A banda Nostromo, nacida nos 90, regresa ao directo este sábado na sala Ocean co seu repertorio intacto apelando á memoria colectiva local; non hai discos seus, por iso cada concerto é especial
18 dic 2025 . Actualizado á 01:41 h.Trinta anos despois do seu nacemento, o grupo Nostromo segue demostrando que o rock vigués non é só un recordo, senón unha realidade que se reactiva cada vez que o público o reclama. A banda, nacida a comezos dos anos noventa en plena efervescencia musical da cidade, volverá subirse ao escenario este sábado, 20 de decembro, na sala Ocean, nun concerto que non responde a ningún aniversario concreto, pero que chega impulsado pola demanda do público e o apoio da propia sala. «Nós alucinamos de que se sigan acordando de nós», recoñece Gerardo Fernández, guitarrista do grupo, vigués e bombeiro de profesión. «Hai bandas bo hoxe en día, xente que o fai xenial, e aínda así chámannos. Iso di moito do que significou Nostromo e de que aínda hai xente que conecta con ese tipo de rock», afirma. Nostromo naceu ao redor de 1991 ou 1992, nun Vigo en plena efervescencia musical, cando existían selos como West Records, unha discográfica local impulsada por figuras crave da escena viguesa como Sergio Castro (Trabalhadores do Comercio), Anxo Maciel —responsable dos estudos Área Máster— e o baixista Carlos Santos. Daquel contexto xurdiu tamén a recompilatorio Marea Vermella, que reuniu a varios grupos da cidade e reflectiu o pulso musical da época.
Os integrantes procedían de bandas moi coñecidas entón: Alfonso, a súa batería, formara parte dAs Rocas; Mauro, baixista e cantante, viña dOs Mas Turbados, grupo con proxección estatal; Sito, José Luis Gómez, hoxe aínda a cargo de Estudos Galicia, tocou en Soga, que chegou a protagonizar un dos concertos máis multitudinarios de Castrelos. Gerardo Fernández, pola súa banda, tocaba en Fata Morgana, grupo co que coincidiu en Área Máster coa formación orixinal de Heredeiros da Crus, cando estes gravaban A Cuadrilla de Pepa Loba. Durante os seus primeiros anos, Nostromo gravou varias maquetas en casete con West Records e a súa subsello Xurelo Roxo Records, traballos hoxe practicamente imposibles de atopar. Aquelas gravacións existiron grazas ao apoio de locais nocturnos de Vigo e doutras cidades galegas, como Anoeta, Carpe Diem, o mítico Malasaña, en López de Neira; ou salas de Santiago, A Coruña, Ferrol e Ourense. «Era unha época na que abondaba enviar unha maqueta e convencer o local para sacar adiante un proxecto. Sacar unha maqueta en formato casete era o leite para calquera. Os vinilos eran inalcanzables, pero aquilo a nós xa nos parecía tocar o ceo» lembra Fernández. «Todos viñamos de proxectos que tiveran bastante movemento en Vigo e fóra, e Nostromo foi un punto de encontro de todo iso», explica o guitarrista. Durante os anos noventa e primeiros dous mil, Nostromo converteuse nun habitual de salas, festas e festivais, tanto en Vigo como no resto de Galicia. Tocaron en espazos emblemáticos como o Nova Olimpia, as Festas dá Xuventude de Balaídos ou os lembrados Castro Concertos, e compartiron escenario con bandas como Extremoduro, Barricada, Saratoga, Coma, Terra Santa ou Reincidentes. «Aquilo era tocar sen parar, moverte dun sitio a outro e moitas veces non gañar un duro», admite. «Agora, paradoxalmente, tocamos moito menos e sáenos mellor», ri o profesional dos Bombeiros de Vigo, un artista versátil que ademais, está a dúas materias do título de arquitecto pola Universidade do Porto. «Empecei a estudar no 2008 e fun moi aos poucos rabuñando horas, porque entre o traballo, tres fillos e a música, ir máis rápido é imposible», asegura. Tras un parón no 2008, Nostromo regresou unha década despois cun concerto especial polo seu 25 aniversario que encheu a sala e deu lugar a un DVD gravado nA Fábrica de Chocolate. «Estabamos mortos de medo, pensabamos que non ía ir ninguén», confesa Fernández. «Pero vendeuse todo grazas ao boca a boca, sen redes sociais nin nada. Aí démonos conta de que isto seguía vivo», conta Gerardo, que engade que seguen sen ningunha rede social que avive ese lume e aínda así, non se apaga.
O éxito repetiuse no 30 aniversario, confirmando que Nostromo seguía moi presente na memoria colectiva do público. Desde entón, a banda actúa de forma esporádica, un ou dous concertos ao ano, recuperando un repertorio de máis de 40 temas. O seu estilo, un rock duro e rueiro con letras próximas, explica parte da súa vixencia. «Hai cancións que escribimos fai 25 ou 30 anos que hoxe parecen de actualidade», sinala o guitarrista. O concerto deste sábado na sala Ocean (Churruca, 12), onde estaba o antigo Mogambo, será unha nova proba desa conexión. «Non é un aniversario nin nada especial, é simplemente volver tocar porque nolo piden», resume Fernández. «Mentres iso siga pasando, aquí estaremos», asegura. Este sábado volverán soar temas como Dáme máis, Mans arriba ou Volta a empezar.