Raquel S. Vaamonde, veciña dá a Coruña: «Vémonos atrapados nun piso con humidades, quen pode pagar 900 euros de aluguer?»
A CORUÑA CIUDAD
Aluga un piso desde o 2018 e agora está en situación de «tácita reconducción»
01 nov 2025 . Actualizado á 15:41 h.Ten 38 anos e vive de aluguer coa súa parella na zona da praza de Pontevedra ( A Coruña). A situación que vive Raquel S. Vaamonde, que naceu no barrio dos Mallos, de seguro é compartida por moitos. Despois de que vencera o contrato de cinco anos asinado no 2018, están en «tácita reconducción». Cada ano renegocian as condicións, cada ano viven co medo de que poidan botalos. «Hai xente que a ten de mes a mes», lembra Raquel, que forma parte da Plataforma polo Dereito á Vivenda.
—Canto pagades de aluguer?
—Trala última subida do IPC, 480 euros. É un primeiro con moitos problemas. Está cerca da praza de Pontevedra, por onde traballo, o cal está ben porque non teño coche, só teño permiso de ciclomotor, pero o piso está en moi malas condicións. Todo o edificio, mesmo se soltou a baranda das escaleiras, pero os donos non aparecen. O chan da casa está levantado polas humidades dunha parede e, aínda que peches as ventás, entra moito aire e vai frío.
—Estades buscando piso?
—Buscamos, pero en toda Coruña os prezos están entre os 800 e os 900 euros. Só traballo eu agora, a miña parella ten problemas de saúde. Como vas pagar iso cun salario? É imposible de afrontar. O salario mínimo non chega aos 1.100 euros. Esta vivenda foi o máis barato que atopamos no 2018. Agora estamos atrapados nela polo prezo da vivenda. Se puideramos alugar outra mellor, teríamolo feito hai anos. Aquí apenas podemos durmir, hai locais de ocio nocturno nos baixos, moito ruído, cristais rotos, oríns... A rúa está suicia. Nas fins de semana é imposible durmir.
—As axudas céntranse na xente nova, que pasa co resto?
—Hai moitos maiores, tamén, en situacións difíciles. As bolsas de vivenda protexida están saturadas e mércanas fondos voitre. Están en mans deles. Por encima, están os pisos turísticos e os que seguen baleiros dos bancos, que subiron o prezo da vivenda de forma artificial. Demonizouse aos que alugan xerando medo coa okupación, cando non hai okupación, as casas que se okupan están deshabitadas. E, por riba, moitos donos saltan a lei de arrendamentos urbanos, a pouca protección que temos, alugando por habitacións, onde rexe o Código Civil. Hai pisos onde pechan o salón e gañan un cuarto dormitorio. Alugando a habitación a 300 ou 400 euros, canto non sacan de aí? É un prezo inalcanzable para a maioría.
—A solución é marchar? Expulta á Coruña aos seus veciños?
—A Coruña e máis cidades. O problema é que se equiparon os prezos de aluguer entre os barrios, e tamén entre os concellos que nos rodean. Os cen euros que podes aforrar indo a Oleiros, gástalos no combustible. Eu son camareira, se saio á medianoite, a esa hora non hai autobuses.
—Preguntáchedes por hipoteca?
—Cun salario, aforrar é case imposible, porque sobe a vivienda, pero tamén a luz, e todo... As novas promocións están en mans de grandes propietarios.