O día das vodas de platino do estadio, 8 exfutbolistas do Dépor lembran o seu debut e o partido que máis os marcou
30 oct 2019 . Actualizado ás 11:36 h.Hoxe cúmprense 75 anos desde que o estadio municipal de Riazor viviu o seu primeiro partido. Foi un Deportivo-Valencia (2-3) correspondente á sexta xornada da tempada 1944-45. Desde entón, o estadio sufriu importantes cambios. Modificou as súas bancadas, os seus asentos, o céspede... Mesmo se correu uns metros o recinto. O que segue intacto é unha atalaia construída para seguir as probas atléticas desde a altura: a Torre de Marathon.
Ante ese símbolo que os viu xogar e que en moitos casos lles servía de referencia no campo, oito históricos do Deportivo (un por década desde a construción de Riazor) lembran o seu primeiro partido no campo coruñés e o que maior recordo lles deixou. Moll (1941-1950), Manín (1951-1960), Manolete (1961-1970), Beci (1971-1980), Carlos Ballesta (1981-1990), José Ramón (1991-2000), Donato (2001-2010) e Manuel Pablo (2011-actualidades) representan a todos e cada un dos futbolistas que durante estes 75 anos vestiron a elástica branquiazul.
moll (1949-54 e 1958-59)
Debut en Riazor: contra o Celta nun amigable
O integrante da Orquestra Canaro tivo unha estrea dos duros, contra o eterno rival.
«Foi no verán de 1949. Acababa de chegar á Coruña e enfrontámonos nun amigable ao Celta de Vigo. Recordo que facía unha calor asfixiante e que non puiden xogar máis que un tempo».
Maior recordo: jugadón fronte ao Sevilla
O paso do tempo faille dubidar da tempada e do resultado final, pero o recordo de Moll é bo sobre unha xogada de bandeira que fixo no que considera o seu mellor partido. «Foi contra o Sevilla, creo que no meu segundo ano no Dépor. Realicei a mellor xogada da miña vida. Recibín co peito, fíxenlle un chapeu a un rival, a continuación, sen que caese ao chan o balón, fixen un segundo chapeu a outro futbolista, e un terceiro a outro máis. Todo sen que o balón tocase o chan. E xa estaba eu caéndome cando viña Campanal cara a min, que se me pilla esnaquízame, así que xutei e o balón deu no pau».
manín (1954-56 E 1957-64)
Debut en Riazor: empate en Cópaa fronte ao Barcelona
Manín viviu moi novo o soño de calquera futbolista: debutar co club dos seus amores. «O meu debut co Deportivo produciuse antes de fichar. Eu estaba cedido no Xuvenil e xoguei un partido da Copa do Generalísimo contra o Barcelona. Empatamos a un. E eu, seareiro do Deportivo desde pequeno, sentín unha alegría enorme de poder xogar con este equipo. Logo tardei en ser titular, pero aquel día foi inesquecible».
Maior recordo: o primeiro Teresa Herrera conquistado
Manín é un dos once futbolistas que fixeron historia ao conquistar o primeiro Teresa Herrera do Dépor. «Tiven a sorte de gañar o primeiro Teresa Herrera para o Deportivo. Foi o 1 de setembro de 1955 e impuxémonos ao Athletic por 2-1, os dous goles de Pahíño, nun estadio completamente cheo».
manolete (1964-1972)
Debut en Riazor: Teresa Herrera fronte ao O Porto
Outro Teresa Herrera, este anos despois, serviría para que o que anos despois sería internacional español estreásese como branquiazul. «O meu debut en Riazor, na miña primeira etapa no Deportivo foi contra o O Porto nun Teresa Herrera. Gañamos. Estreeime co meu querido Deportivo con 18 anos recentemente cumpridos. Chegaba do Fabril e empezaba a miña carreira con moita ilusión e ganas».
Maior recordo: Eliminación ao Real Madrid da Copa
Poucas veces pode presumir o Deportivo de haberse imposto ao Real Madrid no torneo do k.ou. Manolete viviu unha: «Sin duda, o maior recordo foi unha eliminatoria da Copa contra o Real Madrid (1-1 en Chamartín e 0-0 en Riazor). E, ademais, está claro, manter ao equipo en Primeira varias veces».
beci (1964-1965 e 1967-1974)
Debut en Riazor: anecdótico esquecemento da súa estrea
Aínda que o seu debut tivo lugar o 10 de xaneiro de 1965 frontes ao Betis (vitoria coruñesa por 1-0 e elección de Beci como o mellor do partido), o recordo do ariete lévalle desde hai anos a un Dépor-Atlético que se disputou quince días despois. A anécdota que conta e que lle marcou pode ser a responsable desta confusión.
