Kieran Culkin: «Pensei que ''Succession'' era marabillosa, pero que non ía ter éxito»
SOCIEDADE
O actor despídese de Roman, un dos fillos do magnate Logan Roy, na cuarta e última tempada da serie
26 mar 2023 . Actualizado á 05:00 h.Todos os imperios acaban caendo e o da familia Roy en Succession, tamén. A exitosa serie sobre a familia máis poderosa da televisión, os Roy, estrea a súa cuarta e última tempada este 27 de marzo en HBO Max, pechando así as portas a un drama dinástico que cativou a millóns de persoas coa súa delirante combinación de obscenidades, traizóns, enfrontamentos e xogos de poder. O seu creador, Jesse Armstrong, sorprendeu ao mundo cando revelou que a cuarta tempada sería a última. Os propios actores quedaron pampos. A trama da serie virou ao final da terceira tempada, cando o magnate Logan Roy logrou enganar unha vez máis aos seus fillos e vender o seu conglomerado empresarial. Nomeado a dous Globos de Ouro polo seu papel como Roman Roy, o terceiro fillo de Logan, o actor Kieran Culkin (Nova York, 40 anos) consolidouse como un dos personaxes máis divertidos e fascinantes do panorama televisivo. A diferenza do seu irmán maior na vida real, o famoso Macaulay de Só na casa, Kieran soubo cruzar con dignidade a ponte de estrela infantil a actor adulto. Agora despídese de Succession e, como el mesmo confesa, aínda non está preparado para iso.
—O seu personaxe é o que máis evolucionou na serie. De non querer saber nada da empresa para posicionarse como herdeiro e a aliarse agora cos seus irmáns contra o seu pai. Que pareceulle ese xiro?
—Cando coñecemos a Roman por primeira vez, el estaba fose da compañía e traballaba nun estudo de cine en Los Ángeles. Pero no momento en que hai unha fiestra para regresar, salta sen dubidalo. A ambición do home de negocios sempre existiu na súa personalidade por moito que a enmascarase no pasado.
—Cal foi o maior reto?
—Non acomodarme. Roman non é plano e non permitín que o sexa. Hai moito máis nel que o irmán bromista ou pallaso. É doado para o público velo como unha distracción dentro da familia, pero é moito máis intelixente do que a xente pensa.
—Como se sentiu cando soubo que esta ía ser a última tempada de «Succession»?
—Teño moitos sentimentos atopados con respecto ao final. Por unha banda, son un admirador da serie e poderiamos seguir un ano máis. A min gustaríame porque foi o mellor traballo da miña carreira e probablemente non volva ter unha oportunidade deste calibre. Hai máis historias que contar ao público sobre esta familia, pero é a serie de Jesse Armstrong e el cre que chegou o momento de rematar. En canto a dicir adeus a Roman non estou preparado nin para procesalo, pero podo asegurar que o final é bo.
—Nun mundo no que é moi difícil triunfar, con tantas series e personaxes e tanto onde elixir, como conseguiu converter a Roman Roy nun personaxe tan mordaz?
—Dilo coma se non habería un equipo de guionistas! Forma parte do circo no que se esconde o meu personaxe para distraer as súas verdadeiras intencións. Ten grandes liñas de diálogo, é divertido, mordaz e soez, pero é parte do seu encanto para non mostrar directamente as súas ambicións. Toda a súa comedia é un xeito de protexerse e non deixar que ninguén penetre nos seus verdadeiros sentimentos. O humor é unha coraza que xorde da súa soidade.
—Nalgún momento sentiuse posuído polo personaxe enfrontando o seu propio lado escuro a través de Roman?
—Probablemente. Hai moito dentro de Roy que non conseguín transmitir porque non o descubrín. Hai unha cantidade enorme de escuridade, pero el sabe como manexala. Como actor me gustou explorar a súa personalidade, traballando moitas horas para meterme na súa pel, e iso gústame porque me permitiu saír de min mesmo e da miña dose de escuridade.
—Liberouse grazas a Roman Roy?
—Non. Xa estaba liberado antes de coñecer a Roman (ri), aínda que talvez me axudase a crecer como ser humano. Non me gustaría saír con el na vida real, pero é moi divertido ser o tipo que non ten filtro: literalmente pode dicirlle calquera cousa a calquera e saírse coa súa. Iso é liberador no clima actual no que as persoas deben ter coidado coas súas palabras.
—Por que cre que nos sentimos atraídos por personaxes tan perturbados?
—Supoño que estamos todos uns pouco/pouo enfermos (chancea). Aínda non conseguín saber o motivo. Recordo que cando me ofreceron o primeiro guion da serie, emocioneime. Desde o primeiro momento quixen interpretar a Roman Roy. Quería ser el e cando me elixiron sentín coma se me tivese tocado a lotería.
—Pensou no éxito da serie?
—Cando ao principio a miña muller preguntábame pola serie, eu cría que ninguén a ía a ver. Dicíallo: é marabillosa, pero non vai ter audiencia. Así estaba de equivocado. O feito de que os personaxes sexan incapaces de mostrar os seus sentimentos, de que ningún saiba expresar o que sente, é o que a fai tan sedutora. Coidamos e prestamos atención a cada personaxe e os creativos dannos a cada un o tempo necesario para brillar dentro de cada personaxe. Aí radica parte do éxito de Succession.
—Os ricos choran por poder, non por amor...
—A riqueza é un escaparate. O poder compensa a falta de amor.