Os traballadores temporais deben ser informados da causa do seu despedimento igual que os fixos

Os traballadores temporais deben ser informados con aviso previo das causas de resolución do seu contrato igual que se fai con quen ten unha relación laboral indefinida. Así o establece a xustiza europea nunha sentenza avanzada este martes. O Tribunal de Xustiza da Unión Europea (TJUE) pronúnciase sobre a normativa laboral polaca, pero os seus efectos son de aplicación ao resto de países, incluído España, xa que a corte de Luxemburgo considera que se as leis laborais recollen a comunicación das causas de extinción do contrato cando este é indefinido, tamén debe aplicarse cando a súa duración é limitada, posto que a mera natureza temporal dunha relación laboral non basta para xustificar o trato menos favorable dos traballadores con contrato de duración determinada.

Segundo informou o tribunal, informar unicamente os motivos do despedimento cando o traballador é fixo vulnera o dereito fundamental á tutela xudicial efectiva do traballador con contrato de duración determinada. Deste xeito o TJUE respondeu ás cuestións prejudiciales presentadas por un tribunal polaco, que xulgaba o caso dun traballador temporal que recorreu por improcedente o seu despedimento, alegando que a empresa resolveu o seu contrato con aviso previo, pero sen facer constar as causas da súa extinción. Dado que dita notificación de motivos si é obrigatoria no caso dos traballadores indefinidos, o afectado entende que se está vulnerando o principio de non discriminación consagrado no Dereito da Unión e no Dereito polaco. 

Na súa sentenza, o TJUE sinala que ao non ser informado das causas da resolución do contrato, o traballador temporal «ver privado dunha información importante para apreciar a improcedencia do seu despedimento». Por tanto -prosegue-, non dispón, con carácter previo, de información que pode ser determinante para decidir se establecer ou non unha acción xudicial. Por iso, a corte de Luxemburgo estima que a lexislación polaca establece «unha diferenza de trato en prexuízo dos traballadores con contrato de duración determinada». Con todo, apunta que son os tribunais nacionais quen ten que comprobar que o traballador con contrato de duración determinada atópase, na causa sobre a que se eleva a cuestión prejudicial, nunha situación comparable á dun traballador contratado por tempo indefinido pola mesma empresa.

Ademais, o tribunal considera que a mera natureza temporal dunha relación laboral non basta para xustificar o trato menos favorable dos traballadores con contrato de tempo taxado. «A flexibilidade inherente a este tipo de contrato de traballo non se ve afectada pola comunicación das causas de despedimento», engade.

Dado que esta diferenza de trato vulnera o dereito fundamental á tutela xudicial efectiva, o órgano xurisdiccional nacional que coñece dun litixio entre particulares está obrigado a deixar de aplicar, en canto sexa necesario, a normativa nacional cando non poida interpretala de xeito conforme.

---

---

---