España e cinco países elevan ao Consello unha proposta de revisión da política pesqueira común

Bruxelas está en pleno proceso de revisión da política común de pesca (PCP). É un compromiso que só nas rabexadas do seu mandato decidiu asumir o anterior comisario de Medio Ambiente, Océanos e Pesca, o lituano Virginijus Sinkevicius, que ata entón resistíase a mover unha coma dun texto aprobado no 2013 e que, a esas alturas, en pleno 2024, xa pasaran acontecementos do calibre dun brexit, dunha pandemia mundial e incluso dunha guerra ás mesmas portas de Europa.

Ese traballo pendente é unha das tarefas que herdou o agora comisario de Pesca e Océanos, as chipriota Costas Kadis, que xa dispón dos resultados da consulta que a Comisión tivo aberta para recoller opinións dos cidadáns. Kadis sabe do interese de España por cambiar certos aspectos da política pesqueira común (PPC) que supuxeron un quebradizo de cabeza, cando non un aberto quebranto económico, para as empresas pesqueiras nestes trece longos anos. Verbigracia, a obrigación de desembarque. Sábeo porque co selo de España chegaron a maioría das achegas a esa consulta. E tamén porque, na súa última visita oficial ao país, a pasada semana, recibiu de mans do ministro de Pesca, Luis Planas, unha proposta de simplificación da política común de pesca, pois, como trasladou ao chipriota, «España é partidaria de que se realice un exercicio de simplificación de varios aspectos desta política para unha maior eficiencia, creación dun marco máis sinxelo e adaptación ás necesidades reais dos sectores pesqueiro e acuícola».

España e varios máis membros do club. No Consello Consultivo de Asuntos Comunitarios do martes pasado, o ministro trasladou ás comunidades autónomas que hoxe presentará, onda Bélxica, Francia, Italia, Países Baixos e Portugal, esa proposta conxunta para solicitar á Comisión Europea a simplificación e revisión da política pesqueira común. Porque insiste en que «é necesario adaptar a PPC ao contexto actual, reforzando a soberanía alimentaria, a autonomía estratéxica e a viabilidade socioeconómica do sector». E non só iso: debe tamén responder «os retos do cambio climático, a competencia polo espazo marítimo e a preservación das comunidades costeiras», cuestións que hai doce anos non se observaban como tanta ameaza.

Tres piares da sustentabilidade

A reunión que manterán os ministros de Pesca o vindeiro luns servirá de previa ao Consello de decembro no que se repartirán as cotas para o ano 2026. Planas presionará para que na fixación desas posibilidades de pesca obsérvese un equilibrio entre a sustentabilidade dos recursos e a rendibilidade socioeconómica do sector e nas decisións téñanse en conta «os factores socioeconómicos xunto cos de conservación», sobre todo no caso daquelas especies de alto interese para a flota artesanal e de arrastre no Cantábrico e o golfo de Cádiz.

Planas prevé unha negociación dura en decembro polo Mediterráneo

Non hai dúbida de que a batalla máis encarnizada no Consello de Ministro de Pesca de decembro vai estar no Mediterráneo. A proposta aínda non está amais da mesa, pero as negociacións «prevense especialmente complexas debido á aplicación do novo marco a longo prazo, que establece límites de captura e criterios de sustentabilidade máis estritos, así como ás posibles reducións de esforzo de pesca».

España considera eses recortes inasumibles ante a situación límites do sector, marcado polos esforzos xa realizados en materia de selectividade e sustentabilidade, como a obrigación de utilizar mallas máis selectivas en toda a flota de arrastre, medidas que foron financiadas polo Executivo español.

---

---

---