Levaba desde finais de xullo ingresada no Hospital 12 de outubro de Madrid
25 ago 2025 . Actualizado á 22:48 h.A actriz Verónica Fernández de Echegaray, máis coñecida como Verónica Echegui, faleceu este domingo aos 42 anos a consecuencia dun cancro, tal e como confirmaron a Unión de Actores e Actrices e fontes próximas á familia. Levaba desde finais do mes de xullo ingresada no Hospital 12 de outubro de Madrid.
A intérprete, emparentada co Premio Nobel de Literatura José Echegaray e o dramaturgo Miguel Echegaray, saltou á fama grazas ao seu papel en Eu son a Juani (2006), de Bigas Luna, que lle valeu un nomeamento ao Goya á mellor actriz revelación. Posteriormente, foi candidata ao premio a mellor protagonista polO patio do meu cárcere (2008) e, tamén, por Katmandú, un espello no ceo (2011), e como actriz de repartición por Explota Explota (2020).
Xustiza artificial foi unha das últimas películas que protagonizou, estreada no 2024 e rodada en distintas localizacións galegas, como A Coruña e Muxía. Tamén na comunidade foi unha das protagonistas da serie 3 Camiños de Amazon Prime Vídeo, unha produción do Xacobeo 2021 xunto actores Álex González, Anna Schimrigh, Andrea Bosca e Alberto Jo e que conta a aventura de cinco amigos de diferentes nacionalidades en tres momentos distintos das súas vidas (2000, 2006 e 2021), todos unidos polo Camiño de Santiago.
Integramente en Galicia tamén se rodou O menor dos males, unha historia na Echegui formou parte do elenco (tamén con Carmen Maura e Antonio Durán Morris) e cuxa trama se centra en Eduardo, un home de mediana idade, casado e con fillos que vive en Madrid e dedícase á política. A súa irmá Julia agarda a súa visita na vella casa familiar en Galicia, pero o encontro dos dous irmáns ten un motivo que é Vanesa, o mozo e ata entón clandestina amante do político.
Desde finais do 2010 mantiña unha relación sentimental co actor Álex García, ao que coñeceu durante a rodaxe da película Seis puntos sobre Emma, que ambos protagonizaron. Familiares e achegados poderán darlle o último adeus na capela ardente instalada no Tanatorio da Paz (Alcobendas) onde mañá ao mediodía será incinerada nunha cerimonia íntima.
Na súa última entrevista, concedida a Fotogramas e publicada o 13 de xuño deste ano, falaba do que se converteu no seu último proxecto, A matar, unha historia amorosa de Dani da Orde. Durante a conversación centrou o foco no peso da idea da morte, temática que marca esta ficción. «Non afrontamos a realidade de que todos imos morrer. Tratamos de vivir obviando que é algo inevitable e que imos atravesar», dixo Echegui nesta entrevista dous meses antes do seu inesperado falecemento este domingo.
Sobre isto, engadiu: «creo que esta sociedade esforzouse moito en que teñamos medo á morte. Eu, máis que medo á morte, teño medo á enfermidade e ao sufrimento». Acerca do futuro, que agora lle quedará para sempre sen escribir, comentou a este medio que parte das súas metas centrábanse en facer algunha película independente, ao que engadiu o desexo de traballar con Clara Roquet, Elena Martín ou Rodrigo Sorogoyen.Tamén lle gustaría facer outra serie.
Ademais, deixa pendente do trinque Ciudad de sombras, unha serie policíaca para Netflix dirixida por Jorge Torregrosa e que adapta a primeira novela de Aro Sániz da Maza da tetralogía de Milo Malart, publicada por Destino. A serie, de seis episodios, rodouse o pasado outono e inverno en Barcelona, protagonizada por Isak Férriz na pel do inspector Malart e con Echegui como a subinspectora Rebeca Garrido.
Condolencias
A poucas horas de facerse oficial a noticia, son moitas as condolencias de seguidores e compañeiros de profesión e especialmente destacan as emotivas palabras do presidente do Goberno, Pedro Sánchez, sobre a intérprete, un rostro moi coñecido no cine español e que deixa un baleiro difícil de substituír.
