A vivenda primigenia tiña unha especie de biblioteca na parte traseira e era de cor branca e verde
20 jun 2024 . Actualizado á 05:00 h.O chalé da familia Carré, a casa Margarida, é unha das últimas obras de Rafael González Villar (1887-1941), un dos arquitectos máis importantes da Coruña da primeira metade do século XX. O seu exterior mantén a esencia da edificación orixinal, aínda que con outra colorimetría. O interior, en cambio, só garda un elemento desa época, a lareira, feito que facilita a adaptación do inmoble a futura dependencia municipal, tras a expropiación por parte do Concello da Coruña.
Eugenio Carré Vega, actual residente e neto de Uxío Carré Alvarellos, o que mandou levantar a edificación, conta que para a construción da lareira tróuxose unha pedra especial. O resultado foi un espazo que se converteu na zona de reunión de toda a familia. «Eu de pequeno acórdome de sentarnos aquí, adoitaba vir moita xente e facíanse obras de teatro». A propiedade finalizouse en 1942.
A Margarita, a outra herdeira, véñenlle á cabeza outras celebracións, como a que vai ter lugar esta fin de semana. «Aquí facíanse as festas de San Xoán cando estaba prohibido celebralo. Viñan artistas, viña moita xente, de feito, tívose que cortar porque era demasiado. Despois da celebración ían bañar á zona de detrás do hospital Materno».
Outra das estancias máis importantes da vivenda era a biblioteca, que se atopaba nun edificio anexo que estaba conectado coa parte traseira da planta baixa. «Adoitaban vir todos os irmáns (Carré Alvarellos) e tomaban o té», lembra Eugenio. Con todo, esa zona xa non existe.
No resto da planta baixa, onde viviu o fillo de Uxío Carré Alvarellos ata o seu falecemento no 2015, só queda como testemuña o paso do tempo e un piar de caixas con documentos e escritos de toda a familia, que van pasar ao Arquivo do Reino Galicia tras unha doazón dos herdeiros. Xa na planta de arriba atópase a casa de Eugenio Carré Vega, unha vivenda que botará de menos. «Eu agora voume a Vilaboa, máis preto da miña familia. Vou botar en falta, sobre todo, o xardín».
O exterior do inmoble é o que máis respectou o deseño orixinal, salvo as cores, que eran brancos e verdes. Alberto Fuentes-Valcárcel, arquitecto, conta que a vivenda destaca polo seu estilo rexionalista: «Un corrente que intenta facer que a arquitectura de cada rexión española sexa propia. A Galicia tócalle unha mestura entre neobarroco e montañés». Alfredo Vigo Trasancos, catedrático da USC, apunta ademais que o deseño «ten unha concepción galeguista, trata de evocar como deberían ser as casas de campo galegas».