«Debutei a metade de tempada. O equipo non estaba moi ben. No Atlético xogaba un arxentino, creo que era Ovejero (en realidade era Riffa). O caso é que cando sacamos de centro eu funme para arriba directo. El colleume e díxome: ‘Mira rapaz, tes unha vida por diante no fútbol, así que procura non achegarte moito que che vou matar'. Asusteime un pouco, porque con 19 anos... Pero díxenlle: ‘Coidado, a ver quen mata a quen'».
Maior recordo: golazo ao Raio que valeu un ascenso
No recordo de toda unha xeración de deportivistas está un cabezazo de Beci ao Raio. No seu tamén: «Vivín grandes xornadas no estadio. Pero, sin duda, o que me marcou foi o partido do ascenso contra o Raio de 1971. Ou ascendiamos nós ou eles. O meu gol foi de cabeza, á saída dun córner. Pero, case ao final do partido, Veloso, que xogaba no equipo madrileño, quedou diante do porteiro, disparou e o balón foi contra o pau. O respiro dos corenta e pico mil afeccionados que había no campo foi enorme. Celebrámolo coa mesma alegría que imos celebrar este ano outro ascenso», asegura con ilusión.
ballesta (1975-1985)
Debut en Riazor: no desaparecido Conde de Fenosa
Houbo anos nos que non só o Teresa Herrera ou os partidos de Liga enchían Riazor. O trofeo Conde de Fenosa tamén. E un serviu para que debutase Ballesta: «Como antes o Fabril xogaba en Riazor, non me resultou demasiado estraño estrearme neste campo co primeiro equipo. Foi nun Conde de Fenosa, no ano 74. Disputámolo o Deportivo, o Celta , o Ourense e o Racing».
Maior recordo: o non ascenso contra o Raio
Aínda que a maioría de protagonistas lembran alegrías, para Ballesta a mente faille retroceder ata un día triste. «Sempre me repito e repítome…. Tiven a inmensa fortuna e maior desgraza de xogar un dos partidos máis importantes. O partido do non ascenso contra o Raio de 1983. Marcounos para toda a vida».
j. ramón (1987-95 e 98-00)
Debut en Riazor: ante o Castela de Canales, Aldana...
O seu debut como branquiazul se produciu en Granada, pero en Riazor tardou semanas en estrearse: «Foi co Castela. Empatamos a cero e o campo estaba bastante mal porque chovía. Foi a tempada do famoso gol de Vicente e en fronte estaba un Madrid con moitos futbolistas que logo triunfarían como profesionais. Lembro ter moitos nervios e que Jorge e Portela axudáronme moito. Non só aquel día».
Maior recordo: o gol de Vicente ao Raio
Tres recordos aparécense en métea de José Ramón: a Copa, a Liga e o gol de Vicente. O primeiro foi lonxe de Riazor e no segundo non participou contra o Espanyol. Contra o Racing si, aínda que se lesionou e apenas actuou 13 minutos. «Para min foron os tres momentos máis importantes na historia do club».
donato (1993-2003)
Debut en Riazor: un Teresa Herrera que non chegou a xogar
Non cumprira os 22 anos cando Donato pisou por primeira vez Riazor. «Vin co Vasco a un Teresa Herrera. Pero non xoguei. Chegamos á final e perdemos nos penaltis co Roma».
Maior recordo: un triste e o outro feliz
O autor do gol da Liga , loxicamente, non podía escoller outro partido que non fose o do Espanyol do 19 de maio do 2000. Pero non é o único. «Tamén teño que lembrar o do Valencia, porque foi o ano que cheguei e o que puido ter suposto ese encontro».
manuel pablo (1998-2016)
Debut en Riazor: Repetiu rival
Como sucedera dous anos antes, o Alavés supuxo a estrea de Manuel Pablo nunha categoría. «Acórdome porque co As Palmas tamén debutei, en Segunda, contra este equipo».
Maior recordo: A Liga e o Milanazo
Do mesmo xeito que a Donato, resúltalle imposible falar dun só encontro: «Vivín grandes xornadas en Riazor. En aspecto individual, porque dei unha asistencia, o partido da Liga . Pero polo que supuxo a nivel internacional o Milanazo».