Pedro Sánchez destacou o talento e a humildade «enormes» de Verónica Echegui e declarouse impactado pola noticia do seu falecemento. Nunha mensaxe en X, enviou ademais un sincero abrazo á familia e amigos da actriz nestes momentos tan duros. «Recibo impactado a noticia do falecemento de Verónica Echegui, unha actriz que marcha demasiado mozo», sinalou o xefe do Executivo.
Tamén se pronunciou na rede social a ministra de Educación Pilar Alegría, que lembrou o papel de Echegui na película Eu son a Juani.
«Déunola a coñecer Bigas Luna e dixo que nacera unha estrela. Hoxe coñecemos a morte de Verónica Echegui, unha estrela que aínda tiña moito que contarnos», escribiu a ministra. Pola súa banda, compañeiros de profesión como Miguel Ángel Muñoz dedicáronlle bonitas palabras nas súas redes. O actor escribiu no seu perfil: «Impactoume moito o teu traballo en Eu son a Juani e admirábate moito. Hoxe quédome de pedra con que te foses, que triste día hoxe. O meu máis sentido pésame a todos os familiares e amigos máis próximos».
O conselleiro de Cultura, Turismo e Deporte da Comunidad de Madrid, Mariano de Paco Serrano, lamentou o falecemento da actriz madrileña Verónica Echegui aos 42 anos. «Deixounos moi pronto», escribiu o conselleiro nunha publicación na rede social 'X', na que sinalou sentir unha «profunda tristeza» pola perda dunha «actriz de caste». A secretaria xeral de Podemos, Ione Belarra, tamén tivo un xesto coa actriz nos seus perfís sociais, do mesmo xeito que a presidenta do Congreso, Francina Armengol.
A Sociedade Xeral de Autores e Editores (SGAE) enviou un abrazo aos familiares e amigos da actriz e guionista que, segundo lembran, era socia da SGAE. «Que a terra che sexa leve, Verónica! D.E.P», reza a súa mensaxe.
«Con enorme tristeza despedimos a Verónica Echegui, actriz imprescindible do cine español e moi unida ao Festival de Málaga ao longo de toda a súa traxectoria. O seu talento e proximidade quedarán sempre na nosa memoria», sinalaron desde a conta do Festival de Málaga.
A actriz galega María Castro escribiu un post nas súas redes sociais para lembrar a Echegui: «Noticias que te deixan xeada, e vólvenche a lembrar que estamos de paso. Moitísima forza á súa familia, amigosy a toda a xente que a quería e admiraba, que eramos moitos. Voa alto, Vero. leva a túa arte alá onde vaias», expresou emocionada.
A actriz Maribel Verdú lembrou con cariño á actriz, coa que compartiu pantalla, do mesmo xeito que Antonio Banderas, Luis Sergio Peris-Mencheta, Ana Millán, Fernando Tejero, Luis Merlo, Carolina Bang, Canco Rodríguez, Juan Diego Botto, Ginés García Millán, Angy Fernández ou Andrea Duro, ou Hiba Abouk. Tamén quixeron lembrala humoristas como Carlos Latre ou Pablo Carbonell.
Adam Jezierski, o seu compañeiro na comedia Eu non son esa, expresou a «dor tan grande» de que se vaia «alguén tan mozo e con tanta vida dentro. Unha gran compañeira. Unha gran persoa». Tamén expresou as súas condolencias a produtora de cine galega Emma Lustres.
Capela ardente
A capela ardente por Verónica Echegui, falecida aos 42 anos, abriu este luns no Tanatorio da Paz (Alcobendas), onde se están achegando compañeiros do mundo do cine e a televisión, consternados pola inesperada noticia da morte da actriz.
«É que non nolo cremos», é a única frase que puido compartir o cineasta e actor Paco León, que traballou con Echegui nA Casa das Flores, ao saír do tanatorio, no que un portavoz familiar pediu «discreción e respecto» aos medios congregados. Sen querer facer declaracións, as tamén actrices Dafne Fernández e Elisa Matilla chegaron case ao mesmo tempo á capela ardente, que tamén visitaron compañeiras de profesión como Victoria Luengo, Sara Sálamo e Silvia Alonso.
Extensa traxectoria
A actriz pasou a súa vida enlazando proxectos como actriz e incluso como directora sendo extensa a lista de exitosos proxectos que deixa ás súas costas.
