A piques de cumprir os 62 anos, o catro veces gañador do Dakar gañoulle o pulso á historia cunha traxectoria de lenda no automobilismo.
20 ene 2024 . Actualizado ás 20:39 h.É probable que estas liñas poidan servir para que varias xeracións se sintan identificadas. Todas elas terán en común a admiración cara a Carlos Sainz, unha constante no deporte español que leva brillando desde hai moito tempo. Só fai falta botarlle un ollo ao perfil na Wikipedia, de Carlos Sainz Cenamor (non confundir con Carlos Sainz Vázquez de Castro) para darse conta do que logrou, no profesional, persoal e ata empresarial. Por non faltarlle, non lle falta nin un viño propio, o Pegaso, co que brindar por unha vida das que se poden dicir ben vividas.
Acudir a recibir a Carlos Sainz ao aeroporto Adolfo Suárez (presidente que coñeceu) Madrid Barajas é tamén un bo exercicio. Facelo como xornalista permite achegarse máis á lenda, pero facelo como afeccionado brinda a oportunidade de estar fronte a un titán, un deses que podería estar no manido olimpo dos deuses gregos do deporte ou, máis ben, no salón do Valhala dos nórdicos, terras onde Sainz reinou fai xa eones, xunto a Odín, Thor, Freya e Loki. Porque Sainz está curtido en mil batallas, e é neste salón onde se celebraban as vitorias para os soldados caídos.
Ver a nenos, adolescentes, adultos e anciáns vestir camisetas douradas, confeccionadas para a ocasión polos traballadores dos karting que ten ao seu nome, e que aínda seguen sendo un lugar de peregrinaxe obrigada, dá boa mostra da loita contra o tempo que leva moitos anos gañando Sainz. Porque, cantas veces terá tido que responder moito antes deste domingo sobre a retirada? Sainz non se retirou antes de xeito absoluto (si o fixo brevemente do Mundial de ralis no 2004, e a súa despedida provocou que o Paseo de la Castellana de Madrid quedase pequeno) porque non pode. O automobilismo, esa droga que ás veces custa vidas (e Sainz viviuno de preto), é unha forma de vida.
O proxecto co que gañou o seu cuarto trofeo touareg non era sinxelo. O primeiro ano quedou todo a medio preparar, e a Sainz non lle custou moito pór a mirada que xea a quen lla atopan. Porque para case todo o mundo, Carlos Sainz é O Matador, pero nos círculos convértese nun Miura que moi poucos ven cos redaños de tourear. El sábeo, nós sabémolo e nese xogo hase movido a relación entre medios e campión durante toda a súa traxectoria deportiva, e seguirase movendo cando colgue o casco definitivamente.
Un xeito de gañar
Do legado de Sainz xa se falou por extenso, pero posiblemente sexa o xeito que ten de traballar o que lle fai ser aínda máis querido e admirado. Porque non son os títulos, nin no Mundial de ralis (onde só ten dous), nin no Dakar (onde só ten catro), senón a forma de conseguilos. É un xeito de entender o traballo, que pasa por escudriñar ata o último detalle para darlle a súa forma, pringarse as mans coa graxa dos motores sen ser un divo, que ben podería selo, e pór todo ao seu gusto, consciente de que o seu xeito de ser é un xeito de gañar. Unha herdanza que o seu fillo, que está chamado a ser moito máis se a sorte lle acompaña, ten ben aleccionada desde que informou o seu pai de que quería seguir o seu ronsel, pero polo asfalto dos circuítos.
O futuro que ten Carlos Sainz a partir de agora será razoablemente parecido ao que tiña ata agora. Porque se chegou aos 61 anos como un deportista fose de serie e cunhas capacidades físicas propias dun mozo de 40 é polo seu incansable e perseverante forma de prepararse, tanto física como mentalmente. Non é casual que una das súas apostas empresariais fosen uns ximnasios, que acabou vendendo.
Por agora, O Matador só quere gozar do último dos moitos triunfos nunha traxectoria de lenda no automobilismo. «O primeiro que me gustaría facer é gozar da vitoria porque cando acabas un reto e empezas con outro non gozas. Foron moitos días de traballo e agora toca descansar e non facer moitos máis plans. En canto ao futuro non hai nada, non me expuxen nada e agora quero gozar», dixo o tetracampeón do Dakar xa en España, nunha rolda de prensa na que valorou o seu brillante papel no raid máis duro do planeta.
Dentro duns días, talvez mesmo mentres estas liñas estéanse imprimindo en liña ou en negro sobre branco, o piloto que saia en Google ao facer unha procura será o fillo e non o pai. Pero a pegada que deixou o nome de Carlos Sainz Cenamor nas areas do tempo non poderá ser borrada xamais.