Nestes días de asueto dediquei máis tempo do que acostumo cheirar polas redes sociais, ese universo paralelo no que cada día habita máis xente e do que hai tempo declareime desertor.
No entanto, recoñezo que este mundo, polo que actualmente en España móvense corenta e un millóns de persoas, é dicir, o 85% da poboación, é un territorio que require ser explorado porque vai ser o hábitat natural nun futuro inmediato.
En España, cada usuario utiliza de media seis redes sociais diferentes, as máis populares son Youtube, Instagram, Facebook, TikTok e LinkedIn, por esa orde; do total de usuarios o 51,1% son mulleres e o 48,9% son homes. Os máis activos son de idade comprendida entre 25 e 34 anos (21,8%), seguidos dos que teñen entre 35 e 44 anos (20%). Das 5 horas e 45 minutos diarios de media que pasamos na internet, 1 hora e 55 minutos dedícanse ás redes sociais.
As redes sociais desenvolvéronse en menos de 20 anos (Facebook 2004, Youtube 2005, Twitter 2006, Instagram 2010, Tiktok 2016). Visto o éxito, podemos imaxinar que a proliferación de novas plataformas como de usuarios crecerá exponencialmente e é doado predicir que tanto as relacións interpersoais, como o entretemento e a información de todo tipo, farémolo maioritariamente enredados. Algún problema? Si, varios
Non é a miña intención facer unha autopsia psíquica do usuario das redes sociais do futuro, pero nestes días de exploración vacacional hai algo que chama a atención. Á parte dos timos, a incitación ao consumismo desaforado, o erotismo de filtro e caucho, os influencers vulgares e ignorantes que seguen millóns de fans, as exhibicións da vida persoal de xentes correntes que satisfán a pulsión escópica dunha pléyade de mirones e os narcisos atrapados pola súa imaxe na pantalla, á parte de todo isto o máis relevante é a enorme crispación que se respira nelas. No mundo das redes, a xente está groseramente encabronada. É verdade que o anonimato que permiten fomenta máis o desafogo, pero aínda así me parece desmesurado.
Esta crispación só pode entenderse desde algunhas claves: a tensión dun mundo globalizado e exasperado por todo tipo de desgrazas e inxustizas que xa nos pertencen a todos. A polarización crispada dunha sociedade que se expresa desde unha ira e unha violencia verbal contra o que non pensa igual, do todo descomedida. Antóllaseme que algo ten que ver coa reacción agardada duns tempos poscovid aínda sen dixerir.
Un pouco de acougo e sigan o consello de Sócrates: «Vive oculto».