O grande engano da hora española
É un auténtico engano que en España vivamos coa mesma hora que Berlín ou Zúric. Escribo estas liñas desde Cádiz, onde amence case unha hora máis tarde que en boa parte de Europa. Mentres eles comezan a súa xornada co sol xa en altura, nós aínda agardamos a que clarexe para poder producir. Do mesmo xeito que en Galicia, onde aínda amence e anoitece máis tarde. Lémbroo ben grazas a aqueles partidos do Superdépor que seguiamos pola tele e nos que se vía como o astro rei despedíase lentamente de Bebeto, Fran e aquel estrañado persoal.
Resulta difícil ser o motor económico de Europa se empezamos o día a contrapié. Vivín en Alemaña durante anos e podo asegurar que a diferenza se nota: alí madrúgase con luz e trabállase con outro ritmo. De que serve que anoiteza tan tarde no verán se seguimos sen aproveitar as horas de sol que nos corresponden? José Antonio Troitiño. Chiclana da fronteira (Cádiz).
A tortura do acoso escolar
Sandra. 14 anos. Toda unha vida por facer e por soñar. Pero a veces ese futuro vese rachado bruscamente debido a situacións provocadas por compañeiros de estudos, complicando tanto a existencia de quen as sufre que conducen a resultados tráxicos. Menosprezar, insultar, airear formas de ser ou pensar para provocar o aplauso daqueles que sorrín esas ocorrencias trae sempre consecuencias moi negativas, a veces dramáticas. Na nosa sociedade, supostamente avanzada e respectuosa, seguen existindo persoas que se xactan do seu ego repleto de racismo, autoestima mal entendida, supremacía cultural ou económica, co obxectivo de denigrar ou simplemente divertirse. A familia, os compañeiros de quen sufre a marxinación, o profesorado, a sociedade en xeral, ten que tomar todas as medidas posibles (educativas e incluso coercitivas) para que nunca máis se repitan feitos dos que todos (dun xeito ou outro) deberíamos sentirnos responsables e incluso tamén culpables. Manolo Romasanta Touza. Sigüeiro.
Non hai debate en clase
En cada materia que cursei desde que saín do colexio fomentouse o debate e a participación en clase. En teoría. No meu cuarto e último ano de carreira universitaria doume conta de que a maioría de debates que recordo son xustamente pola falta de participación ou o incómodo silencio que reinaba na aula. Son sempre as mesmas catro persoas as que responden ás constantes preguntas lanzadas ao aire polo profesorado. Mentres tanto, o resto de miradas mantéñense fixas na pantalla do portátil. E así é difícil proxectar un futuro laboral emocionante, cando nos días de formación non escoitan fortes opinións, senón o teclear dos compañeiros durante dúas horas seguidas. Nicolás Vila-Sanjuán.
Sen sitio para aparcar en Fonteculler
Pode unha empresa, pública ou privada, copar cos seus vehículos o espazo de aparcadoiro nunha zona residencial? É o que ocorre na urbanización de Praza dá Ría, en Fonteculler, onde os veciños nolas vemos e desexamos para atopar un sitio onde deixar os coches na rúa a calquera hora do día. Esta empresa ten unha flota de máis de vinte furgonetas e déixaas aparcadas na vía pública (nunha zona onde as prazas son limitadas), incluso as fins de semana. J. D. P. Fonteculler (Culleredo).