A ourensá Natalia Yáñez traballou no Casino de Torrelodones durante 11 anos, nos que asistiu a partidas de Bruce Willis, Piqué ou Bárbara Rey
19 ago 2023 . Actualizado á 05:00 h.Natalia Yáñez naceu en Ourense en 1980. É unha muller de barrio, con talante, don de xentes e as cousas claras. Criar nAs Eiroás e de alí foise, fuxindo dunha relación tóxica, cando tiña 24 anos. Marchou a Madrid para empezar unha vida lonxe e desde cero. Acabou no Casino de Torrelodones. «O meu pai era fontaneiro e estaba destinado alí por iso escollín a capital», di. Con axuda do seu tío conseguiu un traballo no casino e así comezou a súa carreira de crupier. «Antes de pisar Torrelodones eu non tiña nin idea deste tipo de xogos. Formáronme eles. Empezaron por ensinarme a manexar as fichas, a xogar ao blackjack e ao póker caribeño», lembra. «Pasábame unhas 16 horas ao día estudando e é que me encantaba», engade. Natalia entregábase ao máximo en cada xornada e pronto acabou levando mesas de póker texas hold'em, a súa modalidade preferida e a versión estándar deste xogo de cartas. «Pronto se puxo de moda e pasamos de ter dúas mesas dispoñibles a acabar abrindo 24», explica. Por elas pasaron ningúns dos profesionais máis importantes deste sector como O Cabezón de Elxe. «Son os máis grandes xogadores e cando che toca asistilos pásalo moi mal porque hai moitísima responsabilidade. Falamos de partidas nas que se podían chegar a xogar un millón de euros», afirma. Natalia aprendía dos profesionais que se enfrontaban nas súas mesas e iso é o que fixo que máis tarde puidese formar a algunhas das personalidades máis coñecidas de España —e de fóra dela—. Ese é o caso da estrela do fútbol portugués Cristiano Ronaldo, durante a súa etapa no Real Madrid. «Sentou na miña mesa e con el viña un cordón de seguridade enorme. Entendémosnos ben porque lle falaba en galego, pero nun momento da partida deime conta de que non sabía as regras, así que llas ensinei», di Natalia. Contoulle canto podía apostar e como tiña que facelo, entre outras moitas cousas, e todo con axuda doutro xogador da mesa, o tamén futbolista Mesut Özil. «Ronaldo é unha persoa encantadora, moi humilde e cos pés na terra. A primeira partida de póker que xogou xogou comigo e estou súpers contenta de que fose así», admite a ourensá. Esa non foi a única vez que tratou a Cristiano Ronaldo, que repetiu en varias ocasións no Casino de Torrelodones.
Estando Natalia de crupier na mesa tivo como xogadores a outros futbolistas como Piqué ou Guti. David Beckham xogou na de ao lado pero si que asistiu ao mesmísimo Bruce Willis. «Con este emocioneime porque é un actor que me gusta moitísimo, pero tiven que disimulalo. O traballo era moi estrito co trato, non podiamos involucrarnos e nin tan sequera tocar aos xogadores», explica. Durante os once anos que traballou en Torrelodones foi testemuña da evolución do póker e tamén se decatou das tendencias. «As mulleres tiñan preferencia polo blackjack e pola ruleta. Nesta última coñecín a Bárbara Rey e de feito levabámonos xenial», confesa.
Foi unha década dourada na vida de Natalia. O seu traballo encantáballe e chegou a ser directora de torneos e a dirixir partidas para PokerStars. «Viña xente de fóra de España para competir. O meu traballo consistía en organizar as partidas e logo asistir algunhas delas. Ata me chegaron a propor irme a Las Vegas, pero renunciei porque me quedei embarazada», conta. Gañaba entre 4.000 e 5.000 euros ao mes. «Se eu o fixen, pódeo facer calquera. O máis importante é ter ganas de aprender e tratar sempre de ser mellor», di. A discreción, o acougo e o talante eran fundamentais no seu oficio. «Ese lugar era o encanto personificado. Por el pasaban algunhas das persoas máis influentes do mundo, de feito tiñamos unha gran porcentaxe de clientes chineses con millóns de euros nos petos», explica. E, por suposto, en Torrelodones xogaban os mellores profesionais de España. Entre eles, Álvaro Marino, Drácula. «Converteuse nun amigo imprescindible na miña vida», admite Natalia.
Toda esta parte de alegrías, riqueza e prosperidade tiña unha cara b: a da adicción, que Natalia tamén viu de preto. «Era moi triste ver esa dependencia nalgunhas persoas. Vin a homes chorar rogando que lle deixásemos 10 euros. Era moi duro porque se arruinaban e aínda así non sabían cando parar», afirma. «Creo que o peor que che pode pasar cando vas a un casino por primeira vez é gañar, porque te vas a crer que é doado e posible, e vaste a confiar», advirte.
A súa etapa como crupier rematou no 2013, cando se converteu en nai. Someteuse a unha inseminación e decidiu emprender esa aventura soa. Logo chegou o seu fillo Joel. Con el ao seu cargo decidiu deixar o traballo e regresar a Ourense. Aquí emprendeu novos camiños profesionais e atopou ao amor da súa vida, co que ten outra filla.«Agora teño unha vida estable e son feliz, pero deixar o mundo do casino e volver á terra custoume moito», asume. Non volveu a xogar a póker, nin tan sequera ensinou aos seus a facelo, pero non descarta volver exercer de crupier. «A min nunca se me deu por xogar. Gústame ese traballo, manexar as fichas e a partida, e nunca arriscarme a perder o meu diñeiro. Agora estou noutra etapa pero o certo é que se se abren portas estaría encantada», conclúe.