Resulta curioso pensar nunha cidade blindada á que todos os camiños que conducen a ela trouxeron unha inesperada reunión dos grandes do mundo, e os seus conflitos
25 abr 2025 . Actualizado á 20:28 h.Anunciábao unha alerta que apareceu ao mesmo tempo en todos os móbiles da cidade. Desde este venres ás cinco da tarde Roma está pechada. O estaba xa en gran parte, convertida nun labirinto de valos, barreiras anti-atropelo e arcos detectores de metais. Miles de policías de uniforme e de paisano revisan mochilas e carriños de bebé mentres sobre o ceo de San Pedro, como nunha escena de Fellini, os helicópteros dos carabineiros, o máis parecido ao ollo de Dios, vixían as riadas de visitantes, o caleidoscopio de boy scouts franceses, seminaristas latinoamericanos, turistas que se fan selfies ou influencers que falan riseiros a un trípode cun móbil.
Roma está blindada, en efecto. Na boca do Tíber botou áncora o Caio Duilio, un destrutor da Mariña italiana equipado con sistemas antimísiles e cuxos radares varren constantemente San Pedro do Vaticano. Un escuadrón de cazas de combate permanece en alerta na base aérea de Grosseto. No perímetro da Santa Sé instaláronse cinco sistemas antidrones. Once mil homes e mulleres, entre soldados e policías, peitean a superficie e a rede de sumidoiros desta cidade de catacumbas. É unha característica dos nosos tempos, esta de que a liturxia da seguridade resulte ao final máis espectacular que a dun funeral de estado, incluso se se trata do dun papa.
Pero, en realidade, case nada disto ten que ver co funeral en si, senón cos asistentes, os grandes do mundo que veñen presentarlle os seus respectos ao finado Francisco. Moitos chegaron xa, e os romanos, sempre inclinados á ironía, xogan a identificalos nas caravanas de coches oficiais que atravesan o centro a toda velocidade cun estrépito de bucinas. «Aí vai Macron!» «Ese é Trump!» En realidade, non é posible sabelo. Son máis de cen delegacións as que se presentaron de súpeto na cidade e os coches oficiais volvéronse tan ubicuos como os taxis.
Esa inesperada reunión de figuras políticas no funeral de Francisco é unha tentación que poucos resistirán. A primeira ministra italiana Giorgia Meloni dixo que converter as exequias nun cume multilateral sería unha falta de respecto, pero sábese que varios mandatarios xa solicitaron entrevistas con Donald Trump. Ursula von de Leyen, á que o presidente ignorou durante meses, non quere desaproveitar a ocasión. A orde alfabética de países en francés —a lingua da diplomacia— co que se dispuxeron os asentos na cerimonia ía colocar a Emmanuel Macron xunto ao presidente norteamericano, pero o presidente de Finlandia hase posto no medio. Quizá nalgún momento discreto entre a misa e a condución do féretro en procesión ata o sepulcro musítense as palabras «Ucraína» ou «aranceis». Pero o papa Francisco, que tamén foi un xefe de Estado, está por fin máis aló destas intrigas. O seu destino é o lugar que elixiu para o seu último repouso: a basílica de Santa María a Maior, onde se atopa unha imaxe da Virxe pola que sentía unha especial devoción.
Cae a tarde nesta Roma blindada e resultaba curioso pensar na noite romana que se aveciña, a dunha cidade á que todos os camiños que conducen a ela viñeron a traer os conflitos do mundo. Donald Trump e a súa primeira dama durmirán en Villa Taverna, o palacio do século XV no que viviu Felipe Neri, o santo que invitaba a abandonar toda vaidade. Os outros poderosos do mundo, nas súas embaixadas e hoteis. O pobo romano, nas súas casas, conmovido ou incómodo. As rúas case baleiras, patrulladas por policías e os sempiternos gatos da Cidade Eterna.
E, mentres tanto, no Vaticano, seguindo a tradición, o camarlengo cubriu o rostro de Francisco cun pano branco e colocado onda o seu corpo unhas moedas acuñadas no seu papado para logo selar o cadaleito de madeira e zinc. Si, unha noite estraña, esta dunha Roma sen papa.