Debutou na televisión cun pequeno papel nas series Unha nova vida e Paco e Veva. En 2005, sóbese ao escenario do Teatro María Guerrero de Madrid para interpretar a Beatriz no montaxe Inferno de Toma? Pandur, baseado na obra de Dante Alighieri. Tras acadar a fama co seu papel en Eu son a Juani, en 2007 estreou a película Tocar o ceo, unha coprodución arxentino-española.
Foi parte tamén do elenco dO patio do meu cárcere, de Belén Macías, producida por Pedro Almodóvar. Unha interpretación nesta última pola que foi nomeada de novo aos Premios Goya de 2009 a mellor actriz protagonista e en 2009 tamén protagonizou con Juan José Ballesta, a película A casa do meu pai, do director Gorka Merchán.
En 2012 protagonizou a película Seis puntos sobre Emma, udirigida por Roberto Pérez Toledo na que daba vida a Emma, unha moza cega que quería con todas as súas forzas ser nai. Precisamente neste proxecto foi onde coñeceu a quen foi o seu amor durante moitos anos, o actor Álex García, tamén compañeiro de profesión.
En xaneiro de 2012, foi nomeada aos Premios Goya pola Academia das Artes e as Ciencias Cinematográficas de España como mellor actriz por Katmandú e a pesar de non gañar o Goya, foi galardoada cun Premio Gaudí, outorgado pola Academia do Cine Catalán. A súa proxección tamén foi internacional grazas á súa aparición no thriller The Cold Light of Day, na que compartiu escenas con estrelas de Hollywood como Henry Cavill, Sigourney Weaver ou Bruce Willis.
Tamén interpretou a Elena Ledesma en Fortitude, unha serie dramática marcada pola beleza do Ártico que nas súas tres tempadas cuentala historia de como transcorre a vida en lugar único para empezar de cero eb unha das localidades máis tranquilas e seguras do mundo, ata que un destacado científico da comunidade aparece asasinado na súa propia casa.
En marzo de 2014 estreou Kamikaze, xunto con Álex García de novo e outros actores como Leticia Dolera, Carmen Machi e Héctor Alterio e ese mesmo ano fixo un cameo de varios capítulos na lonxeva serie de Televisión española, Cóntame como pasou.
En 2018 volveu ao teatro coa obra O amante, de Harold Pinter, no teatro Pavón Kamikaze de Madrid, con dirección de Nacho Aldeguer e produción de Alex García. En 2020 estreou a longametraxe A ofrenda, que lle valeu o Premio Gaudí a mellor actriz secundaria e ese mesmo ano tamén obtivo un papel secundario na comedia musical Explota Explota, polo que obtivo o nomeamento nos Premios Goya. Nos Premios Feroz si levou a figura a mellor actriz de repartición.
En 2019 gañou o concurso Proxecto curto de Movistar+ no FICX e o proxecto desembocou na curtametraxe Tótem loba, primeiro traballo como directora de Echegui, no que a partir dunha experiencia persoal revisa as fábulas populares en clave feminista. Estreouse en xuño de 2021 en Movistar+.e recibiu o premio a mellor curtametraxe de ficción nos Premios Goya.
En 2022 foi protagonista nOs pacientes do doutor García, xunto ao actor galego Javier Rey, unha historia baseada na novela homónima de Almudena Grandes, para Televisión Española (TVE). Este 2025 protagonizou a serie de Apple, A matar, o que se converteu desgraciadamente no último proxecto da súa carreira e do que deixou constancia ata hai pouco tempo nas súas redes sociais, onde adoitaba publicar principalmente películas e series nas que participaba e nas que deixaba entrever algunhas partes da súa vida persoal.
Premios
Nos Premios Goya conseguiu ao longo da súa carreira un total de cinco nomeamentos e nunha ocasión resultou gañadora. O galardón levouno en 2022 curiosamente pola súa faceta de directora á Mellor curtametraxe de ficción por Tótem loba.
Nos Premios Sant Jordi fíxose co galardón a Mellor actriz en película española polo seu papel en Eu son a Juani. Gañou tamén un Premio Feroz a Mellor actriz de repartición por Explota Explota e foi nomeada noutra ocasión. Outros galardóns que ten no seu haber son dous Premios Gaudí polo seu papel de actriz secundaria e actriz principal, polA Ofrenda e Katmandú respectivamente.
