O gordo fai tremer de emoción e alegría á capital da Terra Chá
23 dic 2017 . Actualizado á 13:18 h.O local da administración de lotería de Rúa dá Pravia, en Vilalba, foi onte unha festa. Dentro de Loterías Alcázar repartíanse abrazos, sucedíanse brindes e alternábanse berros de felicidade. Mentres as botellas de champaña baleirábanse, nun plano máis discreto, Ana Isabel Díaz e os seus dous fillos dixerían en silencio a noticia. Os ollos chorosos daban unha pista da emoción coa que estaban a vivir o momento. «É que non o cremos», xustifícanse. Coa voz temblorosa e a respiración entrecortada, a nai expresa o felices que están a ser grazas á súa boa estrela. A que levou ao seu marido para animarse e comprar a combinación que vendían no único bar da súa aldea, o Cascudo. «Cando escoitamos que o gordo era o 71198 e que se vendera na cafetería fomos comprobalo», relata Ana Isabel. «Consultámolo en Internet e na tele varias veces ata que o asumimos», engade o seu fillo. Diego é o que atesoura na súa carteira o agraciado boleto. Un número que os encheu de ilusión. «O marido quedou de pedra cando chegou á casa ao mediodía. Aínda que estamos os dous traballando, esta axuda sempre é necesaria», recoñece Ana. A lotería non vai cambiar as súas vidas, a proxenitora quixo acudir á céntrica administración vilalbesa antes de empezar a súa quenda ás dúas da tarde. Con todo, si será un impulso. «O ano que vén o fillo quere ir á universidade, a Madrid ademais», apunta.
Loterías Alcázar foi este 22 de decembro o epicentro de Vilalba. A familia de Mónica tamén decidiu reunirse alí para festexar a súa sorte. Os seus irmáns, sobriños, cuñado e veciña non paran de darlle as grazas. Un descoido seu foi o responsable de que agora estean de parabén. «Somos un grupo de nove persoas que xogamos sempre á primitiva. Pasei dúas semanas sen ir botala e prometinlles un décimo a cambio. Só merquei un, e foi este!», exclama sostendo a papeleta co 71198.
«Non paro de tremer dende que o souben», recoñece Carla, a súa amiga e veciña. «Estamos moi nerviosos», engade o cuñado de Mónica, cun sorriso de orella a orella. Esta familia, cuxos membros se reparten entre os municipios de Vilalba e Xermade, ten claro que estas festas daranse unha homenaxe: «Faremos unha gran cea para celebralo». Xa fixeron a división: «35.500 euros para cada un. Isto si que é un bo colchón viscoelástico!», solta un deles. «Grazas, Mónica!», non paran de dicirlle. Hai esquecementos que poden ser premonitorios. Eles son a proba.
«Isto é unha chuvia de millóns para a vila»
Luis estaba a cargar pedras na canteira cando o sorprenderon coa noticia do premio
MILA MÉNDEZ
Cumpriu os 60, traballa nun posto que require grande esforzo físico como é o de canteiro, pero nin co gordo Luis contempla o retiro. «Diso nada! De feito volvo logo de comer para o traballo», subliña este veciño de Rioaveso, en Vilalba. Luis Airado é empregado de Áridos José Sanjurjo Construcciones, unha empresa da veciña localidade da Pastoriza. «Estaba traballando coa pa, cargando nas pedras, cando o souben», conta.
Sen pensarllo dúas veces, deixou o que estaba a facer e dirixiuse á administración de lotería de Vilalba. «Veño directo da canteira», escúsase, xa que está con fúndaa. Exaltado, ponse de xeonllos ante Mari Carmen, a loteira que repartiu millóns no concello. «Comprei o décimo por casualidade. Ese día fora a Lugo a facer o recoñecemento médico da empresa. Á volta, decidín parar en Vilalba para ir ao banco e, de paso, fun coller un décimo. Canta sorte tiven! É unha fortuna que Deus me deu. Veu verme para que o mercase. Estaba para min!», exclama eufórico. «Miña nai, isto é unha chuvia de millóns para a vila», insiste, mentres bota contas e pensa no alto: «Máis de 500 millóns!». Aínda non llo cre.
Iso si, tamén quere puntualizar: «O diñeiro non o é todo».
Despois da aclaración, volve sorrir cando mira o cartel pegado na ventá da administración de loterías da Rúa dá Pravia. «Isto non dá a felicidade, pero eu xoguei coa intención de que me tocase, iso está claro», desliza con ironía. Agora é o momento de planificar. Que van facer na súa casa co premio? Xa teñen plans para investir os 320.000 euros que lles quedarán tras a retención que aplica Facenda? Luis é sincero: «Iso xa é cousa da muller e das fillas».
«Deus aperta, pero non afoga», di a vilalbesa á que lle roubaron 31 capóns e tocáronlle 2 décimos
D. C./ T. T.
Hai un mes que Mari Mar, unha veciña da parroquia de Torre, en Vilalba, espertaba cun gran desgusto. Un albanel chamábaa á primeira hora da mañá e comunicáballe que alguén forzara a porta da nave agrícola da que é propietaria. Tras acudir ás instalacións comprobou que lle roubaran 31 capóns, que xa tiña vendidos en 3.100 euros.
Un mes despois o panorama é ben distinto e ese desgusto está máis que superado. E é que Mari Mar é unha das afortunadas do gordo caído na capital da Terra Chá. Non é para menos, porque, á falta dun, tiña dous décimos do número agraciado. «Deus aperta, pero non afoga. Paseino mal naquel momento, pero agora non me acordan para nada. Que lles aproveiten os capóns aos que os levaron», indicaba Mari Mar, que indicou que comprará un Mercedes ou un BMW. Tamén pensa na posibilidade de adquirir un piso, a pesar de que ten un pago, e tamén lles axudará ás súas fillas.
Pero Mari Mar non é a única da familia á que a deusa da sorte agraciou. A súa irmá, o seu curmán, o seu tío e varios dos seus veciños tamén tiñan o décimo premiado. «Ás seis da mañá marchou a miña parella para León para repartir capóns e xa me puxen nerviosa. Non daba durmido e era como que tiña un presentimento. Levanteime, levei o coche a lavar, deixei a neta na gardaría e fun tomar un café coa miña filla. Estando no bar díxenlle á rapaza que cría que tiña ese número. E efectivamente», indicou a afortunada, que gastou en lotería 600 euros.
As xoierías, baleiras
A actividade nas cinco xoierías vilalbesas non foi a que cabería agardar, despois da choiva de millóns que caeu sobre a capital chairega. O movemento foi moi similar ao dunha xornada normal, sen compras relacionadas cos premios. Nin tan sequera notouse na máis próxima á administración de lotería que vendeu o gordo, na Rúa dá Pravia, que ten previsto pechar as súas portas a finais do mes de xaneiro. A súa propietaria, María Pena, admitiu que non se expuxera se a nova situación faralle cambiar a decisión de deixar o negocio.