Oito pobos galegos en todo o seu esplendor en setembro

A un bo viaxeiro, eses que de verdade se afanan en coñecer a alma dos lugares, recoñecíaselle porque nunca viaxaba en xullo nin agosto. Setembro era o seu mes favorito. Ese punto de tránsito e de conexión entre a luz e a escuridade, a calor e o frío, o bulicio e a soidade. E aínda hoxe, cando as trasfegas turísticas acadaron unha dimensión global, setembro segue sendo unha opción extraordinaria para deterse a descubrir eses recunchos da nosa xeografía aos que noutros momentos do ano, polo que sexa, non lle prestamos tanta atención.

RIBADEO. Indiano e Cantábrico

Aínda que nin de lonxe sofre a presión de visitantes doutros municipios turísticos do sur de Galicia, Ribadeo gózase mellor cando o verán se esgota. Certo é que ata o 30 de setembro é necesaria reserva previa para visitar a praia dAs Catedrais, pero xa son moitos menos quen se achega ao porto de Rinlo, quen percorre o carreiro da súa costa, quen se achega ata Ou Cargadoiro ou aqueles que se recrean no seu centro histórico, repleto de monumentos e palacetes. 

BUEU E CANGAS. Un balcón ao Atlántico

Naquelas praias nas que hai uns días había pouco menos que pelexar para colocar a antuca, hoxe dispós de todo o espazo que gustes. E no chiringuito en que había que facer cola para comer, hoxe apenas se precisas reserva. Os litorais de Bueu e Cangas, alí onde o Morrazo asómase altivo ao Atlántico, contan con espazos tan emblemáticos e privilexiados como a ría de Aldán, cabo Ubra, cabo Home, punta Couso ou a costa dá Vela. Calquera deles convértese en setembro nun paraíso que se presta para ser gozado a pé e con calma.

SEOANE DO COUREL. Esplendor preotoñal

A punto estiveron os incendios do pasado mes de agosto de arrasar o paraíso natural do Courel. É por iso que agora é máis oportuno que nunca visitar este territorio e apoiar as zonas que se viron afectadas. A aldea de Seoane, situada no concello de Folgoso do Courel, é un bo campamento basee para coñecer esta comarca. Representa o seu máis xenuína xeografía e a súa máis ancestral etnografía e dela parten infinidade de rutas de sendeirismo que percorren a serra. 

RIBADAVIA. Unha historia entre viñedos

Finalizada a vendima, a comarca do Ribeiro tórnase unha postal. Os viñedos e a paisaxe tínguense de ocre e tons avermellados, adquirindo unha beleza tan efémera como cegadora. E fronte a esa natureza cambiante sitúase a inmutable maxestosidade da pedra. A que conforma o impoñente barrio xudeu de Ribadavia, o seu castelo, as súas pontes sobre o Avia e as rúas e prazas do seu centro histórico, salpicadas aquí e alá de tascas e tabernas nas que poder gozar dos seus viños e da súa excelsa gastronomía.

REDES. Ese coqueto recuncho

O encanto das vilas mariñeiras consérvase na súa esencia case primitiva neste coqueto recuncho da ría de Ares. Na súa característica arquitectura conviven as humildes casas de pescadores, vertixinosamente asomadas ao océano, cos palacetes indianos, como os que circundan a praza do Pedregal, un dos principais focos de interese da localidade, xunto co porto, as estreitas ruelas ou a praia de Area Morta, desde a que parte unha ruta de sendeirismo que chega ata Cabanas. Visitalos en setembro permite gozalos no seu máis xenuína esencia. 

A ILLA DE AROUSA. Tal e como a imaxinas

Chegadas estas datas, A Illa volve, aos poucos, a ser o que sempre foi: un pobo mariñeiro que non chega aos 5.000 habitantes situado nunha contorna natural inigualable. Xa non hai colas á saída nin á entrada da ponte e os areais locen esa estampa paradisíaca tan característica. Ou Bao baleírase de turistas e por Ou Carreirón ou por Area de Secada só pasean os habituais. Iso si, a súa oferta gastronómica centrada na cociña do mar mantense inalterable. 

ALLARIZ. A xoia do sur

Certo é que visitar Allariz é un pracer en calquera momento do ano. No verán tórnase luminoso e bulicioso e no inverno as súas empedradas rúas molladas desbordan encanto. En setembro ten un pouco de todo. Hai días nos que a delicia é percorrer o seu paseo fluvial, achegarse ata os muíños ou incluso comer neles, e outros nos que o pracer é serpear polas súas rúas sombrías ao amparo dos pórticos buscando refuxio nas tabernas. 

MUROS. Entre faros e soportais

Dacabalo entre as Rías Baixas e a Costa da Morte, sen a presión turística daquelas nin as inclemencias meteorolóxicas da outra, Muros afianzouse como destino recorrente. Atractivos non lle faltan. E setembro é un mes extraordinario para descubrilos. Aínda se pode gozar das súas privilexiadas praias, como as de Louro, San Francisco ou a urbana de Ou Castelo. Dos seus moitos enclaves naturais. E da súa arquitectura popular, na que sobresaen as icónicos soportais que circundan boa parte do centro urbano.

---

---

---