Ir ao PortAmérica para estar na pomada do verán: «Vén todo o mundo, detrás miña teño a Tamar Novas»
PONTEVEDRA
O festival cada vez máis grande, é mil veces máis que música; desde gastronomía a artesanía ou pose, faltaría máis
05 jul 2025 . Actualizado á 20:59 h.Dicía unha vez unha desas señoras da jet nunha revista do corazón que ás festas de Marbella había que ir para ver e sobre todo para ser visto. Salvando as considerables distancias, algo así está a pasar co PortAmérica. O festival é música. Si. Pero non é só música. É gastronomía, é artesanía, é festa e é, por que non dicilo, pose. Se se quere estar na pomada do verán das Rías Baixas, tan importante é colgar nas redes unha foto no Náutico de San Vicente como outra coa Azucreira de Portas de fondo que demostre que se foi un festie no Portamérica.
O festival, cada vez máis grande e con máis capacidade (como diría un bo galego, aquí «moven vos marcos» todos os anos), chega este sábado ao seu fin. E faio cun deses carteis onde hai cartas de todos os paus. De Duncan Dhu para os que necesitan que Cen gaivotas dígalles que 50 tacos non son para tanto, á marabilla sonora que é Travis Birds pasando polo incombustible Melendi e, por suposto, a dose imprescindible para os indies con Viva Suecia na palestra.
Pero máis aló da música, o que quedaba claro este sábado nada máis arrincar o festival é que aquí «vén todo o mundo». Polo menos, todo o mundo que quere estar no epicentro do veraneo con máis temperatura de Galicia. «Só vin o sábado e atopeime a xente de todas partes, detrás miña está Tamar Novas», sinala un mozo que vive en Vigo pero reivindica a súa orixe cambadesa.
O sol segue apertando forte este sábado nas Rías Baixas, pero o vento botoulle un cable aos festivaleros e, aínda que algunhas rapazas están a bailar como Marylin en Con saias e ás toas, agradécese o aire que todo o levanta. Os únicos prexudicados por tanta ventolera son os chapeus de palla que regala a Deputación (despois de facer unha cola contundente) e os abanos preciosos dunha artesá chamada Leticia que o venres se esgotaron e este sábado non teñen tanto tirón por iso do aire natural en movemento. Aínda así, o que queira lucir suadoiros ou cazadoras cun toque artesán chulo debería visitala. A ela e a todos os que teñen postos no festival, como Olad, que co seu estilo único ponte nas orellas unha Arale para que vaias pola vida libre (e guapa).
Isto é o PortAmérica, xente atopándose con xente. Bicos, abrazos e vasos de plástico ao vento para brindar pola vida. Que é do que se trata.