
Ela rexenta unha tenda de moda «baixo custo» en Ou Milladoiro desde hai 10 anos
05 jul 2025 . Actualizado á 05:00 h.Aínda que leva xa 20 anos en España, o acento de Erna Schwenke delátaa. De raíces chilenas, está acostumada a deletrear o seu apelido, de orixe alemá, aclara: «Os meus antepasados eran colonos alemáns, pero eu nacín na rexión dOs Lagos, no sur de Chile, que é moi parecida a acá, a Galicia». Iso axudoulle na súa adaptación a un novo país, a máis de 11.000 quilómetros do seu lugar de orixe. E, a pesar de que «ao principio foi difícil atoparme, como lle pasa a moitos emigrantes, pronto me sentín moi cómoda».
Ela chegou coa súa exparella e tres fillos. O menor tiña só 1 ano. De familia de comerciantes, Erna conta que sempre tivo tenda propia e seguiu este mesmo camiño cando se instalou en Boiro, recentemente aterrada. O seu instinto maternal tróuxoa logo ata Ou Milladoiro (Ames). «Vinme porque o meu fillo maior ía estudar Historia da Arte na Universidade de Santiago e quería estar preto, aínda que el quixese máis independencia», comenta entre risos unha muller cuxos vástagos tiraron todos pola rama artística. Hoxe, aos seus 61 anos, lembra cantas veces tivo que empezar de cero, a pesar de que «non son unha persoa que lle guste ir cambiando... cando chego ao carón, aí quédome, e agora Ou Milladoiro é o meu fogar».

Dez anos leva xa rexentando na mesma rúa, a céntrica avenida Rosalía de Castro, unha tenda de moda feminina baixo custo que leva o seu propio nome, na que vende tanto roupa de festa como de rúa. «Os inicios sempre son moi complicados. Os bancos non te axudan en nada, pero aos poucos vaste abrindo camiño. Hoxe manteño a moita xente que entrou pola porta da tenda ao pouco de abrir e sigo atraendo a outra nova. Non sei se houbo factor sorte, pero teño que agradecer o ben que me acolleron. Eu vivo cerquita da tenda, na rúa Pardiñeiros, e os veciños e comerciantes de ao redor sempre me tenderon unha man e preocupáronse por min».
Lonxe de pensar xa nos plans de xubilación, Erna di que lle quedan «moitas cousas por facer». «Quero seguir con isto, incluso amplialo a mellor, se fose posible. Estou a empezar aínda», lembra unha pequena empresaria que chegou a ter unha segunda tenda de moda en Santa Comba, pero, cando se foi a empregada que traballaba alí como a súa man dereita, resultou imposible mantela aberta: «Ela era bo. Ao irse, tratei de substituíla por outra. Aí dásche conta do importante que é o factor humano na atención de cara ao público». E cal é o forte de Erna? «Son unha persoa sinxela e amable, aínda que non podo falar de min mesma. Non síntome cómoda facéndoo», responde.