Israel, Austria e Malta conseguen o pase á final de Eurovisión nunha noite reivindicativa

O ruído invadiu Basilea durante a segunda semifinal de Eurovisión. E non polas extravagantes representacións de gran parte dos países que loitaban por conseguir un pase á final, senón porque o público apupou a Yuval Raphael, a representante de Israel que, a pesar de todo, conseguiu ser unha das dez clasificadas. E é que se a política estivese á marxe no festival, a proposta israelí, defendida por unha sobrevivente do atentado terrorista de Hamás do 7 de outubro, sería unha das favoritas, pola súa proposta, para alzarse co micrófono de cristal da 69 edición do certame.

Se «Unidos pola música» é o lema do festival, as opinións contra Israel, onde incluso RTVE pediu á UER estudar a participación de Israel no festival, foron a tónica constante da xornada, onde incluso durante o segundo ensaio da represetnante foron expulsados seis espectadores de Basilea polas súas protestas contra a representante, quen asegurou que chegou a ensaiar o seu número con apupos de fondo polo que puidese pasar. Pero volvendo á música, a noite estivo farta dunha gran variedade de números nos que se alguén acendía a televisión sen saber que botaban, pouco tardaría en adiviñar que o que estaba a ver era o evento musical máis importante de Europa, a pesar de todo.

Pero quen serviu leite para todos os europeos este xoves foi o representante de Australia. Desde alí, de chocolate, de vainilla e ata sen lactosa, Go-Jo abriu unha segunda semifinal cunha performance ao mais estilo ochentero. Un número bailable e cómico co que aludiu á súa propia sensualidade dun xeito hilarante: «podo asegurarte que queres probar o sabor do home batido» cantou o representante australiano, quen finalmente, a pesar de o seu número, non logrou conquistar ao público.

Cos dez clasificados desta noite, e os cinco desclasificados (Australia, Montenegro, Irlanda, Xeorxia, Serbia e Chequia), xa se coñecen todos os países que o sábado terán a oportunidade de cativar ao esixente público eurovisivo e converterse en gañador dunha edición que aínda que se intentou, non puido evitar a polémica. Porque o eurodrama non se clasifica, o eurodrama habita o espazo que cada ano fai de anfitrión na organización do festival. Se non que llo digan á representante de Malta, que se viu obrigada a cambiar o nome da súa canción para non facer alusión a unha expresión soez.

Aínda que todo hai que dicilo, a pesar do cambio de nome, as alusións que a UER pretendía evitar non se ocultaron, senón que resaltaron grazas a unha artista, Miriana Conte, que empezaba a súa actuación saíndo duns grandes beizos vermellos onda unha bóla de discoteca. Unha das apostas máis eurovisivas da edición, polo seu nivel extravagante, e cuxo nome orixinal Serving Kunt é unha expresión inglesa que significa «servindo cona». E con veto ou sen veto, serviuno e logrou o pase á final.

Aínda que en branco e negro, coma se en metade do océano atopásese, quen puxo a voz ao festival, á boa refírome, foi o mozo representante de Austria, que mesturando opéraa coa música electrónica, Johannes Pietsch montou sobre o escenario de Basilea un auténtico remuíño e ondada de emocións coa súa Wasted Love (Amor desperdiciado). Será a mestura de estilos o que triunfe en Eurovisión? Foi a mesma aposta de Nemo, quen se alzou co micróofono de cristal en 2024. E nesta ocasión, ao representante de Austria o situán como un dos posibles gañadores do festival. Haberá que agardar o sábado para ver se isto é o que busca eurovisión e cara a onde teñen que ir as apostas do resto de países.

Pero como non podía ser doutro xeito, cantouse ao amor, e á sesualidad, como cantou a finlandesa Erika Vikman, quen acabou voando sobre un micr´ofono para escenificar o punto climax. Unha noite chea de reinvidicación, onde varias foron as apostas que cantaron pola muller, polo traballo feminino e, tamén, polos dereitos das persoas LGTBIQ+, como fixo o representante de Chequia que, sen éxito, puxo voz a un amor apaixonado pero que está a chegar ao seu fin. Adonxs, onda Laura Thorn, de Luxemburgo, e Sissal, de Dinamarca, foron os encargados das reivindicacións sociais nunha xornada na que tamén houbo momento para levar ata o escenario de Eurovisión aqueles artistas que non puideron participar no festival da canción do 2020 como consecuencia da pandemia da covid-19.

Amenizaron unha velada na que Reino Unido subiuse ao escenario para contar a historia dunha noite tola da que os seus protagonistas non se acordan que pasou. Facendo recordo ás princesas disney, como tres amigas que non saben onde están, con miradas de complicidade e susto a partes iguais, as representantes de Reino Unido, Remember Monday, cantaron unha pegadiza e divertida canción que se abandeira do humor e adórnao cun estilo sacado do teatro musical.

Apupos e pitos durante os ensaios

Durante o ensaio oficial previo a esta segunda semifinal, xa houbo críticas entre o público cara á israelí Yuval Raphael. Mentres interpretaba New Day Will Rise, houbo berros no recinto St. Jakobshalle de Basilea. Uns pitos e apupos mesturados con aplausos ao final das probas de iluminación e vestuario.la cadea pública suíza, SRG SSR, responsable da organización do festival nesta edición, emitía despois do ocorrido un comunicado sinalando que parte das seis persoas responsables principalmente das protestas pertencían a unha mesma familia. Todas foron obrigadas a abandonar o auditorio por alterar a actuación cunha bandeira palestina de grandes proporcións e un chifre.

---

---