O capitán celeste, expectante coa posibilidade de volver a Europa, di que irán sen medo ao Bernabéu, destaca que segue indo adestrar «con toda a ilusión» e aclara que nunca chamou equipo pequeno ao Espanyol
30 abr 2025 . Actualizado á 10:20 h.O capitán do Celta, Iago Aspas, abordou a actualidade do seu equipo nos días previos á visita deste domingo ao Santiago Bernabéu. Nunha entrevista no programa O Traveseiro, o moañés asegurou que afrontan este partido ante o Real Madrid «sen medo» a pesar da mala experiencia en Copa do Rey, onde se sentiron prexudicados pola arbitraxe. «Nunca imos con medo. Pensamos no noso», aínda que admite que non saíron contentos coa arbitraxe daquela cita. «Foi en aberto e púidoo ver toda España; agardemos que sirva de exemplo para este», sinala.
O xeito de intentar levarse o partido tena clara. «Sendo protagonistas, como o fomos sempre ao longo da tempada, tendo o balón, querendo atacar sen contemporizar», expón. A partir de aí, sabe que «poden saír partidos bos ou malos» e lembra que na ida caeron por 1-2 en Balaídos nun partido no que perfectamente se podían levar algo máis. «Tivemos bastantes ocasións para empatar o partido e non estivemos efectivos», razoa.
O céltico, preguntado por se o obxectivo é Europa, responde que aínda que soe a tópico, se sempre foron de «ir partido a partido». Pero súmase ao discurso do seu técnico: «É certo que dixemos de portas cara adentro, e esta semana xa o dixo o míster de portas para fóra, que cando conseguísemos a permanencia, queriamos a matrícula de honra, volver a Europa dez anos despois», dando igual que sexa a Europa League ou a Conference, pois o que queren é «poder gozar dunha competición europea».
«Claudio está a facernos grandes a todos»
Aspas desfaise en eloxios a Claudio Giráldez e ver como adestrador de futuro: «Temos adestrador para anos, se Deus quere. Renovado está, non necesitamos máis», dicía ao preguntarlle se lle gusta Carlo Ancelotti. «Claudio é un ano máis mozo que eu, pero coincidiamos na selección de Vigo e coñeciámonos/coñeciámosnos de antes. E na súa época nas categorías inferiores xa se lle vía ese talento, saber levar un persoal, que é o que nos está facendo grandes a todos, ao persoal ao completo». Conta que o máis característico do porriñés é que «sempre trata de xogar case ao xadrez co adestrador rival. E dálle igual o tipo de partido, sempre quere saír xogando, ser ofensivo, levar o peso do partido».
En referencia ao actual vínculo coa afección que se viu, unha vez máis, o día do Vilarreal, cualifícao como «unha comuñón moi grande coa xente que se ve en todos os partidos na casa». «Creo que somos dos equipos da liga que máis partidos gañamos como locais. Agardemos que siga moitos anos», comenta. E fala de que o afeccionado se ve reflectido nos futbolistas porque «máis da metade do persoal é canteirá e estivo detrás dese valo botando balóns aos futbolistas». Fala da «boa camada» do 2003 e do 2004, futbolistas aos que lembra que Giráldez «coñecía do filial e sabía o que podían achegar», dándolle igual a data de nacemento.
Desde a súa experiencia na Madroa, considera que «cando a situación vai mal, os xogadores de casa teñen ese plus, ese arraigamento», o que non quita para que tamén poidan chegar «futbolistas extraordinarios que veñen doutro país ou doutras ligas e que podes acceder a eles». Sen pasar por alto tampouco que son moitos aos que lles gustaría acceder e non están ao alcance dun club como o seu.
En canto á súa relación cos canteiráns, chancea con que escoita continuamente no vestiario iso de «bro» e fala do seu rol. «Vai coas novas xeracións. Exerzo de capitán, de axuda entre o corpo técnico e os mozos mozos. Cando se desvía ningún, hai que tirar das orellas cando se desvía algunha e pódenme botar rifas tamén, porque son un máis do persoal como eles». Dos rapaces di que había xente que non agardaba esta tempada con tanto mozo inexperto, pero insiste en que foi moi boa e «falta a matrícula».
Botando a vista atrás na súa carreira, sinala que está «moi contento» e cre que volvería dar os mesmos pasos, incluídas as tempadas en Liverpool e Sevilla. «Serviume para valorar moito o que teño aquí, veunos ben tanto a min como á miña parella, a primeira vez que saïamos de casa sen familia, sen nenos. De todo apréndese na vida e seguramente volvería facer o mesmo», apunta. Considera que son momentos en que hai que tomar decisións, cría que era o mellor para el e tamén supuxo «unha inxección económica para o Celta», que ademais puido recomprarlo «moito máis barato» a partir de aí, «a historia cóntase soa».
Preguntado polas súas palabras que molestaron á afección do Espanyol, non se retracta, senón que se explica. «Non sei se se entendeu mal ou expliqueime mal. Dixen que prefería xogar contra os de arriba, que veñen xogar de ti a ti, a exporse, que a un equipo da zona baixa. Non chamei equipo pequeno a ningún, senón (que falei) contra ese tipo de formulacións que veñen defenderse», recalca. Agrega que o Espanyol estaba na zona baixa e entende que se defendan. «Dixen o que cría oportuno. Eles xogaron a defenderse e chapó por eles, que gañaron. Trátase de gañar os tres puntos, non hai outra».
«Vou adestrar cada día con toda a ilusión do mundo»
A día de hoxe, Aspas parece non ter claro se a tempada que vén será ou non a última. «Irémolo vendo. Se o corpo e o físico permítenmo e estou a gozar, igual che digo agora que si e en seis meses, é que non», expón. Pero deixa claro que «a idade non é só un número, pesa; son moitos anos na elite», sen esquecer que está «feliz e gozando», pero sen saber que fará mañá e menos no 2026, indica. «Gústame moitísimo o fútbol. O día que me teña que ir, irei, pero estou moi contento. Vou adestrar con toda a ilusión do mundo», algo no que tamén inflúe «o xogo de ser protagonistas e ter o balón».
O céltico tamén falou da futura faceta de director deportivo na que xa leva moitas tempadas facendo os seus primeiros pasos. «A Marcos Alonso case o trouxemos entre a directiva e eu, non te vou a dicir ao 100%, pero si». E preguntado por Azpilcueta como posible incorporación futura, responde: «Se desde aquí escóitanos e quere vir, benvido sexa. Ten moitísimos títulos, coñézoo da selección e é un grande compañeiro e profesional como un templo, déixao todo sempre». Preguntado por se el e Marcos farán pinza, di: «Se o coñecemos, algo se poderá facer».