O xa ex secretario xeral do partido resistiuse a dimitir desde o pasado xoves
22 feb 2022 . Actualizado ás 22:20 h.Duro como o óso das olivas coas que se fixo co título de campión mundial de lanzamento desas canicas no 2008, Teodoro García Egea, (Cieza, 1985) resistiuse desde o xoves pasado a presentar a súa dimisión todo o que puido, pero ao sexto día tivo que claudicar da secretaría xeral do PP. E non será porque non llo pedisen. Feijoo, dos primeiros. Talvez entón aínda había alento para cobrarse a súa cabeza a cambio da do seu xefe e da pervivencia do partido, pero Casado se pertrechó con el. E agora a ningún quédalle osíxeno.
García Egea exerceu de martelo pilón do Goberno desde o 2018 tras substituír a María Dolores de Cospedal no posto número dous do partido. En marzo do ano pasado, desactivou a moción de censura contra Fernando López Miras na súa Murcia natal e entón proclamou: «A reunificación do centrodereita comeza hoxe na Rexión de Murcia». Todo ía vento en popa. Dous meses despois, logrou, co seu equipo de Xénova, impor a Ayuso na súa lista electoral de maio a vindeiros de Cs como Toni Cantó, ao que a presidenta madrileña premiou coa dirección da Oficina do Español de nova creación.
Pero non era ouro todo o que relucía. Comezaron as críticas aos compañeiros de partido. «Cando alguén chama chiquilicuatre ou niñato a algún compañeiro de partido chámanolo a todos. Hai que falar ben dos compañeiros», díxolle a Esperanza Aguirre, á que sinalou como o PP da corrupción, cando esta se situou a favor de Ayuso e puxo eses cualificativos a quen preferían a Almeida. E lonxe de tranquilizar as parroquias populares, intentou pólas ao servizo de Xénova para encumbrar ao seu xefe. Tras os aplausos á temida Ayuso polo seu triunfo espectacular nas eleccións que adiantou en Madrid para sorpresa ata de Casado, fraguou o adianto en Castela e León para emular á raíña dos madrileños. A xogada non saíu ben. Mañueco gañou, pero non arrasou. E a súa estratexia de pór a Moreno Bonilla a desempoar as urnas quedou interrompida.
Entón, Ayuso reclamou un congreso para facerse coas rendas do PP de Madrid. E había que aldraxala, con corrupción ou sen ela. García Egea encargouse de intentalo. Onte, os ósos de oliva guindábanllos a el. «Fracturou ao partido», «fixo unha política intolerable», asegurou o portavoz adxunto do grupo parlamentario do PP, Mario Garcés, Por contra, a vicepresidenta segunda, Yolanda Díaz, mostrou o seu respecto polo adversario, a quen cada mércores nas sesións de control ao Goberno, aparvaba co seu «voulle dar un dato».