UN RAIO DE LUZ... e escuro obxecto do desexo comercial dos adultos foi a nena prodixio de España. Pepa Flores volve no documental «Marisol. Chámame Pepa», que se estrea este 10 de maio. Unha infancia roubada, un espido que abriu de raíz a Transición, unha voda triste, outra feliz con Fidel Castro como padriño. O pobo como gran amor. E unha decisión para que a, segundo a súa irmá Vicky, non hai volta atrás
A Galicia bótaa «moitísimo» de menos, pero esta tempada «opera» en «Marbella» (Movistar Plus+), na pel dun avogado do diaño da corrupción. «Os homes de Paco» irían por el, non dubida o actor que aspirou ao Goya con «Un amor» e que se confesa enamoradísimo...
Leva 40 anos sen dicir esta boca é miña. Nin sequera para falar da película sobre a súa vida («Marisol, chámame Pepa») a piques de estrearse. Silencio. Nada que ver coa desenvoltura daquela (inxenua?) cría de dez anos a quen La Voz entrevistou en 1960 durante unha visita á Coruña. Xa entón o brillo da estrela Marisol non acadaba algúns recunchos escuros da alma de Pepa: rifábanlle ata facela chorar, tíñana a réxime e elixían o seu destino, deslizaba as nosas páxinas. Iso si, cun gran sorriso.
Profesor universitario e escritor, pronto empezará a rodar a súa propia película, «A viaxe imposible», baseada nunha curtametraxe co que gañou o Goya en 2021
Series brancas e inocuas como «Friends» ou «Os Serrano» calaron en quen agora teñen 30 e 40 anos. Idealizaban modelos de relacións que agora serían tachados de rancios, onde os celos eran o maior indicador de amor verdadeiro e os homes non se valían por si sos
Habitual veraneante en Malpica, di estar namorada de Galicia polo pan, os ovos e un longo etcétera. «A xente é amable, un pouco cotilla, iso si», avanza entre risos
«Non quero que me encasillen nun xénero e despois de máis de vinte anos conseguino», asegura o actor, que este sábado actúa no centro cultural Valey de Castrillón
Adrián Castañeda, axudante de produción, e Susana Campos, optometrista, lembran tras o triunfo da película de J.A. Bayona nos Goya como foi a rodaxe dunha película «xigante»: «Saíu adiante porque había o mellor equipo do mundo e os premios son o recoñecemento ao traballo que fixemos»