Recibiu un nomeamento a Premio Platino na categoría de Mellor Interpretación Feminina de repartición en Miniserie ou Teleserie por Intimidade. Recibiu cinco nomeamentos ás Medallas do Círculo de Escritores Cinematográficos, algunhas como premio revelación, outras como actriz protagonista e outras como actriz secundaria.
Foi nomeada dúas veces aos premios da Unión de Actores e Actrices e tivo dous grandes éxitos no Festival de Cine de Málaga, onde se fixo en 2007 coa Biznaga de Prata á mellor actriz de repartición polO menor dos males e a mellor actriz en 2012 por Seis puntos sobre Emma.
Actriz versátil e camaleónica
Verónica Echegui chegou ao mundo do cine como a Juani para encarnar «a nova muller española, o mozo do século XXI que xa non é vítima do machito ibérico, valente e líder», e, 20 anos despois, para ser lembrada como unha intérprete inesgotable e camaleónica con catro nomeamentos aos Goya.
«Podo facer de cinco chonis e todas elas distintas», asegurou a EFE nunha entrevista esta madrileña nada en 1983 como Verónica Fernández de Echegaray, a propósito precisamente da súa versatilidade ante o feito de que para moitos quedase fixada na memoria sobre todo polo personaxe do seu debut, un dos máis emblemáticos do cine español e polo que conseguiu o seu primeiro nomeamento.
Foi o director Bigas Luna o que en 2006 descubriuna ao mundo despois dun arduo proceso de selección en «centros comerciais e discotecas» en busca da súa diva de periferia, tras comprobar que entre as intérpretes mozos do momento ningunha tiña o perfil, e así deu con «unha actriz extraordinaria e unha persoa estupenda».
A propia Echegui explicou que se enfrontou ás probas «relaxada» porque pensaba que non a ían a coller, a pesar de que desde nena era o seu soño poder dedicarse a este mundo, a pesar do seu carácter. «Eu era hipertímida. Recordo que no colexio había teatro e preguntaron quen quería ser o monstro. Eu morríame de ganas, pero non me atrevía a levantar a man e ao final fixen de caixa de detrás ou non sei que leites», contou divertida nunha ocasión.
Contrariamente moitos dos seus papeis estiveron fartos de gran carácter, sobre todo nos seus primeiros anos, cando intentaba aínda demostrar que era moito máis que a Juani, como sucedeu cO patio do meu cárcere (2008), de Belén Macías, polo que volveu ser nomeada aos Goya.
Xusto despois, con 24 anos, deixouno todo e foise a Inglaterra a traballar de camareira. «Estaba un pouco superada, necesitaba facer outra cousa, pasei alí cinco meses e logo ofrecéronme facer Verbo e volvín», rememoraba sobre un dos impases da súa carreira, á que aínda lle quedaba moito por ofrecer.
«Gústame asumir riscos, e non me arrepinto de nada do que fixen, porque ata cando me saíu mal, aprendín cousas que me viñeron moi ben», afirmaba esta profesional que prefería actuar desde o instinto. «Obrígame a porme en todas as situacións posibles», sinalaba.
Con medio centenar de producións entre o cine, o teatro e a televisión, rematou labrándose reputación como actriz versátil e camaleónica, tan ducha no drama como na comedia.
«Eu son bastante pallaso», comentaba quen en 2020 igual interpretou á inspectora afeccionada ao cosplay de Orixes secretas e a divertida murciana de formas redondeadas en Explota Explota, polo que volveu ser nomeada, que á muller prostituída fráxil e con pensamentos suicidas dA ofrenda.
Rematou consolidando ademais a súa faceta como actriz internacional, con encargos en producións como a serie Trust, que dirixiu Danny Boyle, onda Donald Sutherland e Hilary Swank. Aseguraba que nunca lle obsesionara o rumbo da súa carreira, senón facer ben o seu traballo, e que máis que paralizala, os medos impulsárona: «Son contrafóbica, desde sempre, é o meu xeito de funcionar, ante un medo véñome arriba, actívame».
Como balance, transcorridos moitos anos do seu debut coA Juani, afirmaba: «Ségueme apaixonando (esta profesión), vólvome tola e sigo pensando que é o grande amor da miña vida». Precisamente nos últimos anos dicía haberse reenamorado do cine tras o seu salto á dirección con Tótem Loba, polo que obtivo o Goya á mellor curtametraxe de ficción cunha mensaxe feminista que sempre a tivo como correúdo portavoz.