Feijoo ata un congreso de paz interna que deixa no aire os pactos con Vox e Junts
ESPAÑA
O conclave será unha balsa de aceite para o líder do PP, que elude os debates espiñentos e os choques con Ayuso e o catalán Fernández, o seu barón máis díscolo
30 jun 2025 . Actualizado á 05:00 h.Cando Alberto Núñez Feijoo soltou a lebre, houbo quen viu no adianto a xullo do congreso nacional do PP un despropósito coa corrupción axexando a Pedro Sánchez e á súa contorna. «Sería pegarnos un tiro no pé», advertía un dirixente autonómico, remiso a que o PP desviase o tiro do Goberno e o seu desgaste.
Pero o líder da oposición xustificou a súa decisión nas sospeitas, confirmadas e aumentadas polo caso Cerdán, de que o vórtice xudicial podía facer tremer os cimentos do Executivo e deixar a lexislatura no arame. O partido debía estar engraxado e «todos listos nos seus postos» para o que puidese pasar á volta do verán. Iso si, sen reavivar polo camiño vellas tensións entre os distintos sectores do PP nin abrir tampouco novas feridas.
Baixo esa premisa, Feijoo encargou a elaboración de dous relatorios —que deberán votar os 3.264 compromisarios citados no recinto feiral de Ifema do 4 ao 6 de xullo—. Unha política, co ideario co que o expresidente da Xunta quere chegar á Moncloa e na que abeirou os debates que causan máis fricción nas súas filas, como o aborto, a eutanasia ou a xestación subrogada; e outra estatutaria, na que a discusión máis sensible era a reforma do sistema de primarias —para devolver o poder aos compromisarios— e ante a que Isabel Díaz Ayuso expuxera obxeccións. A presidenta da Comunidad de Madrid prefire as primarias puras, nas que a elección do secretario xeral corresponde directamente dos afiliados.
En calquera caso, o sangue non chegará ao río. O líder nacional puxo sobre a mesa un sistema híbrido no que os afiliados xa non votarán de forma directa, pero si elixirán os compromisarios e ao candidato para presidir o PP nunha lista pechada para contentar á dirixente madrileña. Ela aceptou «por lealdade», apuntan na súa contorna, consciente de que non é momento de levantar tensións internas.
Non haberá pelexa tampouco sobre os futuros pactos aos que Feijoo poida chegar, a partir dunha emenda do díscolo líder en Cataluña, Alejandro Fernández, que expón prohibir os acordos de goberno con forzas que atenten contra a orde constitucional, en alusión velada a Junts. O dirixente territorial levantou a voz contra a posibilidade que se recolle no relatorio de chegar a alianzas cos independentistas, sempre que eses eventuais pactos respecten a Constitución española. «Nin cordóns arbitrarios nin maiorías incoherentes», lese no texto do relatorio do PP, nunha frase que deixa todo aberto e que incluiría tamén a Vox, outro debate que queda no tinteiro.
O «unicornio» inexistente
Para Fernández, que define a estratexia do seu partido como intentar «atopar un unicornio moderado en Junts» e xa se enfrontou ao aparello ao transcender algún conato de negociación co partido de Carles Puigdemont, é necesario que o relatorio vaia máis lonxe que o redactado inicial e inclúa un veto expreso aos pactos con Junts.
En agosto do 2023 clamou contra Feijoo por querer sentarse a dialogar cos neoconvergentes na súa rolda de reunións con todas as forzas salvo EH Bildu. Con todo, fontes populares constatan que o dirixente catalán ten «vontade de transaccionar a súa emenda e chegar a acordos».
Sen ningún conflito inflamado, o congreso do PP será unha balsa de aceite para Feijoo, decidido a proxectar a imaxe dun partido unido e preparado para dar o salto á Moncloa. Na dirección nacional cren que Sánchez vai tratar de aguantar cunha crise de Goberno e o intento de pactar uns Presupostos cos seus socios á volta do verán que osixenen a lexislatura. Pero auguran que, por moito que o intente, o dirixente socialista non logrará resistir ata o 2027. Entón será o momento de Feijoo, que queimará a súa última bala.