias distintas», indica a Seaic. Desta forma, alguén alérxico ao veleno das abellas pode tolerar o das avespas.