A Leira dos Corvos vendía aos mellores restaurantes e, tras o seu peche, tivo que buscar novos clientes
20 abr 2020 . Actualizado á 20:32 h.As hortalizas que utilizaban a diario cociñeiros con estrela Michelin na elaboración dos seus pratos están agora ao dispor dos interesados. Esas cenorias babi cheas de sabor e de nutrientes ou eses brotes tenros que protagonizaron ningún dos pratos máis famosos dos cociñeiros do Grupo Nove tiveron que buscarse un novo oco no mercado, explica Santiago Pemán, dA Leira dos Corvos. A súa é unha explotación centrada en cultivos moi especiais, eses que demandan prestixiosos cociñeiros de toda España. Pero coa crise do Covid-19, os seus principais clientes botaron o peche e deixáronlle con «unhas vinte mil unidades de 25 produtos diferentes destinados á alta hostalería», asegura. É moi consciente de que boa parte desta selecta colleita estragarase e de que as perdas no seu negocio serán cuantiosas, de feito xa tivo que prescindir de parte do seu persoal. Pero non quere que toda a súa produción bótese a perder, así que empezou a comercializala directamente ao consumidor. Sorprendentemente, os seus selectos produtos están a ter demanda e xa se expón manter esta liña de negocio unha vez que os restaurantes reabran a súa actividade e volvan comprarlle as súas verduras.
A situación dA Leira dos Corvos é curiosa. Os pedidos hai semanas que deixaron de chegar, pero a actividade non pode parar nesta explotación agrícola. «Se deixamos de producir, dentro de dous ou tres meses, cando os restaurantes abran, non teremos con que abastecelos», explica Pemán. Por iso teñen que seguir funcionando, pondo novos cultivos e pensando en que van comprar dentro dun par de meses. Iso, mentres ve como a colleita actual, a que debería estar nas mesas dos mellores restaurantes, bótase a perder. «As vendas están paradas, pero nós temos que pór tomates e pementos para que en xullo poidamos ter produción», argumenta.
Pemán recoñece que o seu é «un produto moi gourmet», ao que non resulta doado atoparlle oco no mercado tradicional. Pero, grazas á axuda dos seus clientes cociñeiros, conseguiu meterse no mundo da venda en liña. «Ningúns deses cociñeiros dixéronlles aos seus clientes que, se querían, podían comprarnos aquí as verduras que degustaban nos seus restaurantes. De aí xurdíronme ouna vintena de clientes e agora estou a mandar a Madrid e Barcelona pedidos grandes», conta. En Galicia, por agora, a demanda é menor, aínda que conta xa con algúns clientes que aprecian moito as súas verduras. «Está a funcionar moi ben o boca a boca», asegura. Nin sequera ten unha tenda en liña. O seu novo servizo publicítao a través das redes sociais e recibe os pedidos por correo ou por wasap. Aínda que por agora non conta cun gran número de pedidos — «venderei a través deste sistema o 10% da produción calculo», asegura—, está satisfeito coa resposta. «A xente valora o produto e creo que isto pode funcionar. É o que me anima a seguir», engade.
Mentres atende eses pedidos, a actividade segue nas súas leiras. En breve, por exemplo, empezarán a cultivar o chícharo bágoa, unha variedade moi apreciada na hostalería, pero de prezo moi elevado polos coidados que require o seu cultivo. Teme que cando nazan os primeiros, os restaurantes aínda non abrisen. Pero el ten que estar listo. Preparado para abastecer en canto haxa demanda de novo.