O bosque tropical máis grande do mundo aliméntase dun deserto e xera o seu propio clima
24 ago 2019 . Actualizado ás 18:43 h.O mundo comeza a tomar conciencia da traxedia que representan os miles de incendios que están a queimar a Amazonia. O presidente de Francia, Emmanuel Macron, cualificou de «crise internacional» a situación actual. O mandatario galo pediu que se trate con urxencia durante o cume do G7 en Biarritz que se celebra esta fin de semana. Onte, en varios países do mundo, tamén en España, celebráronse manifestacións contra o presidente Bolsonaro. Segundo o Global Forest Watch, un servizo que monitoriza os bosques globais en tempo real, o número de lumes registroado entre o 13 e o 21 de agosto ascende a 151.824.
A selva tropical máis grande do planeta é un lugar extraordinario, capaz de alimentarse dun deserto e xerar o seu propio clima. Un dos motivos que explica a riqueza natural que concentra atópase alén do océano, no Sahara.
Cada ano precipítanse sobre o Atlántico millóns de toneladas de po procedentes do deserto, que atravesan por completo o océano e acadan o Amazonas. Un po que chega cargado de fósforo, un nutriente fundamental para a fertilidade da vexetación. Este intercambio representa un dos sucesos coñecidos máis incribles da natureza: o deserto cálido máis grande do mundo alimentando á maior masa forestal.
A ciencia descubriu ademais algo novo e sorprendente. En Galicia a época de choiva coincide co outono e inverno, cando a corrente en chorro descende en latitude e o aire frío alimenta a formación das borrascas. As frontes asociadas son a principal fonte de auga na comunidade galega.
Con todo, nas rexións tropicais a tempada húmida prodúcese por outros mecanismos: os monzones e a zona de converxencia intertropical, un cinto de cumulonimbos que rodea ao planeta e que se move cara ao norte e o sur dependendo da época do ano.
Tanto os monzones como as nubes que veñen desde o Ecuador descargan no Amazonas a partir de decembro. O curioso é que a tempada de choivas, tan necesaria agora mesmo, comeza en outubro. Que produce esas precipitacións adicionais era unha incógnita ata agora. O responsable é a propia selva amazónica. A través dun proceso coñecido como transpiración, similar á evaporación, pero que procede das plantas, a humidade ascende ata acadar a troposfera e forma nubes que rematan precipitando. Este descubrimento pon de manifesto o valor e ata que punto este ecosistema natural cobra vida, hoxe ameazada.