Dun ou outro modo as catro hanse comprometido, desde os seus ámbitos profesionais, coa causa feminista. Dar visibilidade aos seus proxectos foi só o primeiro paso nunha carreira de fondo
08 mares 2019 . Actualizado ás 05:00 h.De entrada Sés xa nega a maior. «Ou concepto de creación en feminino é unha estupidez. Eu non escribo cos xenitais. Escribo co meu cerebro, que é igual que o teu». Devandito o cal e ante a alusión ás súas reiteradas chamadas ao empoderamiento feminino, asume que «é preciso seguir facéndoas porque as mulleres seguimos sendo seres humanos de segunda categoría». Para Sés, o remedio a esta «estupidez» pasa por «non ver a televisión e ler, ler moito». Só así, advirte, deixará de confundirse feminino e feminista. «Porque ser feminista non depende da configuración cromosómica».
A falta de oportunidades para as mulleres creadoras é cuestión recorrente. E de aí, precisamente, nace unha dos acenos de identidade da produtora cinematográfica Frida Films. O seu responsable, Luisa Romeo, apunta: «O que máis me interesa é producir a mulleres directoras ou cine de autor cuxas protagonistas sexan mulleres». Xa o fixo en María e os demais, na recente Trote e manterao nas súas dous próximos proxectos, unha longametraxe de Juanjo Giménez e a adaptación cinematográfica da leituga.
Pon o foco Luisa Romeo no feito de que na última edición dos premios Goya no apartado de dirección novel houbese tres mulleres e, con todo, non houbese ningunha nas candidaturas a mellor dirección nin a mellor película. «O cine de máis orzamento, o máis comercial, está case todo feito por homes. Entendo que se cadra ás mulleres interésanos contar outras cousas e doutro xeito». Con todo, a responsable de Frida Films albisca razóns para manifestarse optimista. «En Galicia as produtoras que máis estamos a traballar somos mulleres. Iso en España é unha absoluta rareza», afirma.
María Vázquez é a protagonista de Trote , a última película de Frida Films, pola que acaba de gañar o Premio Mestre Mateo á mellor actriz protagonista. Nela interpreta a unha muller que loita pola súa liberdade nun ámbito tan opresivo como o rural galego. «O do matriarcado en Galicia é un pouco ficticio. As mulleres non son as que toman as decisións reais», asegura a artista.
Xa no ámbito profesional, o que máis irrita a María Vázquez é que «para ter as mesmas oportunidades que as dun actor tes que ser moito mais válida ca el e esforzarte o cuádruplo». Algo ao que a actriz foi capaz de buscarlle a vertente positiva. «Síntome agradecida porque ter tido que esforzarme tanto fixo que me dese de conta de canto me gusta esta profesión».
De Carme, o seu personaxe en Trote , recoñece que lle custou bastante facelo. «Pero estou encantada porque é unha homenaxe e unha maneira de visibilizar a moitísimas mulleres das que nunca se fá».
Visibilidade é a outra gran palabra crave. A que levou á ilustradora Laura Romero a pór en marcha o proxecto Músicas Galegas Ilustradas. Laura, que tamén é baixista en Zënzar, constatou que nos escenarios dos festivais nos que actuaba había apenas presenza feminina. «En cambio, comecei a facer unha listaxe e saíronme máis de 200 mulleres galegas músicas ou cantantes». Das que xa leva retratadas máis dun centenar.
Ve Laura Romero moita máis desigualdade na música que na ilustración. «En Galicia somos moitas ilustradoras. Debe de ser que se ve un traballo como moi feminino». Si bien apunta que «onde si que se nota discriminación é nos premios ou nas exposicións. Aí case non hai mulleres».