Cando a copa de cervexa bebe ao vaso: por que cada vez máis bares de Santiago serven as canas coma se fosen un viño?
VIVIR SANTIAGO
Almacénanse mellor, favorecen a osixenación da bebida e a estética é outro punto para ter en conta. Os bares utilizan cada vez máis copas para tirar a cervexa tipo Lager, aínda que pouco teñen que ver coas que se serven xunto a outro tipo de bebidas, como poden ser o viño ou o vermú
14 abr 2025 . Actualizado á 12:34 h.E ti, algunha vez preguntácheste por que unhas canas sérvense en vaso e outras en copa? A cervexa dominante na gran maioría dos bares e restaurantes de Santiago, unha de tipo Lager e loura, adquire matices diferentes en función do recipiente no que se tire. Elixir a forma adecuada para o vidro é o primeiro paso a seguir á hora de ter unhas canas de dez. Os establecementos apostan polos cristais que recomendan as propias marcas de lúpulo, con medidas proporcionais ás súas características. No entanto, o abano de opcións non se redime unicamente ao clásico —e algo desfasado— vaso de tubo. A forma que tempo atrás deixaba sen espazo as barras dos bares, cunha base cilíndrica que se ensancha lixeiramente no bordo superior, parece perder terreo. Aínda que se conserva nalgúns locais, como no Raíces Galegas, nO Peirao ou nA Flor, predominan as formas de carácter ovalado. A gran protagonista nas terrazas é, sen dúbida, a copa.
Os hostaleiros apuntan a unha mestura de factores favorables. O primeiro de todos, o almacenamento. Un vaso, xa sexa cilíndrico ou ovalado, ocupa máis espazo físico que unha copa, que se adoita gardar nuns colgadoiros elevados que a suxeitan boca abaixo, pola súa base. É o que aseguran desde Ou Piorno, mítico restaurante da Caldeirería con terraza na Praza dá Universidade. Eles serven todas as súas cervexas en copa. «Se alguén pide específicamente un vaso, temos que poñer un de auga normal», sentencian.
Algo parecido sucede nA Tita. Pedir unha cana na casa das tortillas de Santiago vén con petisco e con copa. Desde o local apuntan a que o recipiente é o idóneo para gardar as propiedades organolépticas da Lager que serven diariamente. A forma, deseñada especificamente para a cervexa, é diferente á do viño. É algo máis baixa, cuns cantos milímetros engadidos na base e máis grosa nas paredes. «Fixemos probas con recipientes de barro, pero non viaxou a cousa. O cristal rompe bastante e hai que repor, pero é a mellor forma. Queda fresca e ben para unha foto, coas burbullas e o frío. É a presentación idónea. Hai xente que ata che pide unha copa de viño para a cana. Ou fano polo cristal, que é máis fino e causa unha sensación distinta, ou pola cantidade, porque a de viño trae entre 44 e 52 centilitros e a de cana é de 33», explican desde o establecemento.
Desmenten así a estendida idea de que a cana ten menos cantidade que un botello, modalidade que, segundo algúns hostaleiros, é a preferida. Sobre todo, cando entra a noite. «A tónica xeral é que a xente pide cada vez máis a cana en copa de viño e que a calor o reactiva, pero creo que seguen preferindo o botello», explican desde o pub Ou Boneco. Beber directamente da botella ten a súa graza. Facelo cun refesco é impensable, pero pedir así a cervexa é un dos xestos máis comúns cando alguén non se quere arriscar a que a cana estea mal tirada.
As claves básicas para que este proceso teña un resultado de dez desvélaa a La Voz Xavier Barral, o veinteañero que suma un novo recoñecemento para Simpar. É o actual subcampión do Campionato Galego de Tiraxe de Cervexa, organizado na Coruña por Estrella Galicia. Recomenda pasarlle unha auga ao vaso —o que usan eles no restaurante— e colocalo, despois de facer un primeiro descarte coa espuma retida no cañero, a 45 graos respecto á billa. «O fundamental é ter a parte da cervexa, sen xerar espuma, e despois crear a crema», sentenza o mozo. Os seus detalles infalibres están explicados, paso a paso, no link que hai picando sobre estas liñas.
Os locais que serven máis tipos que a Lager, gardan nos seus andeis unha infinidade de recipientes. Especializados en cervexa artesá, contan con máis de vinte billas e un par de centenares de referencias. Eles teñen unha postura clara no debate do vaso e da copa: depende. «Para cada tipo de cervexa debería de haber un vaso determinado», explican, antes de mencionar algúns dos que máis saen. Está o shaker, o máis versátil, cunha fora cilíndrica na base inferior que se vai ensanchando a medida que chega á parte de arriba; o snifter, unha especie de copa ancha parecida á que se usa co coñac; ou a copa teku, ancha na base inferior e estreita na superior. Cada unha delas, ten unha función. A teku úsase para as cervexas aromáticas, porque o gardan e fan que vaia diractamente ao nariz. A sniffer é para as que teñen máis corpo, para as máis alcohólicas «Tamén hai vasos alongados para as de trigo, que xeran máis espuma e retéñena mellor. Ao final, un recipiente retén mellor a espuma, outro potencia o aroma e outro potencia o sabor», explican.
Para as cervexas das que se serve máis cantidade —pon o exemplo dunha Lager— utilizan a xerra. Ao ter o cristal máis groso conserva mellor o frío, algo a ter en conta cando a cana vai tardar máis tempo en rematarse. Como ten asa, a calor das mans non inflúe na temperatura do líquido. A xerra viuse noutros establecementos de Santiago, como nA Planta, que tamén varía o recipiente en función da tipoloxía da cervexa. No entanto, o que máis sae das súas barras é a copa. Nova moda ou comodidade e frescura, é a forma que impera nas terrazas.