A película «A parra» leva ao cabanés Ramón Ameijenda á gran pantalla

Ramón Ameijenda Pazos, natural de Neaño, en Cabana, está a triunfar no cine baixo a dirección de Alberto Gracia na película La Parra. A súa historia é a dun home que, con esforzo, bo humor e moita humildade, soubo abrirse camiño no mundo da interpretación. Con medio século de vida ás súas costas, o actor cabanés, deu o salto á gran pantalla cun papel destacado na exitosa película que conquistou tanto á crítica como ao público. Ramón, máis coñecido por Xtremis, encarna a Iñaki, o suicida, un personaxe crave na trama que demostra a súa versatilidade e talento interpretativo. O seu debut cinematográfico marca un fito na súa carreira, consolidándose como unha figura para seguir na industria delcine galego.

Un actor con alma e “sorna costeira”

Ramón é un actor emerxente que combina na súa interpretación a rebeldía dun vándalo humilde coa pureza da inocencia. Os seus profesores e, á súa vez, directores de Casahamlet, Manuel Lorenzo e Santiago Fernández, os cales lle axudaron moitísimo, destacan esta mestura única que o converte nun artista carismático e próximo, do mesmo xeito que Carlos Villariño, este último profesor de interpretación fronte á cámara. Para Ramón, o segredo do éxito radica no traballo constante e o bo humor, dous valores que levou consigo desde a súa infancia en Neaño. A súa nenez foi unha etapa dourada, marcada pola amizade e as travesuras que hoxe lembra con cariño. Creceu rodeado de amigos e veciños con quen compartiu momentos inesquecibles. A riqueza dos seus recordos é tal que podería escribir un libro titulado As Aventuras de Xtremis por Neaño. 

Entre elas, destaca as súas visitas a Carmen do Cabreiro, quen o trataba como un fillo e consentíao con biscoitos e galletas ou os seus encontros co señor Evaristo, quen o enviaba ao estanco para comprar tabaco, aínda que Ramón, en máis dunha ocasión, gastaba o diñeiro en cromos en lugar de cumprir co mandado. Desde temperá idade, mostrou paixón polo fútbol, comezando a súa traxectoria como porteiro da man de Carlos do Cabreiro. Inspirado por Arconada, o lendario gardameta da Real Sociedade, se esmeraba en cada parada, o que lle valeu o alcume de "Xtremis" tras unha serie de espectaculares salvadas nun partido onde Alfonso da Corveira e Carlos decidiron bautizalo con ese nome.

A súa infancia transcorreu entre xogos e aventuras polos montes e penedos de Neaño. Xogaba ao "tatarí tataró", a indios e vaqueiros e participaba nas memorables batallas entre Neaño de arriba e Neaño de abaixo. No seu corazón garda con especial afecto aos seus compañeiros de correrías: Iñigo de Bilbao, os da Pradería, Óscar, Martín, Fernando e Manuel de Alejandro, Manuel Figuritas, Jesús de Malia e Centeo, entre moitos outros. As travesuras non faltaban: coarse en vodas, batallitas en Ponteceso e ata tomar prestada a froita dos veciños. A pesar de as súas canalladas, sempre houbo un forte sentido de unión e compañeirismo entre os nenos do pobo. Neaño sobordaba vida e mocidade e todos os veciños compartían vínculos de amizade que perduran na memoria de Ramón. Hoxe, ese espírito de xogo e camaradería reflíctese no seu traballo como actor. A súa autenticidade e entrega en cada papel son un reflexo da súa historia, da súa nenez chea de anécdotas e valores que o acompañaron ata a actualidade. Como el mesmo di, con traballo e bo humor, todo conséguese na vida. E Ramón Ameijenda Pazos segue demostrándoo cada día.

