A seguridade viaria está a converterse nun problema grave da sociedade española. 1.145 persoas perderon a vida en accidentes de tráfico en España no 2024. Moitas máis resultaron feridas e arrastrarán secuelas o resto dos seus días. Ademais da irreparable perda de vidas, os accidentes de tráfico, máis ben as súas consecuencias, supoñen un gasto inmenso para a Administración española. Estes datos foron esgrimidos no seu balance anual polo ministro Grande-Marlaska, que facía un chamamento á responsabilidade dos condutores.
Estou de acordo co ministro en que é responsabilidade dos condutores, pero unha responsabilidade compartida cos administradores, empezando por el mesmo e polo seu director xeral de Tráfico, Pere Navarro, que fracasaron nos últimos anos, ao non enfocar debidamente o problema. Un problema que, para eles, soluciónase pondo máis vixilancia nas estradas en forma de cámaras fotográficas para impor sancións.
Porque parece que é o único que se lles ocorre, ademais de realizar campañas de televisión tremendistas, con zombis, falecidos e atropelados como protagonistas. Da súa propia responsabilidade, por exemplo, é o coidado das estradas, do que xa falamos aquí, e do que non mencionaron nada no seu balance. Mutis polo foro.
E, como sempre, os que enfocan mellor o problema son as empresas privadas relacionadas co sector. Desde aseguradoras, clubs de automobilistas, autoescolas, asociacións de condutores e incluso as marcas de coches púxose o foco na raíz do problema, que é a formación dos condutores.
Desde a DXT supoñen que cando un condutor aproba o exame para obter o seu carné de conducir xa está preparado para o resto da súa vida para tal fin. Pero non é así. A condución cambia constantemente. Faise necesario coñecer os novos sinais, as novas normas e, o que é máis importante, faise necesario tamén realizar adestramentos específicos para automatizar as reaccións ao volante ante situacións complicadas, ou co cambio das tecnoloxías dos vehículos modernos. Diso estou a falar aquí, dos necesarios cursos de condución que desde as propias marcas de automóbiles e desde outros ámbitos de empresas especializadas ponse en marcha por toda España. Unha ou dúas xornadas ao ano de cursos de condución en pistas específicas e con monitores expertos farían máis pola seguridade viaria que todo ese diñeiro que tiran Navarro e compaña en propaganda inútil para meternos medo.
De modo que haberá que rascarse o peto e dedicarlle un día ou dous a buscar un curso de condución para pornos ao día de como hai que frear, esquivar ou trazar. Vai a vida niso.