Unha reforma no contrato blindará ao futbolista de maior rendemento e mellor pago do cadro de persoal, involucrado incluso na promoción do equipo
14 jun 2025 . Actualizado á 05:00 h.Dinlle A Fábrica. Xestiónaa o Real Madrid e lonxe de producir futbolistas para o primeiro equipo converteuse nunha pequena mina de transformar talento en recursos económicos para o club. Non hai verán en que o filial banco non exporte xogadores sen lugar entre os maiores, engrosando a cambio as arcas da entidade. Pasaron once desde que saíu Álvaro Morata. E oito desde que volveu saír. Esa segunda venda, por 66 millóns ao Chelsea, estableceu unha marca que ningún canteirán logrou superar. A finais de agosto do 2020, Achraf Hakimi chegou aos 43. Despois veñen os 30 de Marcos Llorente e Sergio Reguilón, e os 25 de Jesé. Cando este último marchou a París, outro canario pasaba de longo por Valdebebas, onde consideraron que con el, o retorno nunca compensaría o investimento.
Hoxe chaman á porta de Abegondo pretendentes que colocarían a Yeremay no terceiro chanzo que vai do percibido na capital polo carrilero hispano marroquí e o que custou trasladar ao sobriño neto de Paco Gento desde o Bernabéu ao Metropolitano. Cifras complicadas de combinar co palmarés baleiro do talento dA Polvoreira, ou cos seus escasos 39 partidos no fútbol profesional.
O extremo, que hai pouco máis de dous anos aínda non fora titular no Deportivo, experimentou un crecemento realmente exponencial. Daquela fase final da Copa de Campións apartado dos plans gañadores de Óscar Gilsanz a esta condición de indispensable que implica unha blindaxe feita a medida da xogador franquía sobre quen se empeza a construír.
Na disxuntiva entre percibir un diñeiro nunca cobrado polo pase dun futbolista de Segundo e a opción de retelo, o Dépor optou por crecer ao redor do 10. Tomou a decisión durante o último mercado invernal, reforzando a cláusula e pactando un salario acorde, e trata de reafirmarse agora, cando os ofertantes aumentan outra vez. O extremo é xa o mellor pagado do persoal, aínda que nin así se aproxima o salario ao que lle chegaron a ofrecer. «Agora mesmo, o normal sería quedarme», apuntaba un mes atrás, sen que ninguén se atrevese a dar por bo o prognóstico. Aínda faltaba a convocatoria para subirse ao escaparate do Europeo sub-21 (do que lle apeou unha lesión) e a batería de propostas. Con todo, o reforzo ás palabras de Yeremay Hernández estaba noutras pronunciadas antes: «Só sairei para crecer».
Difícil acadar inmediatamente noutro equipo a notoriedade gañada en Riazor. O canario charlou por teléfono cun puñado de adestradores de primeira fila, deses que chaman para acabar de amarrar un traspaso, pero desde a bancada berran máis.
O «Yere, fica» que interrompeu o infumable duelo co Elxe reflicte a dimensión acadada por un futbolista de 22 anos nun conxunto que, entre os argumentos para non perdelo, vendeulle ambición. E se se van cumprindo os obxectivos, o salto colectivo irá aparellado do persoal. Maiores emolumentos a maior categoría (política habitual que liga os beneficios da entidade aos dos seus futbolistas) e novo aumento na cláusula de rescisión.
Se callan unhas negociacións canalizadas, para este último cambio non habería que agardar sequera a que arranque a pretemporada; data pactada entre as partes para unha decisión definitiva, dando marxe de reacción aos encargados de deseñar o cadro de persoal branquiazul. O sistema de variables sobre a mesa pon o acento en algo que xa xerou inquietude en xaneiro: non é o mesmo perder ao referente a principio de curso que cando este vai xa pola metade. Sacalo no inverno custaría máis.
E mentres o tira e afrouxa aproxímase a un final feliz, o seu protagonista exerce de xogador franquía, como fonte de inspiración. Da charla na residencia para motivar aos canteiráns, á que serviu para trasladar a familiares doutras mozos promesas os beneficios que podería ofrecer Abegondo para os seus fillos. Yeremay como imaxe do éxito. Tamén nos negocios. O pibe díscolo que desdeñou A Fábrica xa move cifras á altura do Real Madrid.