Nunca se vendeu tanto bocarte en Galicia no primeiro semestre do ano

A xestión do bocarte (anchoa, bocarte) na costa atlántica española vai por barrios, con normas diferentes para a mesma flota, os cerqueiros. Por unha banda, o golfo de Cádiz; por outra, do Miño a Fisterra, onde comeza a terceira, que se estende ata o Bidasoa. E nese contexto, dúas boas noticias para os cerqueiros. Unha, no que vai do século XXI, durante o primeiro semestre do ano nunca se vendeu tanto Engraulis encrasicolus nas lonxas galegas como de xaneiro a xullo deste 2025. Dous, aumentan moito as súas posibilidades de capturalo de Fisterra ao Miño: 718 toneladas en tres meses.

Desde xaneiro ata o de agora poxáronse 2.682 toneladas de bocarte en Galicia (catro veces máis que o ano pasado), coa rula de Ribeira como líder, seguida de Vigo, Portosín, A Coruña, Porto do Son e Portonovo. Sen IVE nin taxas, a facturación en primeira venda roza os 3,8 millóns de euros, case o cuádruplo que nos seis primeiros meses do 2024, a pesar de que o prezo medio por quilo baixou a 1,44 euros, 25 céntimos menos que nese período do ano pasado.

Segundo as estatísticas oficiais de PescadeGalicia, o realmente rechamante é que nestes seis meses descargouse máis bocarte en Galicia que en case todos os anos completos do século. Por vendas e facturación, o primeiro semestre do 2025 unicamente foi pasado por todo o 2015 (3.325 toneladas e 5,11 millóns de euros), o 2018 (4.163 e 5,66) e o 2021 (4.634 toneladas e 7,41 millóns de euros).

Abunda na ría de Vigo

As 718 toneladas que pode capturar o cerco do noroeste desde o 1 de xullo ao 30 de setembro entre o Miño e Fisterra multiplican por 26 as 27,2 asignadas o ano pasado nese mesmo período. A cota é provisional, á espera do definitivo que marquen os políticos ata o 1 de xullo do 2026. Os científicos do Consello Internacional para a Exploración do Mar (ICES) recomendaron un máximo de 22.871 toneladas para a zona 9a.

Para a flota española, agora divídese en dúas, o golfo de Cádiz e o tramo comprendido entre o Miño e Fisterra. Foi neste último onde, o pasado abril, na campaña Pelacus, investigadores do Instituto Español de Oceanografía (IEO) comprobaron que os bocartes «detectáronse principalmente na ría de Vigo, o que podería estar relacionado coa súa distribución máis próxima á costa», apunta o ICES.

A abundancia explica que a Comisión Europea propuxese unha cota inicial que nesa área só poderán pescar os cerqueiros galegos e os do resto do Cantábrico. «Sen límite individual de captura», explica o Ministerio de Agricultura, Pesca e Alimentación, que se reserva pór topes «en función do ritmo de consumo» da flota. Engade que as 718 toneladas «garanten» a eses barcos continuar collendo e vendendo bocarte, ademais de sardiña e xurelo.

Si hai máximos para a anchoa entre Fisterra e o Bidasoa, a zona 8c. Como «experiencia de xestión», o ministerio asignoulle 22.187 toneladas á asociación Opescantábrico, que agrupa a socios das vascas Opegui e Opescaya, á cántabra Opacan e ás galegas Acerga, Opromar e Cooperativa de Ribeira, nun modelo ao que se sumou Porto de Burela. Marcan os seus propios topes para as cantidades coas que conta cada entidade. E o ministerio establéceos para os cerqueiros que non forman parte desas organizacións, que dispoñen dunha bolsa común de 2.861 toneladas.

Cada barco do golfo de Cádiz conta coa súa propia cota e decide canto e cando o pesca.

---

---

---