O arxentino medita cumprir os seus 10 últimos meses de contrato e irse logo para gañar os títulos internacionais que o Barça négalle
15 ago 2020 . Actualizado á 22:20 h.Hai imaxes con dino todo. Como a de Messi, sentado no vestiario, só, mirando o chan, noqueado, sen reacción... Debuxouna no descanso do partido de Lisboa, cando o seu equipo só perdía 4-1 fronte a un Bayern que acabaría facendo máis sangue (8-2). Diante del, Ter Stegen, de pé, apoiado na porta, tamén mirando a ningunha parte. O resto de compañeiros pasaban diante, pero ninguén conseguía sacar do transo ao arxentino.
Un xesto, unha actitude, que chega apenas unhas semanas despois de deixar claro o seu sentir. «Non queriamos rematar deste xeito, pero marca un pouco/pouo como foi o ano. Somos un equipo moi irregular, moi débil, ao que lle gañan por intensidade, por ganas... Créannos moi doado e fannos gol. Perdemos moitos puntos onde non deberiamos e temos que facer autocrítica, empezando por nós os xogadores. A sensación do equipo é que intenta e non pode, e que deixa moito que desexar en moitos partidos. Díxeno tempo atrás, que se seguiamos deste xeito ía ser difícil que gañemos a Champions e queda demostrado que non nos alcanza nin para gañar a liga. Temos que cambiar moitísimo», reflexionou o pasado 16 de xullo tras perder a liga, nun discurso no que aludiu ao «cabreo» e á «paciencia que se acaba» tras súmaas de decepcións de «Roma e Liverpool».
Messi avisouno. Pero non evitou outro drama. Outro ridículo. E iso que Setién e Arturo Vidal prometíanllas moi felices na previa. «Lewandowski é bo xogador, pero nós temos a Messi, que é mellor», dicía o técnico. «O Bayern non se enfrontará a un equipo da Bundesliga, se non ao Barça que é o mellor equipo do mundo», inflou aínda máis o peito o chileno.
Ningún atendeu á luz vermella prendida pola Pulga, que leva tempo debaténdose entre se abandonar o club da súa vida ou aproveitar as últimas rabexadas da súa carreira para ampliar a súa palmarés. De feito, Messi tivo a oportunidade de irse gratis hai uns meses, ao contar cunha cláusula de saída a executar antes do mes de xuño; pero deixouse levar polo seu corazón para manterse polo menos un ano máis de azulgrana.
Agora, o arxentino só conta con 10 meses de contrato co Barça, que expira o 30 de xuño do 2021. Desde fai máis dun ano ten sobre a mesa unha proposta de renovación ata o 2023, pero aínda non se fixo e os últimos acontecementos fanlle dubidar. «O meu futuro non é o importante», escorreu o vulto na súa última comparecencia. «Esta é a miña casa e non quero irme, pero quero gañar», confesábase no Sport fai menos dun ano. E velaí a clave do misterio da súa atrasada renovación.
A Champions, punto negro
E é que resulta curioso comprobar que na era Messi do fútbol, considerado por moitos como o mellor da historia, o Real Madrid gañou máis títulos internacionais que o Barça (11 por 10, con 4 Champions para cada un). Un dato que seguramente escuece ao arxentino, que tampouco conseguiu levar á gloria á súa selección. Dez ligas, catro copas e oito Supercopas si son o seu legado nacional; pero á Pulga non lle sacia.