Outro dobrete de Adrián e Borja Valle dan aos coruñeses unha vida extras para loitar pola salvación
15 abr 2018 . Actualizado á 22:29 h.Un gran recital colectivo, coroado polo momento doce de Adrián e a feliz irrupción de Borja Valle, deu ao Deportivo unha vitoria con maiúsculas. O equipo coruñés quizá dese en San Mamés o primeiro paso da machada que necesita para seguir en Primeira. Sen dúbida, gañou o dereito para seguir confiando nunha permanencia que chegou a Bilbao repleta de interrogantes, pero que saíu adornada de ilusión.
Queda que o Levante caia hoxe na súa visita ao Atlético e que se confirme que a salvación se achega agora a cinco puntos máis a gol average. Os branquiazuis, que encadean dous triunfos ligueiros por primeira vez en dous anos e medio, desde que en novembro do 2015 derrotaron ao Celta e ao As Palmas consecutivamente, teñen agora dous partidos máis nunha soa semana para convencer todos. Pero a vitoria de onte á noite ben merece devolver as esperanzas a unha afección que necesitaba volver crer. Cando lle abandonaba toda esperanza, o Dépor reencontrouse co seu mellor fútbol, ese que Çolak deseña, e Adrián e Lucas executan. O tridente de ataque ceouse a un rival raquítico e que non parou de tiritar toda a primeira parte.
Nos seus mellores 45 minutos da tempada, os coruñeses marcaron dous goles en só trece minutos. Adrián, bigoleador contra o Málaga, marcou os do máis listo da clase. O primeiro, tras un erro colectivo nun córner botado por Lucas. Schär cabeceou sen oposición de volta ao corazón da área, por onde apareceu o capitán de Seedorf para remachar á rede. E o segundo, como guinda a unha xogada de conto. Entre Lucas e Krohn armaron o taco para que Borges amornase de cabeza e Adrián abrise oco.
Co Athletic grogui, só De Marcos contestou tras unha acción de velocidade de Córdoba. O lateral, só na área, xutou alto. E a vitoria parcial púidose converter en festa ao descanso, se Lucas culminase un larguísimo pase de Schär. O coruñés, á carreira con Íñigo Martínez, viu como Kepa desviaba o suficiente o balón para que este quedase atrás e a ocasión desbaratásese. O meta do Athletic tivo que ser expulsado, porque o tocou coa man fóra da área.
O segundo período comezou con dúas malas noticias: a marcha de Adrián e o gol de Raúl García. O mediapunta do Athletic, que nin dixera Jesús ata entón, cabeceou a gol un saque de esquina. A soa presenza de Aduriz, recentemente ingresado, parecía despistar aos branquiazuis, que parecían abocados a 45 minutos de sufrimento.
Pero case inmediatamente o Deportivo volveu abrir fenda. Foi outra xogada para as videotecas, esta vez pola esquerda, con Çolak, Luisinho e Lucas amasando o coiro antes de que Borja Valle empurrase o centro do sete. Pero o partido non se serenó. Seedorf retirou a Çolak para incluír a Valverde no centro do campo, onde o Dépor xa xogaba con tres mediocentros, e o Athletic apelou ao seu fútbol de toda a vida: o centro á pota. Rubén pifió no gol olímpico de Susaeta, o do 2-3, pero hai unha claro empuxón de Raúl García no primeiro pau que ata lanzou fóra do campo a Borja Valle.
O meta redimiuse logo, cando o encontro xa era un frontón de centros e disparos sobre a súa meta (houbo oito córneres dos leóns nos 25 últimos minutos) con senllos paradones a remates do mediapunta e de Íñigo Martínez. O deportivismo comeuse as uñas nunha recta final con final feliz: o do reencontro cun equipo no que volver crer.