É como a Champions ou o Mundial. Pero neste caso o asunto non vai de meter goles nin de gañar partidos, senón para comer chuletones sen parar para eliminar rivais. Estes días celebrouse a primeira semifinal do campionato que organiza o restaurante-asador Gardel, en Arteixo (A Coruña). Había seis candidatos que empezaron a cear coma se non houbese un mañá ante a atenta mirada de familiares e curiosos. A cada un servíronlle un chuletón de tenreira galega dun quilo. Todos llo comeron, aínda que ningún dixo que non podía máis e deixouno. Os que decidiron continuar viron como aparecía nos seus pratos outra peza de carne similar. Aos poucos a final quedou reducida a dous participantes, Alberto Mañá e Julio Álvarez Conchado, que gañaron a súa praza para a última fase do certame que terá lugar dentro dunhas semanas e na que se terán que enfrontar a rivais da súa talla. «Cada un tomouse tres chuletones dun quilo e, ao acabar o segundo, pediron un gin-tonic para asentar o estómago. É unha pasada. A primeira experiencia resultou moi ben, pero teño medo de que lle pase algo a ningún ou que lle sente mal. É que ata rasparon o óso. Non deixaron nada», apunta Raúl Gutiérrez, propietario do negocio.
PATACAS FRITAS E ENSALADA
Recoñezo que me produce certo malestar só de pensalo. Se cadra hai uns anos podería intentalo, pero agora imaxinar un chuletón dun quilo diante coa obrigación de comelo... Non é para min. Aos primeiros concursantes deste bestial campionato puxéronlles na mesa ensalada e patacas fritas, ademais do viño das firmas que colaboran co asador. «No programa Crónicas carnívoras había visto que o fan para que a xente cambie de sabores e iso permítalles seguir comendo despois. Pero neste caso non probaron máis nada que a carne e o viño», asegura Raúl. Outro aspecto curioso é que aos comedores non lles sae gratis. Teñen que pagar 50 euros por chuletón, o resto de viandas e consumicións están incluídas. «Aos que gañaron só lles cobrei dous dos tres chuletones que tomaron», aclara o parrillero. Durante as próximas semanas e, antes de que chegue a avalancha de comidas e ceas de Nadal, celebraranse as outras semifinais cun guion similar. «A miña idea é que haxa entre seis e oito finalistas e gravar os seus nomes nuns trofeos. Tamén me gustaría deseñar un no que se grave o nome do gañador e engadir o campión cada ano», afirma. Como nos grandes torneos, pero en versión dun asador galego e cuns gañadores que tiveron que comer máis carne que ningún outro participante. A cuestión é saber cantos quilos será capaz de devorar o gañador tendo en conta que á final chegarán os mellores. Tres chuletones dun quilo está claro que é o mínimo que hai que zampar para ter algunha opción, e de aí para arriba. Vendo como o fixeron Xullo e Alberto, sen despeitearse, os que soñen con levantar a Champions do chuletón que se vaian preparando para non deixar para comer quilos de carne durante bastante tempo. Non me estraña que o parrillero estea preocupado por se a ningún lle sinta mal a aventura. Oxalá que non. Nun mes cóntolles como remata esta bestialidade de proba.