Unha viaxe inesperada cara á gran pantalla

O destino ten xeitos insospeitados de guiarnos cara aos nosos soños e a historia deste veciño da Costa da Morte é proba diso. A súa vida deu un xiro inesperado mentres traballaba co xeso onda Manuel Souto. Nese preciso instante, apareceu o cormelán Suso Lista, quen o invitou a subir ao seu coche rumbo a Corme onde se rodaba a serie Para Mariñeiros, nós. Aquel día non só foi a súa primeira incursión no mundo audiovisual senón tamén o inicio dun camiño cheo de oportunidades. Na rodaxe, Ramón coñeceu ao director de cine Omar Rabuñal Varela, quen, ao notar o seu talento innato, animoulle a seguir explorando o camiño da interpretación. Seguindo o seu consello, Ramón ingresou no estudo teatral Casahamlet da Coruña onde comezou a desenvolver as súas habilidades escénicas. Aos poucos, a súa carreira foi tomando forma. Comezou con monólogos e pequenas pezas teatrais ata chegar a participar en películas e series de renome como Serramoura e, en Netflix, Rapa e A Unidade . A pesar de desempeñar papeis secundarios, está feliz co salto á gran pantalla e co recoñecemento que o seu esforzo lle está brindando.

Ramón sente profundamente agradecido con Suso Lista, quen lle abriu as portas do mundo audiovisual, e con Omar Rabuñal, quen lle impulsou a seguir crecendo como actor. Ademais, valora enormemente o equipo co que traballa, un grupo que o coida e axúdalle a evolucionar en cada proxecto. Un dos seus maiores logros ata a data foi a súa participación en La Parra, baixo a dirección de Alberto Gracia. Este proxecto brindoulle a grande oportunidade de consolidarse no cine, demostrando o seu talento e deixando pegada coa súa interpretación. Grazas á experiencia interpretativa, puido viaxar a varias cidades, pero ningunha faille sentir tan na casa como o seu Cabana de Bergantiños, onde atopa paz e felicidade. A sorte tamén lle sorriu cando asistiu ao casting da produtora ourensá Fílmika Galaika S.L.,Tasio que apostou pola súa participación na rodaxe de La Parra. Para Ramón, cada novo papel é un desafío e unha recompensa á súa dedicación e amor pola actuación. Hoxe, Xtremis segue pisando forte na gran pantalla, gozando cada instante e aprendendo en cada proxecto. A súa historia é a proba de que os soños poden acadarse cando se combinan talento, esforzo e as oportunidades adecuadas.

Unha xoia cinematográfica con selo galego

A película La Parra, dirixida polo cineasta ferrolán Alberto Gracia, consolidouse como unha das propostas cinematográficas máis destacadas do ano. Rodada case na súa totalidade en Ferrol, a cinta toma o seu nome dunha emblemática pensión da cidade e conta cun equipo técnico e artístico predominantemente galego, o que reforza a súa auténtica identidade rexional. É unha historia de regreso e confusión. A trama de La Parra segue a Damián, quen, tras a morte do seu pai, regresa o Ferrol despois de dúas décadas de ausencia. A súa chegada á pensión La Parra desata unha serie de equívocos cando os habitantes do lugar comezan a confundilo cun guía turístico desaparecido hai tempo. Neste contexto, a cidade preséntase como unha illa metafórica, un espazo do que parece imposible escapar, o que engade un matiz simbólico á historia. Desde a súa estrea, La Parra cultivou numerosos recoñecementos en festivais de cine. Na Semana Internacional de Cine de Valladolid (Seminci), a película foi galardoada na sección Alquimias, onde se destacou polo seu carácter arriscado e innovador. Ademais, no prestixioso Festival de Cine Independente de Buenos Aires (Bafici), obtivo o premio a Mellor Deseño de Localizacións, un recoñecemento á autenticidade e relevancia dos seus escenarios ferroláns. A película, eloxiada pola súa narrativa innovadora e a súa profunda conexión coa identidade galega, estreouse en cines de toda España o 13 de decembro. O seu elenco está encabezado por Alfonso Míguez, Pilar Soto, Lorena Iglesias e Emilio Buale. Cunha proposta arriscada e unha potente carga simbólica, o filme posiciónase como unha das obras cinematográficas máis relevantes do ano, consolidando o talento galego na industria do cine contemporáneo.

---

---

---