Antía Trincado, Adriana Menéndez de Luarca e Irene Suárez subíronse ao podio no Campionato de Galicia
19 sep 2025 . Actualizado á 22:44 h.Iniciarse na práctica da hípica non é nin moito menos prohibitivo, pero ten un risco: pode ser adictivo. Boa parte de quen proba repiten e, case sen darse conta, empezan a sumar horas de adestramento, penétranse nas competicións e, aí si, os gastos vanse incrementando.
Haras de Compostela é unha escola de equitación radicada no municipio de Teo. Combina as dúas vertentes, a de quen simplemente queren gozar do deporte ecuestre e a de quen vai máis aló e acoden aos campionatos.
Entre eles, o Campionato de Galicia e Copa disputado este mes en Sobrado dos Monxes, con tres medallistas en póneis (é a cabalgadura que se emprega ata os 16 anos, con catro categorías, desde a A, a dos exemplares máis pequenos, ata o D, a de máis altura). Antía Trincado logrou a medalla de ouro no Campionato Galego en categoría C, e Adriana Menéndez de Luarca a de prata en D. Tamén se subiu ao caixón máis alto do podio, en C, pero na Copa, Irene Suárez. En cabalo (a partir dos 16 anos), con sete rexistrados, non saíron tan ben as cousas, nunha última xornada na que se esfumaron por moi pouco varias opcións de medalla que estaban moi encarriladas.
Nos campionatos territoriais van sumando puntos para acadar o nivel que lles permite apuntarse ás citas autonómicas. E para chegar a ese índice de destreza o habitual é que adestren catro ou cinco días á semana en sesións dunha hora, e un pouco máis nas semanas de concurso, segundo explica Roberto Turnes, director de Haras de Compostela. Subliña un dato curioso, e é que o 80% por cento dos deportistas do club son mulleres. No cadro masculino hai máis porcentaxe de abandono. En calquera caso, competir require altas doses de dedicación, ilusión, esforzo e preparación
Turnes tamén apunta unha sorte de ciclo vital que encadra a quen practica a hípica: adoitan iniciarse a partir dos cinco anos, moitos proban na competición, é habitual que paren ao empezar a Universidade e tamén é considerable o número dos que volven anos máis tarde, a miúdo despois de formar unha familia, cando son os fillos os que se apuntan. E tamén hai unha porcentaxe de xinetes e amazonas que, simplemente, gozan da arte de montar dacabalo, sen máis pretensións, e que acumulan lustros nos seus expedientes.