Morre Valentín Trujillo, exdirector do Oceanográfico de Vigo e investigador que enxalzaba o vínculo entre ciencia e mar
SOMOS MAR
Foi director do Centro Oceanográfico de Vigo de 2008 a 2015
16 abr 2025 . Actualizado á 20:51 h.O pasado 10 de abril faleceu Valentín Trujillo Gorbea (Portugalete, 1958), investigador e exdirector do Centro Oceanográfico de Vigo. Licenciado e Graduado en Ciencias Biolóxicas pola Universidade de Santiago de Compostela en 1985, na especialidade de Bioloxía Molecular, foi director do Centro Oceanográfico de Vigo de 2008 a 2015.
Despois dun breve paso polo Instituto de Investigacións Mariñas de Vigo (IIM-CSIC), entrou a formar parte do persoal do Centro Oceanográfico de Vigo do Instituto Español de Oceanografía (IEO) no Programa de Investigación sobre Pesqueiras Afastadas en 1988, aínda que posteriormente, tras sacar a praza por oposición, incorporouse ao programa de investigación da Área do Consello Internacional para a Exploración do Mar (ICES).
O seu labor centrouse na análise de stock de especies demersales, así como o seguimento e análise da actividade pesqueira. Foi investigador principal do Equipo de Modelado e Análise de Sistemas do IEO. Participou en 22 campañas de investigación no mar e numerosos proxectos do IEO e a Unión Europea. Foi coordinador internacional do ICES para a avaliación dos stock de pescada, chegando a ser presidente do seu Grupo Internacional de Traballo.
Posteriormente foi representante español en diversos comités internacionais de xestión de recursos pesqueiros. Segundo el mesmo recoñecía, «existe unha loita permanente entre o ser humano cos océanos». Desde esta perspectiva, comentaba que o traballo do Centro Oceanográfico de Vigo centrábase en «velar polo respecto á natureza» e por «a mesura na utilización dos seus recursos» e comentaba que un dos grandes retos do IEO é «contribuír a manter uns ecosistemas mariños sans e produtivos a través do coñecemento científico».
Valentín realizou un labor moi importante no desenvolvemento e aplicación de modelos matemáticos para a avaliación da dinámica das poboacións explotadas que permitisen establecer criterios de base científica para a súa xestión. Así mesmo, tamén era un experto en xestión de bases de datos, modelado e aplicación de técnicas estatísticas.
Máis aló do seu labor investigador, tamén será lembrado polo seu labor pedagóxico e a súa calidade humana: a súa disposición para ofrecer axuda para resolver problemas que se lle expuxesen, se desta forma podía axudar a un compañeiro de xeito desinteresado, reflectía o seu compromiso e xenerosidade.
Durante o seu período como director do Centro Oceanográfico de Vigo, ademais do seu traballo de dirección deste Centro que durante o seu mandato chegou a contar con 186 traballadores, fixo unha gran labor de relación con outras institucións. Formou parte do Consello de Navegación e Porto do Porto de Vigo, do órgano de Dirección do Instituto de Cultura, Ciencia e Tecnoloxía (ICCT), do Padroado do CETMAR e mantivo estreitas relacións con institucións afíns como o IIM (CSIC), INTECMAR, CIMA, CESGA, Universidades de Galicia e norte de Portugal, OESA, ARVI, Consorcio de Zona Franca de Vigo, Museo do Mar ou o Parque Nacional Marítimo Terrestre dás Illas Atlánticas de Galicia, entre outros.
Nalgún momento el mesmo manifestou: «A miña principal motivación como investigador e director do Centro Oceanográfico de Vigo (do IEO) é contribuír co meu traballo a que a sociedade tome conciencia da importancia da ciencia e do mar, entendido desde as perspectivas históricas, culturais, racionais e tamén, por que non, desde o punto de vista ético e estético».