O PSOE se apresta a contentar aos seus aliados para aparafusar a maioría

Paula das Heras MADRID / COLPISA

ESPAÑA

El presidente del Goberno, Pedro Sánchez, recibe los aplausos de la bancada socialista tras intervenir durante el pleno del Congreso.
O presidente do Goberno, Pedro Sánchez, recibe os aplausos da bancada socialista tras intervir durante o pleno do Congreso. MARISCAL / EFE

Busca evitar derrotas e só prevé levar ao último pleno asuntos que teñen a aprobación case garantida

13 jul 2025 . Actualizado á 05:00 h.

«Agora estamos un pouco eufóricos, pero hai que aprobar leis», admitían este mércores no Goberno. Os socialistas son conscientes de que viven en tempo de prórroga tras o bombazo que supuxo, fai xa case un mes, o informe da UCO que provocou a dimisión do secretario de organización do PSOE, Santos Cerdán, por presunta corrupción. O debate parlamentario serviu, a pesar de os discursos previos, para dar osíxeno ao xefe do Executivo no seu momento máis difícil, pero os socios de investidura tamén deixaron claro que o seu apoio, e máis aínda neste contexto, non pode saír gratis.

Se a lexislatura sempre camiñou sobre o arame, agora esa precariedade agudizouse non xa para o PSOE senón para os propios grupos parlamentarios que lle dan soporte. A urxencia por amarrar os froitos dunhas negociacións afrontadas por todos eles desde unha posición de forza que, moi posiblemente, non volverá repetirse, acrecentouse. Ninguén quere eleccións, pero formacións como o PNV ou ERC xa advertiron o mércores de que o seu respaldo ten un límite e este depende de como evolucione o caso Cerdán. Incluso Sumar asegurou que romperá se se demostra que existiu financiamento irregular.

A presión sobre Sánchez para cumprir os seus acordos pendentes é pois, dada a situación, tan clara como a súa necesidade de aparafusar a fráxil e heteroxénea maioría exhibida de novo esta semana fronte a Alberto Núñez Feijoo. E ese é o clima no que terán lugar este luns a comisión bilateral entre Estado e Generalitat para empezar a concretar o polémico acordo selado hai un ano con ERC a cambio da investidura de Salvador Illa e polo que se pretende que a Generalitat recade, xestione, liquide e inspeccione todos os impostos soportados en Cataluña. E, o martes, un encontro entre Sánchez e o lendakari Imanol Pradales no que o Goberno vasco aspira a pechar polo menos a primeira pata do traspaso da xestión da Seguridade Social.

O venres o Goberno volverá tamén a levar ao Consello de Asuntos Xerais da UE a petición de que o catalán, o eúscaro e o galego sexan consideradas como linguas oficiais. 

Último pleno o 22 de xullo

Todos estes asuntos son susceptibles de alimentar os discursos de agravio non só nas filas da oposición. Tamén no propio PSOE, no que o «financiamento singular» xera uns receos compartidos por outros socios como Compromís ou a Chunta. Pero a filosofía do Goberno é a de «partido a partido».

Aínda pasará un tempo ata que eses pactos teñan que pasar polo Consello de Política Fiscal e Financeira ou polo Congreso. E entre tanto, o que Sánchez necesita é tranquilizar aos seus aliados potencialmente máis conflitivos para poder pechar o curso político na cámara baixa sen novos sobresaltos. De aquí ás vacacións de agosto só queda xa un pleno, o 22 de xullo, no que no Executivo non quere sobresaltos. Por iso, exponse someter a votación unicamente asuntos que teñen a aprobación case garantida. A súa intención é que a xornada sirva para ofrecer unha imaxe de estabilidade.

Non se votará a redución da xornada laboral a 37,5 horas, a lei estrela de Yolanda Díaz. Pero a vicepresidenta segunda empurra para incorporala, aínda que sexa para perder. Esgrime que retrataría á dereita.