Sobrevivir en Palestina
Hoxe en Palestina sobrevivir é un acto revolucionario. A resistencia ao exterminio é un acto heroico dun pobo que leva resistindo case oitenta anos de masacres, limpeza étnica, torturas, asasinatos, violacións, apartheid, e todo tipo de abusos imaxinables por parte do Israel sionista. Un brutal xenocidio contra o pobo palestino retransmítese en directo. Non sería posible sen a complicidade dos EE.UU.
Donald Trump, o presidente dos EE.UU., o supremacista que goberna a bandazos a potencia militar máis poderosa do mundo, decidiu obviar todas as resolucións internacionais e seguir apoiando ao Estado sionista e xenocida de Israel no exterminio do pobo palestino,
Esta decisión amosa claramente a Trump como un monicreque do sionismo. Esta terrible decisión de apoiar un novo holocausto, ou do pobo palestino, merece unha reacción moito máis contundente que ou recoñecemento do Estado palestino, porque cando asasinen a todos vos palestinos xa non haberá unha nación que defender fronte a barbarie sionista. A ONU non debería seguir tendo a sede en Nueva York, aínda menos logo de ter negado o visado (e polo tanto a asistencia) ao Goberno palestino en contra de practicamente o mundo enteiro.
Non podemos gardar silencio ante a barbarie. Hoxe en Palestina sobrevivir é resistir, hoxe Palestina representa a dignidade da humanidade, hoxe a bandeira palestina ondea orgullosa no mundo enteiro. André Abeledo Fernández.
Inestabilidade en Marrocos?
Anda circulando un documento alxerino que expón o inminente falecemento do rei Mohamed VI, e o desastre que iso suporía para Marrocos. Os documentos alxerinos sobre o seu veciño hai que collelos con pinzas, como tamén a recíproca. Levan así toda a vida, aínda que algo de verdade encerran. Ao monarca achácaselle sarcoidosis, o que lle ocasiona dificultades na respiración. O grao de afección é secreto. Suponse ademais que Palacio lle ten atado á cadeira do cabalo, como ao Cid. Algo que Alxeria xa executou do mesmo xeito co ex presidente Bouteflika. Está claro que o herdeiro carece de asentamento e sinal. Tampouco o tiña o seu pai cando en 1999 accedeu ao trono. Aínda que o monarca carece dun moi estendido amor entre a poboación, a institución está ben asentada en Marrocos, o que facilitará a substitución chegada o momento. A espectacularidade do actual desenvolvismo marroquí, así como o patronazgo afagador de EE.UU. son valorados entre os cidadáns, minguando posibilidades de que o tránsito entre monarcas sexalles frutuoso a rifeños, bereberes ou islamitas de Xustiza e Caridad, que representan os distintos matices de oposición en Marrocos. Así que me dá, que é difícil que se produza unha catarse daniña ao sur de España, o cal sempre é estupendo para nós. Á fin e ao cabo, do bo do veciño tamén nos beneficiamos. Enrique López de Turíso.
Mirar cara a outro lado
Cada cifra que aparece nas noticias representa a unha persoa: unha nai, un fillo, un avó, unha familia rota. Non son números, son vidas truncadas. Un día saes a traballar e ao volver xa non tes casa, nin familia, nin nada que te ate á terra salvo a dor. Esa é a realidade que hoxe se vive en Gaza.
O insoportable non é só a violencia en si, senón a indiferenza. Como podedes mirar cara a outro lado e seguir vivindo coma se nada pasase? Como é posible que se normalice o horror, que a destrución se converta en parte da paisaxe informativa? Cando aceptamos que uns seres humanos valen menos que outros, algo rompe en toda a humanidade. E ese algo, aínda que non o notemos de inmediato, tamén nos acada a nós. E se seguimos calando, tamén seremos cómplices do silencio que mata. Silvia Fernández Rodríguez Valdoviño.