Cal Barral, establecemento ao que estiveron vinculados no pasado os pais do padeeiro olímpico David Cal, é hoxe un negocio en evolución que coida o equilibrio entre o produto artesán e a eficacia
15 dic 2024 . Actualizado á 00:59 h.É moi probable que o epicentro orixinal das primeiras colas de gentío e coches no Morrazo sitúese diante da panadería Cal Barral. Este establecemento situado en Vilariño, na parroquia canguesa do Hío, leva anos creando adicción ao bo pan en toda a provincia. Aí comezaron os atascos e logo expandíronse. Empezou a súa historia da man da parella orixinaria de Mondariz formada por Emilio e Asunción en plena Guerra Civil española. O seu local estaba entón máis preto da praia que o actual, que ocupan desde fai uns 70 anos ao lado da estrada xeral. Pouco ten que ver o negocio de entón co de agora excepto no número de horas traballadas, que adoita ser inusualmente alto respecto ao comercio en xeral.
Cal Barral naceu como unha panadería familiar e ségueo sendo, aínda que xa o foi máis. A última incorporación é a de Brais Otero, un mozo de 19 anos que introduciu á empresa no século XXI potenciando a súa presenza en redes sociais. «Ocúpome diso, pero tamén estudo Administración e Xestión, e se teño tempo, fago repartición de pan nunha das nosas furgonetas», conta o emprendedor rapaz, afillado do medallista olímpico David Cal ao que o Concello de Cangas dedicou precisamente a rúa na que se asinta a panadería na que traballaron os seus pais.
O pai de Brais, Alfonso Otero Cal, lembra que os fundadores «foron os avós da miña nai, logo estivo o meu avó, Domingos, con Rogelia, e do meu avó pasou á miña nai, Rosario, xunto a Miguel, o pai de David Cal. Hai un momento, despois das primeiras medallas olímpicas, en que decidiron desvincularse do negocio e montaron outra panadería en Pontevedra, estiveron uns anos e nós seguimos o noso camiño», aclara. Ese camiño foise ensanchando desde a estrada xeral á vía rápida pasando pola AP-9 en dirección norte e sur.
Co seu flotilla de furgonetas, Cal Barral cobre O Morrazo e fornece ademais a un gran número de panaderías do centro de Vigo e as súas parroquias, Pontevedra cidade e esténdese a toda provincia, «e tamén a establecementos de hostalería moi coñecidos, como A Aldeá, De Tapa en Cepa ou O Soriano», indica por mencionar ningúns. «Iso en canto ao día a día, pero ademais facemos entregas puntuais na fronteira con Monçao, Ponteareas, Santiago, Sanxenxo...». E a expansión chega tamén a Altamar, xa que fornecen a barcos. «A case todos os que están agora atracados no porto de Vigo estamos a levar o pan para as mareas», conta Alfonso.
O que non teñen aínda, aínda que está en estudo abrir no futuro un en Vigo, é un despacho propio, un espazo que á parte me sirva de punto de distribución de todo o mercado que temos pola zona, de forma que quen estea repartindo por alí, se o necesita, non teña que vir ao Morrazo e volver á cidade con toda a mercancía», explica sobre o que sería un novo apoio estratéxico.
O local de Vilariño é o único propio. Alí está o seu obradoiro e o seu centro de operacións. O incremento de clientela levoulles a intensificar a produción pero sen perder as rendas: «Seguimos elaborando á vella usanza nunha produción bastante alta pero natural, onde se forma a man, pésase a man e trabállase cunha cepa de masa nai que xa ten anos, refrescándoa a diario e amasando a diario con repousos de 24 horas. Ou sexa, faise pan como antigamente. Ao final é unha cuestión de espazo, de persoal, e de investimento», argumenta.
O espazo, segundo recoñece, hai tempo que se lles está quedando xusto. «É que se amasas unha cantidade importante de quilos de dun día para outro nun repouso longo, necesitas onde telo na súa temperatura idónea para levantar esa masa e formar o pan». Sobre os seus produtos, da parte doce, Alfonso destaca a súa famosa empanada de mazá que está feita con follado, e as roscas. Da panadería, o pan de fermento natural. E nos últimos tempos engadiría un que se puxo un pouco de moda nas bocaterías gourmet, que é o bolo de brioche, que tamén é un punto de referencia. A partir de aí, o mundo de referencias é enorme e abarca tamén o universo da empanada (chocos, zamburiña, carne, etcétera). Gran historia e anos ten a súa cepa actual de masa nai, creada a partir do centeo integral ecolóxico: «Déixase dun día para outro, volves alimentar e chega un momento que dobra o seu tamaño, ese proceso de ir xerando a cepa levoume, tranquilamente, seis días. Tiven unha anterior, pero o panadeiro esqueceu de apartar un cachito para seguir dobrando», conta con humor.
Desde 1938
Onde está
Rúa David Cal, 3, Vilarino (Cangas do Morrazo)