«O fillo da noiva», «A un deus descoñecido», «Kamchatka», «Ventos de auga» ou «A historia oficial» son proxectos destacados da longa lista de traballos nos que participou o intérprete nos seus 96 anos de vida
13 dic 2025 . Actualizado á 17:06 h.Este sábado é un día triste para o mundo da interpretación debido ao triste adeus a Héctor Alterio, que faleceu este sábado aos 96 anos en Madrid, segundo anunciou a produtora Pentación, onde levou a cabo os seus últimos traballos no teatro. Foi o intérprete de toda unha xeración tanto en España como en Arxentina e no seu haber ten galardóns tan relevantes como o Goya de Honra 2004.
No 2008, a súa Arxentina natal recoñeceulle co Cóndor de Prata pola súa traxectoria cinematográfica e en 2023, o Centro Cultural Kirchner de Buenos Aires brindoulle unha homenaxe que contou coa presenza dun nutrido grupo de profesionais da sétima arte de Arxentina, como Ricardo Darín.
Naceu en Buenos Aires en 1929 e debutou como actor en 1948, acadando a fama no mundo do cine. O niño ou O crime de Cuenca son parte destacado da súa filmografía e con este último título foi recoñecido coa Cuncha de Prata do Festival de San Sebastián. O seu último traballo na gran pantalla foi no 2015, con Due uomini, quattro donne e unha mucca depressa, da italiana Anna di Francisca e tamén se lle puido ver no 2014 en Kamikaze, de Álex Pina.
Tivo o privilexio tamén de protagonizar catro das primeiras películas arxentinas en ser nomeadas aos premios Óscar: A tregua (1974), Camila (1984), A historia oficial (1985) e O fillo da noiva (2001). Pero a longa vida do bonaerense estivo marcada tamén por outros proxectos que lle deron fama internacional e polos que será eternamente lembrado.
O fillo da noiva
Foi nomeada ao Óscar á Mellor Película estranxeira e gañou o Cóndor de Prata á mellor película. Esta película de drama e romance estreouse o 16 de agosto do 2001 e foi dirixida por Juan José Campanella. Alterio interpretou a Nino Belvedere, pai de Rafael Belvedere (interpretado polo arxentino Ricardo Darín), un corentón que herda un restaurante por parte do seu proxenitor. Con todo, invádelle o estrés polas novas esixencias do restaurante, á vez que na súa vida sentimental tampouco lle van ben as cousas porque está divorciado. Todo se complica cando empeora a súa nai, que padece alzhéimer, polo que intenta cumprir o soño dela, que non é outro que o casamento do seu fillo pola Igrexa.
Kamchatka
É unha película arxentina-española de drama estreada no 2002 e dirixida por Marcelo Piñeyro. Alterio formou parte do elenco interpretando o papel de avó, onda Ricardo Darín, Cecilia Roth, Tomás Fonzi, Matías do Pozo e Milton da Canle. Foi seleccionada para representar a Arxentina nos Premios Óscar 2002 na categoría Película en Lingua Estranxeira.
A historia enmárcase na última ditadura cívico-militar (1976-1983) e ante as numerosas desaparicións e asasinatos, unha familia encabezada por un avogado (Darín) e unha química (Roth) vinculados coa resistencia á ditadura cambia os seus nomes e decide recluírse nunha leira afastada da cidade. Os sucesos están vistos desde os ollos de Harry (Matías do Pozo), o fillo maior de 10 anos, que recibe todo o que está a suceder mediante códigos que comparte cos seus pais.
Ventos de auga
Narra dúas historias paralelas de emigración. Por unha banda, a de José Olaya (interpretado por Ernesto Alterio, fillo de Héctor Alterio), un mozo mineiro asturiano que emigra a Arxentina no 1934 utilizando o nome do seu irmán Andrés; e a do seu fillo, Ernesto Olaya, un arquitecto arxentino de mediana idade que emigra a España no 2001, tamén en contra da súa vontade, en busca dunha saída aos problemas económicos que aburan á súa familia. Héctor Alterio interpreta ao fillo menor dun envellecido José.
É unha serie televisiva que se emitiu en Telecinco e recuperouse anos despois en HBO e que recibiu nomeamentos para os premios Clarín, os Premios Martín Fierro, onde resultou gañadora nas categoría de Miniserie, Mellor Autor/Libretista, Mellor Director, Mellor Tema Musical Orixinal e Mellor Produción Integral.
A historia oficial
É unha película arxentina de drama histórico do 1985 protagonizada por Héctor Alterio e Norma Aleandro e coprotagonizada por Hugo Arana. A rodaxe da película comezou en 1983, cando aínda rexía a última ditadura cívico-militar (1976-1983) e a pesar da situación política continuouse coa rodaxe e a estrea foi un ano despois. O filme conseguiu o Óscar á mellor película de fala non inglesa no 1986.
A película baséase en feitos políticos que tiveron lugar en Arxentina despois de que a xunta militar reaccionaria de Jorge Rafael Videla asumise o poder en marzo do 1976. O argumento céntrase en que tras a ditadura arxentina, unha muller sospeita que a súa filla adoptiva é a filla dun prisioneiro político asasinado. O papel de Alterio era o de Roberto Ibáñez, o marido desta profesora de historia e un empresario que se enriqueceu facendo negocios coa ditadura.
A un deus descoñecido
A trama vira ao redor de José, un homosexual duns 50 anos que traballa de mago nunha sala de festas e céntrase o foco nas súas relacións sociais. A época na que teñen lugar os feitos é a Granada do inicio da Guerra Civil, tempos nos que se produce o asasinato do poeta Federico García Lorca e do pai de José, que era o xardineiro do poeta. Alterio interpretou nesta película do 1977 dirixida por Jaime Chávarri e Elías Querejeta a José, xunto cun elenco integrado por: Xabier Elorriaga, María Rosa Salgado, Rosa Valenty, Ángela Molina, Margarita Mas , Mercedes Sampietro e José Joaquín Boza.