«Seguiremos loitando polo ascensor de Rufina, nunha ocasión atopeima tirada na escaleira amais dun charco de sangue»

Os veciños do número 2 da praza de León , en Pontepedriña , néganse a baixar os brazos. Confirman que seguirán loitando por un ascensor que tanto Concello de Santiago como o Instituto Galego de Vivenda e ou Só (IGVS) négalles. Cumpren con todos os requisitos da liña de axudas municipais financiadas pola Unión Europea, pero débedas entre ambas as institucións déixanos fóra da subvención para a súa construción. O elevador non só é fundamental para a vida de Rufina González, compostelá de 88 anos que está completamente cega e que vive no cuarto piso, senón que «todos o necesitamos», replican os residentes no bloque.

Rita María Iglesias ofrece o testemuño máis desgarrador. Vive xusto debaixo de Rufina e explica que «desde que vivo aquí xa se caeu dúas veces na escaleira. Nunha ocasión atopeima tirada amais dun charco de sangue. Eu non se se a xente é humana, pero cada vez que escoito un bastón caer saio como unha tola por se lle pasou algo. É unha señora que non se conforma con quedar en casa e enténdoa. Non pode seguir así». Destaca que só esa historia debería mobilizar aos políticos para que solucionen un problema que motiva que «vivamos nunha angustia permanente. Cando cheguei, eu tiña unha lesión no menisco e non podía apoiar a perna, pero como subo entón os tres pisos?». Explica que outra veciña tamén tivo que buscarse a vida cando deu a luz: «Andaba de arriba para abaixo co carriño e co bebé. Ata que o neno andou por si só foi unha tortura e para iso teñen que pasar anos».

Carlos Mourelle, presidente da comunidade, é outra das persoas que busca solucións para que se constrúa o ascensor. Recoñece que vive no primeiro andar e que non o necesita de igual xeito que outros residentes do bloque, pero «está Rufina, que é completamente cega e si que o precisa. Ademais neste edificio vive case todo xente maior e hai que ser humanos e non pensar só nun mesmo. Mañá calquera pode romper unha perna e precísao, e os anos pasan para todos».

Reurbanizar

Destaca Mourelle que a comunidade non pode facerse cargo dunha obra que ademais «necesita que o Concello reurbanice toda a zona. Para construír o ascensor hai que invadir a beirarrúa, polo que se teñen que retirar tódolos servizos que hai agora e desprazalos cara a carreteira. Vai custar iso máis que o elevador porque teñen que mover tubaxes de augas, sumidoiros, acometidas eléctricas...».

É a filla de Rufina, Ana González, a que confesa que «a gran maioría dos veciños son pensionistas. Por moito que queiran aforrar para poñer eles o ascensor é misión imposible. Serían moitos anos de aforro e non poden esperar». Desde a comunidade reclaman que nas próximas axudas deste tipo inclúase nos baremos o grao de discapacidade que teñen os residentes dos bloques: «Hai que axudar aos máis vulnerables. É de xustiza».

«Hai vontade para buscar unha solución, pero queremos ver pasos e polo momento non os vemos», admite Rita María Iglesias, que cre que se Concello e IGVS non solucionan os seus problemas «para o ano se hai outra convocatoria ocorrerá o mesmo. O que nos pasou a nós foi unha vergoña e isto afecta a outros edificios e comunidades. En parte estou contenta porque estamos a pelexar e descubrimos o que pasaba. Seguiremos loitando por Rufina, está claro. Temos as nosas vidas, traballos e problemas, pero creemos que tamén podemos axudar a outras persoas para que non lles ocorra o mesmo».

Se Rufina González comezou a súa batalla para poder saír dunha casa que se converteu na súa prisión, o resto dos veciños danlle a man para acompañala. Creen que é de recibo que tanto o Concello como o IGVS se senten antes de seguir prexudicando a máis persoas. «Non é un caso solo noso, a saber cantas comunidades hai igual», admite María Mallón, que xa pediu ao Valedor do Pobo que actúe para que o ascensor que necesita o número 2 da praza de León convértase en realidade.

Concello e Xunta ponse de perfil e escúdanse en débedas pendentes entre eles

A subvención solicitada ao Concello para instalar o ascensor chegou denegada, culpando Raxoi ao Instituto Galego de Vivenda e ou Só (IGVS) por unha débeda pendente que, paradoxalmente, non pertence a ningún dos dous pisos que ten ao seu nome no bloque. O Concello achaca ao IGVS o ocorrido porque «como consecuencia das débedas desta entidade co Concello (aínda que non estean asociadas a esas vivendas), as súas solicitudes son declaradas non aptas».

Non é a mesma versión que esgrime o IGVS, que afirma que as dúas vivendas do barrio de Pontepedriña non son da súa propiedade. Explican que se tratan de pisos de promoción pública e que, no momento en que os adxudicatarios pagaron a última cota, pasaron a pertencerlles: «Esas vivendas son propiedade do adxudicatario, pero aínda está pendente o procedemento de escriturar o inmoble a nome do seu propietario».

---

---

---