Un simulacro activa a 60 axentes de sete corpos de seguridade de España e Portugal
21 may 2025 . Actualizado á 08:50 h.O reloxo marcaba pouco máis das dez da mañá cando un aviso ao 112 puxo en alerta aos equipos de emerxencias de Galicia e Portugal. Un tren con tres pasaxeiros acababa de precipitarse desde a ponte internacional de Tui ao río Miño. Minutos despois, o silencio habitual da ribeira transformábase nun fervedoiro de sirenas, ordes por radio e motores de embarcacións que cruzaban a canle a toda velocidade. Pero nada era real. Ou si.
Durante máis de tres horas, o municipio converteuse no centro dunha operación sen precedentes: un simulacro de salvamento internacional que mobilizou a máis de 60 axentes de sete corpos de seguridade e emerxencias de ambos os lados da fronteira. Unha locomotora ficticia, tres vítimas desaparecidas e un escenario que parecía sacado dunha produción de suspense, pero cun obxectivo moi real: comprobar ata onde chega a capacidade de resposta coordinada nunha situación límites.
A cargo do dispositivo estivo o comandante naval do Miño, Andrés Díaz-Ripoll, que dirixiu as operacións desde a base montada no peirao do club de remo de Tui. Desde alí, controláronse todos os movementos por terra, auga e aire. A precisión e o despregamento loxístico chamaron a atención dos moitos veciños e peregrinos que, sorprendidos, topáronse coa escena ao cruzar a cidade polo Camiño de Santiago.
«Parecía unha película», comentaba un peregrino vasco, que non dubidou en parar a súa marcha para seguir durante máis dunha hora o desenvolvemento do simulacro. «Ao principio pensei que era un accidente real, non se notaba que era falso», apuntaba unha veciña da zona, móbil en man.
A simulación activouse desde o momento en que un particular deu a voz de alarma. A partir de aí, cada corpo de emerxencia cumpriu o seu rol. Interviñeron medios da Armada, Bombeiros Voluntarios de Valença, Protección Civil, efectivos de salvamento da Xunta de Galicia e a Capitanía Marítima de Caminha. A engrenaxe foi milimétrico.
Os especialistas da unidade de mergullo de Ferrol, enviados pola Armada, comezaron a procura baixo a auga tras recibir coordenadas achegadas polo soar do Cabo Fradera. As condicións eran complexas: a corrente do río arrastraba con forza e rexistraba unha velocidade de tres nós, o que dificultaba a visibilidade e desprazaba aos rescatadores varios metros durante cada inmersión. A pesar diso, o primeiro corpo foi localizado máis de dúas horas despois á altura da ponte de Areas. Finalmente, a vítima puido ser evacuada con éxito.
O segundo desaparecido foi avistado por un pescador, que alertou aos equipos en superficie. Aínda que se intentaron manobras de reanimación in situ, o simulacro contemplaba o falecemento por hipotermia. O terceiro corpo seguía sen aparecer e o tempo apremaba polo que era necesario mobilizar aos medios aéreos.
Con case tres horas de operativo ás súas costas, Díaz-Ripoll solicitou o despregamento do helicóptero Pesca 1, que sobrevoou a zona desde a desembocadura do río Miño ata a contorna da ponte internacional. Desde o aire, os tripulantes avistaron un vulto flotando que resultou ser a terceira vítima. O rescate aéreo completou con éxito a operación.
Tres vítimas, tres rescates, un operativo redondo. Pero máis aló da simulación, o que quedou sobre a mesa foi a importancia estratéxica do lugar.
A ponte internacional non é só a única ligazón ferroviaria directo entre Galicia e Portugal, é tamén unha infraestrutura sensible que, en caso de catástrofe, require unha resposta conxunta, rápida e eficaz. Onte quedou claro que esa coordinación é posible. A resposta mediuse palmo a palmo sobre a auga. E funcionou.